Po wielkim sukcesie, jakim okazały się wykłady otwarte Inicjatywy Akademickiej „Fides et ratio”, comiesięczne spotkania pogłębiające wiedzę i wiarę człowieka podejmują kolejne środowiska. Na Papieskim Wydziale Teologicznym w drugiej połowie października ruszyły dwa nowe cykle spotkań: „Historia Magistra Vitae” oraz „Szkoła duchowości charyzmatycznej”.
Historia Magistra Vitae
Te znane słowa - historia jest nauczycielką życia - organizatorzy starają się przekuć w praktykę. Wspólna inicjatywa Katedry Historii Kościoła na Śląsku Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu oraz Ośrodka Pamięć i Przyszłość ma przybliżyć mieszkańcom historię Dolnego Śląska, przypomnieć o ogromnych dziedzictwie religijnym i kulturowym. Dlatego kolejne spotkania dotyczyć będą m.in. wybitnych postaci regionu, architektury, istotnych wydarzeń oraz miejsc. Szczegóły na stronie internetowej: www.historiamagistravitae.pl.
Najbliższe spotkanie: 14 listopada, godz. 19.00, aula PWT
„Tradycje wykonawcze muzyki religijnej i sakralnej na przykładzie wybranych kompozytorów wrocławskich”
Ks. dr hab. Zdzisław Madej
(W programie przewidziany koncert organowy)
Szkoła duchowości charyzmatycznej
Organizatorzy tego cyklu: Instytut Nauk Biblijnych Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu i Odnowa w Duchu Świętym Archidiecezji Wrocławskiej przygotowali dziewięć sesji. Chcą podczas nich łączyć wiedzę biblijną z doświadczeniem charyzmatycznym. Na każdy miesiąc planowanych jest dwóch prelegentów - osoba duchowna i świecka, by jak najpełniej ukazać istotę charyzmatów zarówno w Piśmie Świętym jak i we wspólnotach. Kolejne spotkania - sesje - nie będą miały charakteru wyłącznie naukowego. Będzie podczas nich również czas na modlitwę uwielbienia.
Najbliższe spotkanie: 16 listopada, godz. 16.00, aula PWT
O nowo narodzeniu (J 3)
Ks. bp prof. dr hab. Andrzej Siemieniewski, Andrzej Dziewit
Jestem studentem teologii, dlatego że noszę w sobie nurtujące mnie pytania dotyczące wiary oraz duchowe doświadczenie Jezusa Chrystusa – mówi Arkadiusz ze Zduńskiej Woli.
Wydawać by się mogło, że w dzisiejszych czasach pytanie o Boga, o własną tożsamość religijną czy też wiarę uległo dewaluacji. Okazuje się, że jest to mylne założenie, ponieważ znajdują się osoby, które chcą poszukiwać prawdy z pogranicza świata widzialnego i niewidzialnego, i studiować teologię. Owszem, nie można pominąć kryzysu, który od lat dotyka uczelnie wyższe, ale jego podstawy są złożone i dotyczą również motywów oraz powodów dokonywanych wyborów, którą posługują się studenci w wyborze kierunków studiów. Nie omija to też uczelni katolickich.
– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!
Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody – z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice – syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” – odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
Studiowała na Politechnice Wrocławskiej. W zamian za notatki z matematyki jeden z kolegów zaproponował jej wyjazd na wspinaczkę niedaleko Jeleniej Góry. Jeden dzień pośród skał całkowicie odmienił jej życie. Tamto doświadczenie przewyższyło wszystkie dotychczasowe fascynacje. Wanda Rutkiewicz jako trzecia kobieta na świecie zdobyła Mont Everest. Brała wówczas udział w zachodnioniemieckiej wyprawie. Na szczyt najwyższej góry globu wchodziła po południu, 16 października 1978 roku. Pamiętna data. Podczas spotkania z himalaistką Jan Paweł II żartował: „Bóg chciał, że tego samego dnia weszliśmy tak wysoko”. Paradoksalnie wejście na wierzchołek ziemi w dniu, w którym Polak został papieżem, spowodowało nieoczekiwany efekt propagandowy. Czołówki polskich gazet mówiły przede wszystkim o jej sukcesie, by nieco usunąć w cień fakt wyboru na stolicę Piotrową papieża znad Wisły.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
