Reklama

Niedziela Zamojsko - Lubaczowska

Horyniecka 34. Biesiada Teatralna

Niedziela zamojsko-lubaczowska 10/2013, str. 6

[ TEMATY ]

teatr

Adam Łazar

Występ zespołu „Fiakier” z Warszawy

Występ zespołu „Fiakier” z Warszawy

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

O Horyńcu w kraju znów głośno z dwóch powodów: prywatyzacji „Uzdrowiska Horyniec Spółka z o.o.” i Biesiady Teatralnej. Na cztery dni (14-17 lutego br.) z całej Polski przyjechały najlepsze zespoły, by uczestniczyć w Ogólnopolskich Konfrontacjach Teatrów Małych Form.

- Przyjazd do Horyńca jest dla mnie świętem teatru, możliwością obcowania „z najwyższą półką” teatrów amatorskich w Polsce. Przyjeżdżają tu najlepsi i potwierdzam to w tym roku jako juror. Zwycięzcami, laureatami są wszyscy, nie tylko ci, którzy otrzymują Myśliwskie Rogi Króla Jana czy Misy Borowiny - mówi zdobywca głównych nagród, kierownik teatru „Parabuch” z Warszawy, Ryszard Jakubisiak.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

17 lutego br. na uroczystej gali rozdano nagrody najlepszym. Przez trzy dni poprzedzające galę, 16 zespołów wybranych spośród 40 prezentowało swoje najnowsze spektakle na scenie Gminnego Ośrodka Kultury. Oceniało je jury pod przewodnictwem aktora i reżysera Edwarda Linde-Lubaszenki. W tym roku najwyższe trofeum - Złoty Róg Myśliwski Króla Jana wraz z nagrodą pieniężną ufundowaną przez Marszałka Województwa Podkarpackiego, wręczono Teatrowi Przedmieścia z Ośrodka Działań Teatralnych Anety Adamskiej w Rzeszowie za spektakl „Święto”. Srebrny Róg i nagroda Dyrektora Centrum Kulturalnego w Przemyślu dostały się w ręce Teatru „Fiakier” z Domu Kultury Dorożkarnia z Warszawy za spektakl „Ryjowisko” w reżyserii Stanisława Dembskiego. Wójt Gminy w Horyńcu Ryszard Urban ofiarował swoją nagrodę i Brązowy Róg Teatrowi „Planeta M” z Poznania za spektakl „Tańce w Ballybeg” w reż. Magdaleny Planety. W kategorii indywidualnych dokonań twórczych Złota Misa Borowiny wraz z nagrodą pieniężną ufundowaną przez Starostę Powiatu Lubaczowskiego dostała się w ręce Anny Rozmianiec za rolę, współpracę reżyserską i koncepcyjną w spektaklu „Pani Koch” Teatru „Fuzja” z Poznania. Nagroda Dyrektora Centrum Kulturalnego w Przemyślu wraz ze Srebrną Misą Borowiny powędrowała do Anety Adamskiej za reżyserię spektaklu „Święto” w wykonaniu Teatru Przedmieście z Rzeszowa. Nagrodę przemyskiego C.K. i Brązową Misę Borowiny otrzymał Robert Stępniewski z Teatru Resursa z Radomia za koncepcję międzypokoleniową zespołu i trafny dobór repertuaru.

Nagroda specjalna „Róża Horyniecka” ufundowana przez Uzdrowisko Horyniec Spółka z o.o. trafiła do Teatru „Puk-Puk” ze Świdnika za spektakl „Mąka” w reż. Katarzyny Marjasiewicz. Nagrodę rzeczową Marii i Jana Lechowiczów, zwaną Nagrodą Nadziei, ufundowaną przez Biuro Usług Komputerowych „Lech-Kom” w Lubaczowie, otrzymała debiutantka Weronika Nawieśniak z „Zespołu Teatralnego Sceny i” z Krakowa, która wystąpiła w spektaklu „Lilje” w reż. Joanny Rudkowskiej. Biesiadny Talerz Króla Jana z cukierkami jako nagrodę publiczności otrzymał Teatr „Fiakier” z Warszawy.

- Kiedy teatry instytucjonalne są słabo dotowane, mają mało środków, by wystawić przedstawienia eksperymentalne, ryzykowne pod względem publiczności - czy przyjdzie czy nie, te miłośnicze teatry (nie używam określenia amatorskie lub ochotnicze) zaskoczyły mnie i wszystkich nas pomysłowością, ryzykiem, własną oryginalną myślą teatralną, własnymi tekstami, wizją teatru. Te miłośnicze teatry nie są przedsionkiem teatrów zawodowych, ale teatrami twórczymi, mającymi własnych autorów, reżyserów, aktorów, którym „w sercu teatr gra”. W natłoku spektakli przykro nam było rezygnować z osób, które znalazły się poza podium, tuż za tymi nagrodzonymi, o których będą pisać i mówić media, a które reprezentowały podobne wysokie wartości, miały wspaniałe występy, na stół biesiadny podały smaczne spektakle ubogacające widzów - powiedział mi Edward Linde-Lubaszenko.

Wspaniała rodzina pasjonatów teatru opuściła już Horyniec Zdrój, pojechała do swoich domów, środowisk, ale postanowiła tu powrócić za rok.

2013-03-11 09:33

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Teatr Rapsodyczny

Niedziela Ogólnopolska 43/2006, str. 32-33

[ TEMATY ]

Jan Paweł II

teatr

Archiwum Danuty Michałowskiej

Karol Wojtyła, Danuta Michałowska

Karol Wojtyła, Danuta Michałowska

Do dziś mam w pamięci wspaniałe wykonanie owego monologu przez 21-letniego Karola Wojtyłę. Już w czasie prób słuchaliśmy go z podziwem i dreszczem grozy

Kraków, lata okupacji. Po aresztowaniu i wywiezieniu do obozów koncentracyjnych wszystkich profesorów Uniwersytet Jagielloński i inne wyższe uczelnie w naszym mieście są zamknięte. Teatr im. J. Słowackiego działa jako Staatstheater z czysto niemiecką obsadą aktorską. Wykonywanie muzyki Chopina jest zakazane, Filharmonia daje koncerty „nur für Deutsche”, polskie życie artystyczne schodzi do podziemia. W okupowanym Krakowie już w listopadzie 1939 r. organizuje się tajne nauczanie na szczeblu licealnym, potem uniwersyteckim - na wielu wydziałach. Zawiązują się też małe, działające oczywiście w podziemiu, grupy o zainteresowaniach muzycznych, literackich, a także teatralnych. Znalazłam się w jednej z nich - tej samej, do której należał Karol Wojtyła. W lecie 1941 r. przybywa do Krakowa bardzo bliski przyjaciel Karola, wadowiczanin, polonista i fanatyk sztuki teatru - dr Mieczysław Kotlarczyk. Wnosi on do naszego środowiska ideę późniejszego Teatru Rapsodycznego, teatru, który w tym trudnym czasie ma zająć się artystycznym mówieniem arcydzieł polskiej poezji. Ze względu na konieczność posiadania tzw. Arbeitskarte pracowałam wtedy jako maszynistka w centrali „Społem”. Był początek sierpnia 1941 r., właśnie wróciłam z urlopu, kiedy niespodzianie przyszedł do mnie do biura Karol. Wzbudził pewną sensację wśród moich biurowych koleżanek, miał bowiem na sobie drelich roboczy, zapewne wracał z pracy w podkrakowskim kamieniołomie. Od razu zrozumiałam, że przynosi jakąś ważną wiadomość. Wyszliśmy na korytarz i wtedy usłyszałam: „Przeczytaj «Króla-Ducha» i przyjdź w środę na Komorowskiego. - To był adres naszej koleżanki, gdzie często się zbieraliśmy. - Przyjechał Mietek Kotlarczyk. Zaczynamy robotę”. Można by powiedzieć, że tymi słowami Karol ustawił mój dalszy los artystyczny. Natychmiast po pracy poszłam do znanego antykwariatu Stefana Kamińskiego przy ul. Podwale i tam udało mi się kupić jedyny egzemplarz najlepszego, pełnego wydania „Króla-Ducha”, w opracowaniu Jana Gwalberta Pawlikowskiego. To właśnie ta książka miała być pod ręką na wszelki wypadek, jako sufler, stąd wmontowane w oprawę kolorowe zakładki, wskazujące poszczególne fragmenty. Książka leżała na pianinie obok świecznika i w prapremierowym przedstawieniu zagrała jako znak plastyczny, obok umieszczonej na tle ciemnej kotary białej maski Słowackiego i wiązanki chryzantem. Bowiem już 1 listopada, w dzień Wszystkich Świętych, nasza pięcioosobowa grupa wystąpiła z pokazem opracowanych przez Kotlarczyka fragmentów epopei Słowackiego. Owa uroczysta premiera, inaugurująca ponad 20-letnią, niepozbawioną wielorakich klęsk, działalność Teatru Rapsodycznego, była niejednokrotnie opisywana. Ja skupię się wyłącznie na osobie Karola Wojtyły, na jego znamiennym udziale w tym pierwszym rapsodycznym przedstawieniu. Kotlarczyk powierzył mu m.in. kończący spektakl monolog Bolesława Śmiałego. Monolog ten stanowi naczelny wątek Rapsodu V. Jest przywołaniem pamięci o dramacie, jaki rozegrał się pod koniec XI stulecia między Wawelem a Skałką - między królem a biskupem Stanisławem. Do dziś mam w pamięci wspaniałe wykonanie owego monologu przez 21-letniego Karola Wojtyłę. Już w czasie prób słuchaliśmy go z podziwem i dreszczem grozy, ale owego pierwszolistopadowego wieczoru osiągnął najwyższy stopień ekspresji artystycznej. Było to wykonanie pełne napięć, dynamiki, niezatracające jednego odcienia znaczeniowego. Przedstawiał te dramatyczne zdarzenia z tak pełnym zaangażowaniem, że wierzyło się każdemu słowu, a szczególny urok osobowości samego Karola jednał sympatię dla nieszczęsnego monarchy. Po dwóch tygodniach powtarzamy „Króla-Ducha” w innym mieszkaniu, dla innej publiczności. Wszystko szło normalnym, szczegółowo wypracowanym torem. Czekaliśmy w napięciu na finalny, tchnący dramatyzmem Rapsod V, ten o Bolesławie Śmiałym. I oto dzieje się coś niebywałego! Karol przedstawia całkiem odmienną wersję tego samego przecież tekstu - mówi cicho, monotonnie, w sposób zupełnie pozbawiony owych przejmujących tonów namiętności, pychy, buntowniczej pasji, także rozpaczy wobec zarysowującego się upadku państwa, nad którym zaciążyła klątwa króla. Byliśmy zaskoczeni, rozczarowani i po prawdzie oburzeni. Zasypaliśmy Karola pytaniami, zarzutami: - Co się stało? Jak mogłeś? Dlaczego? Pamiętam dobrze zdumiewający sens jego odpowiedzi: „Przemyślałem sprawę, to jest spowiedź, tego chciał Słowacki”. Długo nie mogłam się pogodzić ze stratą tamtej interpretacji. Ale później też przemyślałam sprawę i przypomniałam sobie, co mówi poeta w pierwszym Rapsodzie - „a któżby to śmiał w księgi ludzkie włożyć, dla sławy marnej, a nie dla spowiedzi”. Ośmielam się przypuszczać, że w czasie tych dwóch tygodni dzielących pierwszą i drugą interpretację Rapsodu o Bolesławie Śmiałym doszło do głosu najgłębsze istotne powołanie już nie artysty, lecz kapłana. Wyraziło się przez zmianę punktu widzenia. Postawa obrońcy racji króla, dominująca w pierwszym wykonaniu, przemieniła się w postawę grzesznika, który po wiekach pokuty dociera do tragicznej prawdy o sobie samym. Juliuszowi Słowackiemu nie starczyło życia, aby dokończyć Rapsod V „Króla-Ducha”, zrobił to pół wieku później Stanisław Wyspiański. Ale tak naprawdę ostatnie słowo w tej sprawie wypowiedział kard. Wojtyła, nie tylko przez ów niezwykły akt modlitwy w Osjaku za duszę zabójcy swojego poprzednika na stolicy biskupiej w Krakowie - św. Stanisława. Sądzę, że pośmiertny los wyklętego ze społeczności Kościoła, wygnanego i zmarłego czy może zamordowanego króla - okoliczności nie są znane - musiał już w młodości niepokoić wykonawcę monologu Bolesława. Nie jest chyba bowiem przypadkiem, że ostatnim utworem przyszłego papieża, który powstał przed 16 października 1978 r., jest poemat jakby podsumowujący tysiącletnią historię Kościoła w naszej Ojczyźnie, a odnoszący się do tego samego dramatu. Utwór ten nosi tytuł „Stanisław”.
CZYTAJ DALEJ

Biskup świdnicki wzywa do modlitwy za Ojczyznę - odezwa na majowe Triduum

2025-04-24 15:07

[ TEMATY ]

modlitwa

bp Marek Mendyk

majówka

Episkopat Flickr

Bp Marek Mendyk

Bp Marek Mendyk

Biskup świdnicki skierował do wiernych diecezji świdnickiej zachętę, do szczególnego modlitewnego skupienia w dniach od 1 do 3 maja.

Triduum obejmie pierwszy czwartek, piątek i sobotę miesiąca – dni, które w katolickiej duchowości mają głębokie znaczenie. Tym razem zyskają one nowy wymiar: modlitwy o pokój na świecie oraz za Ojczyznę.
CZYTAJ DALEJ

Rzym: podano trasę konduktu pogrzebowego papieża

2025-04-25 10:48

[ TEMATY ]

śmierć Franciszka

PAP/Art Service

Bazylika Santa Maria Maggiore

Bazylika Santa Maria Maggiore

Sześć kilometrów będzie liczyła trasa konduktu pogrzebowego papieża Franciszka z Bazyliki św. Piotra do bazyliki Santa Maria Maggiore, gdzie zostanie pochowany - podały władze Rzymu.

Ostatnia podróż papieża Franciszka z placu św. Piotra do Bazyliki Santa Maria Maggiore będzie miała sześć kilometrów długości i po raz kolejny, tak jak miało to miejsce przez dwanaście lat jego pontyfikatu, będzie mu towarzyszył lud Boży, który będzie mógł go oglądać zza barier.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję