Reklama

Kościół nad Odrą i Bałtykiem

na krawędzi

Dyskusje o związkach

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Czy nam się to podoba, czy nie, wszystko wskazuje na to, że będziemy musieli podjąć społeczną dyskusję o związkach. Zwolennicy nowego prawa niezrażeni obecną parlamentarną porażką nie odpuszczą, już słychać o kolejnych projektach. Słychać też niepokojące wieści o chęci wprowadzania uprawnień dla związków bocznym wejściem, niejako od kuchni, zamiast jednej ustawy proponując wiele zmian w różnych ustawach. Nazywa się te związki partnerskimi, choć jeśli się im dobrze przyjrzeć, są zaprzeczeniem partnerstwa. Podstawą każdego partnerstwa jest bowiem wzajemne zobowiązanie, a tu chodzi o to, by ułatwić parom życie bez zobowiązań, które nakłada zwyczajny związek małżeński. Tylko prawa, żadnych zobowiązań! W określeniu „związki partnerskie” tkwi też charakterystyczna dla nowomowy obraźliwa sugestia. Powstają przecież w opozycji do związków małżeńskich, mają je zastąpić. Czyli małżeństwo z natury rzeczy jest zbyt mało partnerskie? Czy istotą partnerstwa jest jego nietrwałość, możliwość zerwania w każdej chwili?

Reklama

Skoro dyskusja się zbliża, a nawet już trwa, to trzeba się do niej przygotowywać. Tu o zbyt ważne sprawy chodzi, by można było stać sobie obojętnie z boku i czekać co z tego wyjdzie. Zbyt ważne także, by ograniczać się do jałowych protestów, okopywać się na jedynie słusznym stanowisku, nie próbując zrozumieć oponentów. Nie ma zgody na związki partnerskie zamiast małżeństwa, ale może w tym postulacie jest jakaś myśl, która ostatecznie wzmocni małżeństwo i rodzinę, która pozwoli spojrzeć na tradycyjne wartości świeżym okiem? Warto słuchać, rozważać, myśleć… Ale jak dyskutować? Z kim? Jak i do czego przekonywać?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Najbardziej rzucają się w oczy radykałowie, nie będę wymieniał ich nazwisk, bo żadnego z nich nie chcę promować. Ich wypowiedzi są skrajne, mają na celu raczej prowokację niż myślenie, ich autorzy chcą zaistnieć w mediach, a nie rozwiązać czyjkolwiek problem. Najbardziej ich cieszy, gdy uda im się ludzi rozdrażnić, są zachwyceni, gdy się ich atakuje - mówią wtedy o „mowie nienawiści”. Czy warto z nimi dyskutować? Czy jest szansa, by ich przekonać? Perspektywy nie są dobre, szanse na sukces niewielkie... To raczej przeciwnicy, którzy dobrym ludziom mieszają w głowach. Wchodzenie z nimi w publiczny spór raczej nie zmieni ich nastawienia - trzeba jednak zawalczyć o tych, których prowadzą na manowce. Trzeba spokojnie zbijać ich argumenty, prezentować brak logiki w ich propozycjach, pokazywać tragiczne skutki zmian, które chcą wprowadzić.

Z drugiej strony mamy ludzi przekonanych do tradycyjnego małżeństwa i rodziny. Zaliczam się do tego grona. Nas nie trzeba przekonywać, ale dobrze będzie, jeśli razem zgromadzimy jak najwięcej rzeczowych argumentów. To zadziwiające, ale musimy nauczyć się bronić i uzasadnić sprawy, które przez pokolenia wydawały się pewnikami, czymś, czego uzasadniać nie trzeba. Przyszły czasy, w których w konstytucji RP trzeba było zapisać, że małżeństwo to związek kobiety i mężczyzny! I musimy mieć w zanadrzu pakiet argumentów dla poparcia tej oczywistości, dla wykazania, że jednak dwóch facetów żyjących razem to nie małżeństwo. Warto też popracować nad formą dyskusji, nad budowaniem wspólnego frontu, nad różnorodnym co do form i treści przekazem. Musimy koniecznie zachować spokój, unikać słów obraźliwych, umieć na atak odpowiadać bez gniewu. Wszystko to powinno zmierzać do tworzenia silnej opinii publicznej. Przy czym - najważniejsze w tym tworzeniu nie będą słowa, tylko świadectwa życia dobrych małżeństw i rodzin.

Jest jeszcze aspekt polityczny tej publicznej dyskusji. Spieram się z jednym z moich przyjaciół o to, czy to dobrze, czy źle, że sejm odrzucił projekty ustaw o związkach partnerskich, nie dopuszczając, by dyskusja toczyła się w komisjach sejmowych. Przyjaciel - zaznaczam, że jest przeciwnikiem tych ustaw, wie, że wprowadzać chcą prawo osłabiające więzi międzyludzkie - uważa, że to źle, bo komisje sejmowe są najwłaściwszym miejscem do dyskusji nad problemem, który w sposób widoczny jest ważny. Jeśli nie tam, to gdzie? To tam, w dyskusji powinno się wyklarować dobre rozwiązanie prawne. Na tym polega parlamentaryzm… Tak, prawo w systemie demokratycznym musi powstawać w dyskusji. Podejmować trzeba tematy nawet najbardziej bulwersujące, jeśli tylko zmiana prawa da szansę na poprawę sytuacji. Tyle że dyskusja nad tymi ustawami takich szans nie daje. Każde prawo, które mogłoby być tu wprowadzone sankcjonuje w miejsce małżeństwa niebezpieczne namiastki. Takim pomysłom trzeba się przeciwstawiać najwcześniej jak można.

2013-02-15 15:06

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Prof. Fuszara chce Karty Dużej Rodziny dla związków partnerskich

[ TEMATY ]

związki partnerskie

Bev-Goodwin-Foter-CC-BY

Pełnomocnik rządu ds. równego traktowania prof. Małgorzata Fuszara postuluje, aby ustawa o Karcie Dużej Rodziny, nad którą pracuje rząd, objęła także związki partnerskie. Jej zdaniem, uwzględnienie w ramach ustawy tylko rodzin wielodzietnych spowoduje „nieuzasadnione różnicowanie dzieci i młodzieży”, a co za tym idzie „dyskryminację określonej grupy”. Z postulatami Fuszary nie zgadza się Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej oraz m. in. Związek Dużych Rodzin „Trzy Plus”.

Ogólnopolska Karta Dużej Rodziny została wprowadzona w czerwcu br. na mocy uchwały nr 85 Rady Ministrów z 27 maja 2014 r. w sprawie ustanowienia rządowego programu dla rodzin wielodzietnych oraz na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z tegoż dnia w sprawie szczegółowych warunków realizacji tego programu. Rząd pragnie jednak, by zasady jej funkcjonowania zyskały rangę ustawy.
CZYTAJ DALEJ

Niezbędnik Katolika miej zawsze pod ręką

Do wersji od lat istniejącej w naszej przestrzeni internetowej niezbędnika katolika, która każdego miesiąca inspiruje do modlitwy miliony katolików, dołączamy wersję papierową. Każdego miesiąca będziemy przygotowywać niewielki i poręczny modlitewnik, który dotrze do Państwa rąk razem z naszym tygodnikiem w ostatnią niedzielę każdego miesiąca.

CZYTAJ DALEJ

Od uzależnień do ewangelizacji. Świadectwo Krzysztofa Sowińskiego – misjonarza cyfrowego

2025-07-26 19:57

[ TEMATY ]

świadectwa

Archiwum prywatne Krzysztofa Sowińskiego

Krzysztof Sowiński należy do najpopularniejszych chrześcijańskich twórców internetowych w Polsce. Głosi Ewangelię, prowadzi popularne podcasty, śpiewa w chrześcijańskim zespole i inspiruje innych do powrotu do Pana Boga. „Kościół jest piękny, kochający, pełny życia” - mówi z przekonaniem, choć lata temu jego świat zdominowany był przez uzależnienia.

Nazywam się Krzysztof Sowiński. Jestem mężem, ojcem trójki dzieci, ewangelizatorem, YouTuberem, Prezesem Fundacji SOWINSKY oraz wokalistą rockowego zespołu ewangelizacyjnego Redhead Hero. Wkrótce absolwentem Akademii Katolickiej w Warszawie na kierunku teologia.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję