Wielki Czwartek rozpoczyna Triduum Paschalne. W godzinach porannych tego dnia daje się zauważyć niezwykła cisza. Milkną dzwony i milczą świątynie. Nie sprawuje się w nich Eucharystii. W katedrze, która jest matką wszystkich kościołów, biskup diecezjalny odprawia Mszę św. Krzyżma, podczas której błogosławione są oleje używane do namaszczania chorych oraz krzyżmo, które służy do namaszczania podczas chrztu, bierzmowania i święceń kapłańskich. Kapłani odnawiają przyrzeczenia kapłańskie, złożone w dniu święceń kapłańskich.
Pamiątka Ostatniej Wieczerzy
W Wielki Czwartek w godzinach wieczornych we wszystkich świątyniach jest odprawiana Msza św. Wieczerzy Pańskiej, na pamiątkę ustanowienia sakramentów Eucharystii i kapłaństwa. Ta Msza św. rozpoczyna Triduum Paschalne, które przygotowuje nas do świętowania Zmartwychwstania Pańskiego. Po zakończonej Mszy Wieczerzy Pańskiej przenosi się Najświętszy Sakrament do osobnej kaplicy lub bocznego ołtarza, tzw. ciemnicy, gdzie wierni adorują Chrystusa eucharystycznego. Czyni się tak na pamiątkę uwięzienia Jezusa, biczowania i cierniem ukoronowania w Pretorium jerozolimskim. W świątyniach, na pamiątkę obnażenia Pana Jezusa z szat, z ołtarzy zdejmuje się obrusy, kwiaty i świece.
Wielki Piątek to dzień żałoby w Kościele po śmierci na krzyżu Pana Jezusa. Na tajemnicę Wielkiego Piątku winniśmy patrzeć poprzez blask poranka Wielkiej Nocy. Te dwa dni są świadectwem, że śmierć jest zwyciężona przez życie. W tym dniu nie odprawia się Mszy św., bo Jezus, Najwyższy Kapłan, złożył Ojcu niebieskiemu ze swojego życia najwyższą ofiarę. Istotą liturgii Wielkiego Piątku jest Męka Pańska, modlitwa powszechna za cały Kościół, za wszystkie jego stany i narody. Momentem najważniejszym jest adoracja Krzyża przez wiernych, następnie Komunia św. Na zakończenie liturgii wielkopiątkowej, na pamiątkę złożenia Pana Jezusa do grobu, Najświętszy Sakrament kapłan przenosi do grobu Pańskiego, gdzie wierni mogą adorować do długich godzin nocnych. Przy grobach Pańskich stoją warty honorowe, wystawiane przez strażaków, żołnierzy, harcerzy, a także przez różne grupy młodzieżowe.
Dzień Światła
Wielka Sobota daje nam bogactwo liturgii, którą tego dnia rozpoczyna liturgia światła. Na zewnątrz kościoła kapłan święci ogień, od którego zapala się Paschał symbolizujący zmartwychwstałego Chrystusa. Z tym światłem kapłan wchodzi do świątyni i śpiewa pieśń - „Exultet”. Po Litanii do Wszystkich Świętych celebrans poświęca wodę chrzcielną i następuje odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych. Niekiedy udziela sakramentu chrztu św. Radosne „Alleluja” i bicie dzwonów oznajmiają, że Chrystus zmartwychwstał. W niektórych parafiach liturgię Wielkiej Soboty wieńczy procesja rezurekcyjna.
Ważnym akcentem w przygotowaniu do świętowania Paschy jest wędrówka wiernych, zwłaszcza dzieci, do świątyni z koszyczkiem wypełnionym pokarmami wielkanocnymi, by pobłogosławił je kapłan.
Dziś Wielka Sobota. Ten dzień jest w Kościele dniem ciszy i oczekiwania. Dla uczniów Jezusa był to dzień największej próby. Według Tradycji apostołowie rozpierzchli się po śmierci Jezusa, a jedyną osobą, która wytrwała w wierze, była Bogurodzica. Dlatego też każda sobota jest w Kościele dniem maryjnym. W sobotę po zachodzie słońca zaczyna się już Wielkanoc.
Po śmierci krzyżowej i złożeniu do grobu wspomina się zstąpienie Jezusa do otchłani. Wiele starożytnych tekstów opisuje Chrystusa, który "budzi" ze snu śmierci do nowego życia Adama i Ewę, którzy wraz z całym rodzajem ludzkim przebywali w Szeolu.
Tradycją Wielkiej Soboty jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych: chleba - na pamiątkę tego, którym Jezus nakarmił tłumy na pustyni; mięsa - na pamiątkę baranka paschalnego, którego spożywał Jezus podczas uczty paschalnej z uczniami w Wieczerniku oraz jajek, które symbolizują nowe życie. W zwyczaju jest też masowe odwiedzanie różnych kościołów i porównywanie wystroju Grobów.
Wielki Piątek i Wielka Sobota to jedyny czas w ciągu roku, kiedy Kościół nie sprawuje Mszy św.
Wielkanoc zaczyna się już w sobotę po zachodzie słońca. Rozpoczyna ją liturgia światła. Na zewnątrz kościoła kapłan święci ogień, od którego następnie zapala się Paschał - wielką woskową świecę, która symbolizuje zmartwychwstałego Chrystusa. Na paschale kapłan żłobi znak krzyża, wypowiadając słowa: "Chrystus wczoraj i dziś, początek i koniec, Alfa i Omega. Do Niego należy czas i wieczność, Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków. Amen". Umieszcza się tam również pięć ozdobnych czerwonych gwoździ, symbolizujących rany Chrystusa oraz aktualną datę.
Następnie Paschał ten wnosi się do okrytej mrokiem świątyni, a wierni zapalają od niego swoje świece, przekazując sobie wzajemnie światło. Niezwykle wymowny jest widok rozszerzającej się jasności, która w końcu wypełnia cały kościół. Zwieńczeniem obrzędu światła jest uroczysta pieśń (Pochwała Paschału) - Exultet, która zaczyna się od słów: "Weselcie się już zastępy Aniołów w niebie! Weselcie się słudzy Boga! Niech zabrzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy Król tak wielki odnosi zwycięstwo!".
Dalsza część liturgii paschalnej to czytania przeplatane psalmami. Przypominają one całą historię zbawienia, poczynając od stworzenia świata, przez wyjście Izraelitów z niewoli egipskiej, proroctwa zapowiadające Mesjasza aż do Ewangelii o Zmartwychwstaniu Jezusa. Tej nocy powraca po blisko pięćdziesięciu dniach uroczysty śpiew "Alleluja". Celebrans dokonuje poświęcenia wody, która przez cały rok będzie służyła przede wszystkim do chrztu. Czasami, na wzór pierwotnych wspólnot chrześcijańskich, w noc paschalną chrzci się katechumenów, udzielając im zarazem bierzmowania i pierwszej Komunii św. Wszyscy wierni odnawiają swoje przyrzeczenia chrzcielne wyrzekając się grzechu, Szatana i wszystkiego, co prowadzi do zła oraz wyznając wiarę w Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego.
Wigilia Paschalna kończy się Eucharystią i procesją rezurekcyjną, by oznajmić, że Chrystus zmartwychwstał i zwyciężył śmierć. Zgodnie z dawną tradycją w wielu miejscach w Polsce procesja rezurekcyjna nie odbywa się w Noc Zmartwychwstania, ale o świcie w niedzielny poranek.
Noc Paschalna oraz Niedziela Wielkanocna to największe święto chrześcijańskie, pierwszy dzień tygodnia, uroczyście obchodzony w każdą niedzielę przez cały rok. Apostołowie świętowali tylko Wielkanoc i każdą niedzielę, która jest właśnie pamiątką Nocy Paschalnej. Dopiero z upływem wieków zaczęły pojawiać się inne święta i okresy przygotowania aż ukształtował się obecny rok liturgiczny, który jednak przechodzi różne zmiany.
- To szczególne wyzwanie, by umieć patrzeć właściwie na to, co się dzisiaj dzieje w naszej Ojczyźnie i by nie zwątpić w to, że dusze, które modlą się o Boże Miłosierdzie dla naszego kraju, mogą naprawdę wiele dokonać, zagłębiające się w tajemnicę Bożego Miłosierdzia. Jezu, ufam Tobie - mówił abp Marek Jędraszewski w kaplicy Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach podczas Mszy św. sprawowanej w ramach Międzynarodowej Konferencji „Nowe i prekursorskie wątki w pismach św. Faustyny i jej wpływ na życie Kościoła”.
Kustosz łagiewnickiego sanktuarium, ks. Zbigniew Bielas na początku Mszy św. przypomniał, że Eucharystia sprawowana jest w szczególnym miejscu i czasie - przy grobie św. Faustyny, w czasie nowenny przed jej uroczystością. Podkreślił, że równocześnie od modlitwy w tym miejscu rozpoczyna się Międzynarodowa Konferencja „Nowe i prekursorskie wątki w pismach św. Faustyny i jej wpływ na życie Kościoła”.
Spotkanie z Papieżem to znak jedności z Kościołem powszechnym oraz umocnienie naszej wiary - wskazał bp Wojciech Osial, który w Rzymie towarzyszy pielgrzymom z diecezji łowickiej. Dziś wierni uczestniczyli w Eucharystii sprawowanej w rzymskim kościele Sant’Agnese in Agone. W sobotę Polacy wezmą udział w audiencji jubileuszowej Ojca Świętego Leona XIV.
Biskup łowicki w rozmowie z Vatican News podkreślił osobisty i duszpasterski wymiar obecności diecezji łowickiej w Rzymie. Wskazał na dwie najważniejsze intencje, które przywiózł ze sobą do grobu Apostołów. „Przybywamy jako pielgrzymka jubileuszowa diecezji łowickiej i zapewne każdy z pielgrzymów przynosi swoje osobiste intencje, ale ja jako biskup, jako pasterz diecezji łowickiej mam w sercu takie dwie intencje” - powiedział. Pierwsza z nich to modlitwa wstawiennicza za tych, którzy znajdują się w szczególnie trudnej sytuacji: „Modlę się za chorych kapłanów i za chorych oraz za kapłanów, którzy przeżywają różnorodne trudności”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
