ANDRZEJ TARWID: – Władze Warszawy ogłosiły od dawna wyczekiwany konkurs na projekt pomnika rtm. Witolda Pileckiego. Jak Pan, syn jednego z najbliższych współpracowników zamordowanego przez komunistów rotmistrza, przyjął tę wiadomość?
TADEUSZ PŁUŻAŃSKI: – Z radością. Rotmistrz Pilecki to jeden z największych naszych narodowych bohaterów i już dawno powinien mieć pomnik w stolicy.
– Pomnik ma stanąć w pobliżu al. Wojska Polskiego, na przedłużeniu osi ul. Bitwy pod Rokitną. Pojawiły się głosy, że jest to zbyt mało prestiżowe miejsce, co Pan na to?
– Nie zgadzam się z takimi opiniami, bo trzeba pamiętać, że jest to miejsce symboliczne. Właśnie tam Pilecki dołączył do łapanki, żeby znaleźć się wśród osób wywiezionych do Auschwitz. Przypomnę, że zrobił on to po to, aby w tym niemieckim obozie koncentracyjnym zorganizować konspirację wojskową i zdobyć wiarygodne dane o popełnianych tam zbrodniach. To Pilecki był autorem pierwszej tajnej noty na temat ludobójstwa w Auschwitz!
Problemem nie jest więc miejsce, ale to, by przewodnicy przyprowadzali pod przyszły pomnik wycieczki. I dzięki temu upowszechniali wiedzę o rtm. Pileckim oraz o innych Żołnierzach Wyklętych głównie wśród zagranicznych turystów.
Reklama
– Historia Polski nie jest znana za granicą, ale także my słabo znamy naszych bohaterów…
– To prawda. Kłopot ten jest znacznie głębszy. Komuniści fałszowali historię, a teraz w szkołach redukuje się lekcje historii. Poza tym w Warszawie, jak i w całej Polsce, żyjemy w historycznej schizofrenii. Bo z jednej strony stawia się pomnik rtm. Pileckiemu, a z drugiej remontuje Pomnik Czterech Śpiących. 25 lat po Okrągłym Stole patronami wielu ulic czy placów są nadal ci, którzy mordowali naszych bohaterów.
– Z czego wynikają ta „historyczna schizofrenia” III RP?
– Z cynicznego koniunkturalizmu części rządzących elit. Politycy ci zamiast jednoznacznie opowiedzieć się za prawdą, wolą lawirować dla doraźnych celów wyborczych.
Na łódce, w szpitalu i na plaży. Na ulicy, w pociągu i na podłodze w mieszkaniu. W kawiarni i w pracy. Dziękować można wszędzie i za wszystko, od rzeczy małych po rzeczy większe. Dziękowanie zmienia perspektywę, ćwiczy uważność, buduje zaufanie i relacje. A jednak często te 3 sylaby stają nam, jak gruda w gardle i za nic nie chcą się przez nie przedostać. Zło i smutek ostentacyjnie rzucają się w oczy, a stąd już tylko krok do narzekania i marazmu zatruwającego duszę. Wdzięczność staje się wyzwaniem i to wyzwanie podjął Rafał Prokopiak wraz z przyjaciółmi z łódzkiej wspólnoty Nazaret. Od 18 lipca, dzień w dzień, on sam lub ktoś ze wspólnoty bierze kamerę albo zwykły telefon i mówi: „Dziękuję”. Nazywa dobro po imieniu; to, co tak często pozostaje w strefie oczywistości: zdrowie, pogodę, przyjaciół, rodzinę, ubranie, dach nad głową czy jedzenie, pracę, podróże, środki komunikacji, spędzony wspólnie czas. Każdego dnia na stronie „Jezus na ulicy” na Facebooku pojawia się krótki filmik, który ogląda od 800 do 2000 osób. Tak „zaraża się” wdzięcznością, a o jej potędze opowiada Rafał, który, w chwili gdy piszę te słowa, ma już za sobą 72 dni bycia wdzięcznym
Dominika Szymańska: – Co trudniej powiedzieć: „przepraszam”, „proszę” czy „dziękuję”?
Czy Jezus naprawdę chce rozłamu? Dlaczego mówi o ogniu, który ma podpalić ziemię? Poznasz proroka, którego chciano uciszyć, biskupa, który stawił czoła Gestapo i komunistom, oraz świętego, który oddał życie za wiarę.
Jeśli czujesz, że wiara jest dziś zbyt często wygładzana i rozcieńczana – ten odcinek doda Ci odwagi, aby płonąć bez kompromisów. Posłuchaj, bo to jest o Tobie, o mnie, o nas wszystkich – i o tym, że ogień Jezusa może podpalić świat. Dlaczego czasem trzeba odebrać „święty spokój”, by ocalić prawdziwy pokój serca. To odcinek o odwadze. O tym, że chrześcijaństwo nie jest pluszową zabawką, ale płonącą pochodnią. O tym, że w czasach, gdy wielu woli gasić iskry Ewangelii, my jesteśmy wezwani, by je rozniecać.
- Powinno nam także zależeć, by w naszym kraju szkoła wspomagała wychowawczy trud rodziców, by nie poniżano w szkole katechizacji, redukując i spychając ją na margines. Nie tędy droga do wychowania w duchu podstawowych wartości i przygotowania do życia mądrych i odpowiedzialnych obywateli – mówił w Sanktuarium Matki Bożej Gietrzwałdzkiej kard. Stanisław Dziwisz.
Arcybiskup krakowski senior przewodniczył uroczystościom odpustowym w Sanktuarium Matki Bożej Gietrzwałdzkiej. Przy tej okazji wprowadził do świątyni relikwie św. Jana Pawła II.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
