19 marca, w dniu inauguracji pontyfikatu Ojca Świętego Franciszka, bp Antoni Dydycz celebrował w drohiczyńskiej katedrze Eucharystię dziękczynną za pontyfikat Ojca Świętego Benedykta XVI oraz o potrzebne łaski dla nowego papieża. Do modlitwy Ksiądz Biskup zaprosił zarówno duchownych, jak i świeckich, prosił też, aby uroczyste Msze św. w tych w intencjach sprawowano również we wszystkich parafiach diecezji drohiczyńskiej
Wiernych przybyłych do Drohiczyna powitał proboszcz parafii katedralnej ks. dr Zbigniew Średziński, który przypominał o trwających rekolekcjach i zachęcał, by wierni korzystali z obecności kapłanów w konfesjonałach. Eucharystię rozpoczęto Litanią do św. Józefa, opiekuna Najświętszej Rodziny i Kościoła powszechnego.
W homilii Biskup Drohiczyński wyraził radość ze wspólnego, duchowego uczestnictwa w inauguracji papieskiej posługi Ojca Świętego Franciszka. Podkreślał, że jesteśmy wspólnotą i wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za Kościół, dlatego powinniśmy się zastanowić, na ile czujemy tę współodpowiedzialność za rozwój i za świętość wspólnoty, której tak wiele zawdzięczamy. Ksiądz Biskup zwrócił też uwagę, jak bliski Polakom jest papież Franciszek
Kaznodzieja mówił też o innych symbolach przybliżających nas do papieża. „Cieszy nas, że Ojciec Święty przyjął imię Franciszek, bo przecież tak bliski jest nam św. Franciszek z Asyżu”. Wymienił też liczne grono świętych Polaków, którzy pochodzili z rodziny zakonu franciszkańskiego. „Dzięki temu po raz kolejny okazało się, że Polska jest bliska papieżowi, a papież jest bliski Polsce” - mówił dalej i podkreślał, jak ważna jest umiejętność odczytywania tych znaków Bożej dobroci, znaków Ducha Świętego, które nas zachęcają do jeszcze większego zjednoczenia, do większej duchowej łączności, aby nic, co dotyczy Ojca Świętego i Kościoła, nie było nam obojętne.
W dalszej części homilii bp Dydycz wspominał papieża Benedykta XVI, dziękując Panu Bogu za to, że mogliśmy korzystać z ogromnej posługi, wyjątkowego oddania się i serdecznego zawierzenia nam wszystkim przez Ojca Świętego Benedykta XVI. Zachęcał też, aby modlić się za Benedykta XVI i prosić Matkę Najświętszą, by wspierała papieża emeryta w jego obecnej duchowej działalności, by jego zawierzenie, które pragnie ofiarować za Kościół, przynosiło też i w naszych sercach i umysłach jak najwięcej korzyści.
Nawiązując do przeżywanej uroczystości św. Józefa, zachęcał, by nasze intencje zawierzać św. Józefowi, który był człowiekiem zawierzenia i wiary. Po Eucharystii odśpiewano „Te Deum”, by prosić o potrzebne łaski dla Kościoła i papieża Franciszka. Biskup Drohiczyński zachęcał także do korzystania z mediów katolickich, aby dzięki nim jak najpełniej poznawać życie i dotychczasową działalność papieża Franciszka, dzięki czemu może stawać się on bliższy, co pozwoli na dyskretne wspomaganie go w jego misji.
Na powołanie osób starszych do umiłowania sprawiedliwości i przeciwstawiania się cynicznej wizji świata wskazał Ojciec Święty podczas dzisiejszej audiencji ogólnej. Papież nawiązał do Księgi Koheleta, stawiającej pytania o sens istnienia, w kontekście wiedzy o życiu oderwanej od umiłowania sprawiedliwości, której gwarantem jest sam Bóg.
Franciszek zauważył, że kiedy wydaje nam się, iż wszystko prowadzi do nicości nie można popadać w pokusę obojętności. „nie ulega wątpliwości, że starość sprawia, iż niemal nieuniknione jest spotkanie z rozczarowaniem. I dlatego decydujące znaczenie ma protest starości wobec demoralizujących skutków tego rozczarowania: jeśli osoby starsze, który widziały już niemal wszystko zachowają niezachwiane umiłowanie sprawiedliwości, to jest nadzieja dla miłości, a także dla wiary. A dla współczesnego świata przejście przez ten kryzys, kryzys zbawienny ma znacznie kluczowe, ponieważ kultura, która stara się wszystko zmierzyć i wszystkim manipulować, powoduje w końcu zbiorową utratę wiary w sens, miłość, dobro” – podkreślił Ojciec Święty. Zauważył, że współczesne poszukiwanie prawdy uległo pokusie całkowitego porzucenia umiłowania sprawiedliwości.
– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!
Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody – z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice – syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” – odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
Bóg pomnaża dobro tych, którzy je czynią już teraz, choćby w niewielkim zakresie. Karze zaś tych, którzy mają serce skąpe i niczego nie dają potrzebującym.
Jezus powiedział do faryzeuszów:
«Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień ucztował wystawnie. U bramy jego pałacu leżał żebrak pokryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza. A także psy przychodziły i lizały jego wrzody.
Umarł żebrak i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany.
Gdy cierpiąc męki w Otchłani, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: „Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i przyślij Łazarza, aby koniec swego palca umoczył w wodzie i ochłodził mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu”.
Lecz Abraham odrzekł: „Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz w podobny sposób – niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A ponadto między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd nie przedostają się do nas”.
Tamten rzekł: „Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich ostrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki”.
Lecz Abraham odparł: „Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!” „Nie, ojcze Abrahamie – odrzekł tamten – lecz gdyby ktoś z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą”. Odpowiedział mu: „Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś z umarłych powstał, nie uwierzą”».
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
