Pochylają się nad drugim człowiekiem – tym najmniejszym i tym u schyłku życia. Nie tylko przekazują mu prawdy o Bogu, katechizują czy ewangelizują. Bardzo często ciężko pracują. Z dziećmi, młodzieżą, w szkołach, szpitalach. Zakonników czy zakonnice można spotkać choćby w jedynym katolickim szpitalu naszej archidiecezji – szpitalu św. Jana Bożego. Posługują tu nie tylko bonifratrzy, ale i jezuita, sercanki, siostry honoratki czy służebniczki. Obmywają chorych, opatrują rany, karmią. Szczególnie widoczni są na trudnych oddziałach, jak choćby na opiece paliatywnej. Z wielką miłością podchodzą do chorych. Tych odchodzących, skarżących się na ból, strach, cierpiących. Wnoszą w to miejsce radość serca i pokój ducha. I pomagają pracującym tu lekarkom i pielęgniarkom.
Siostry misjonarki miłosierdzia, zwane kalkutkami, zajmują się niechcianymi, odrzuconymi, bezdomnymi. Są z nimi w ich nędzy i biedzie. Pomagają powstać z upadków. Przygarniają tych, których już nie chce nikt.
Salezjanki prowadzą Ochronkę Bałucką. Przytułek dla najbiedniejszych dzieci, przedszkole i oratorium. Starają się podać rękę w trudnych sytuacjach. Piękne postawy miłosierdzia w roku łaski. Postawy, które na co dzień są dla nas tak oczywiste, ale gdy się zatrzymamy – zachwycają. I pokazują nam, jak bezwarunkowo kochać drugiego człowieka. Jak dostrzec w nim piękno, jak zobaczyć w tym drugim Chrystusa.
W dzień życia konsekrowanego dziękujemy im za to wszystko. Tym niewymienionym, cichym i pokornym. Wszystkim siostrom i braciom. We wtorek 2 lutego o godz. 12, w ich święto, w bazylice archikatedralnej Mszy św. koncelebrowanej będzie przewodniczył abp Marek Jędraszewski, metropolita łódzki. W Roku Miłosierdzia, podczas tej uroczystości, polecać będziemy Bogu także naszą Ojczyznę, obchody Jubileuszu 1050. rocznicy Chrztu Polski, a także zbliżające się Światowe Dni Młodzieży.
Wielkie nieszczęście spotkało konwent bonifratrów w Cieszynie.
Bonifratrzy prowadzą w centrum Cieszyna Dom Pomocy Społecznej, który jest jest placówką pobytu stałego przeznaczoną dla 116 mężczyzn przewlekle psychicznie chorych. W opiekę, także duchową, zakonnicy wraz z pracownikami wkładają całe swoje serce. Nikt by się nie spodziewał, że jeden wrześniowy poranek może przynieść tak wiele trudnych chwil...
commons.wikimedia.org/Patryk Duszkiewicz, CC BY-SA 4.0
W nocy z 30 kwietnia na 1 maja doszło do włamania i profanacji kaplicy pw. św. Stanisława Kostki, znajdującej się w dawnej bursie przy ul. Warszawskiej w Mielcu. Sprawcy zniszczyli krzyż ołtarzowy, dokonali kradzieży przedmiotów liturgicznych i prawdopodobnie podjęli próbę podpalenia.
- Prośmy Boga o zmiłowanie się nad sprawcami tego haniebnego czynu, a dla nas o gorliwość serc i większą troskę o sprawy Boże w naszym życiu prywatnym i publicznym - czytamy w oświadczeniu Parafii Ducha Świętego w Mielcu.
6 maja 2025 roku przypadła 80. rocznica kapitulacji Festung Breslau. W miejscu pamięci i wyzwolenia jeńców z obozu Burgweide, znajdującego się na wrocławskich Sołtysowicach, odbyły się uroczystości upamiętniające tamte wydarzenia. - Spotykamy się dziś, aby uczcić pamięć ofiar i ocalałych z obozu pracy Burgweide, które funkcjonowało w czasie jednej z najciemniejszych kart historii niemieckiej okupacji i II wojny światowej - mówił Martin Kremer, konsul generalny Niemiec we Wrocławiu.
W czasie przeznaczonym na przemówienia głos zabrał Kamil Dworaczek, dyrektor wrocławskiego oddziału IPN. Rozpoczął on od zacytowania fragmentu z Księgi Powtórzonego Prawa: “Źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe”. - Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że jest to fragment relacji jednego z robotników przymusowych przetrzymywanych tutaj w obozie Burgweide. Ale jest to fragment z Pisma Świętego, z Księgi Powtórzonego Prawa, który opowiada o losie Izraelitów w niewoli egipskiej. Później czytamy oczywiście o ucieczce, o zyskaniu wolności, w końcu w kolejnym pokoleniu dotarciu do ziemi obiecanej. I tych analogii między losem Izraelitów w niewoli egipskiej a losem Polaków i innych robotników przymusowych w III Rzeszy jest więcej. Jest też jedna istotna różnica. Polacy nie musieli podejmować ucieczki, tak jak starotestamentowi Izraelici, bo to do nich przyszła Polska. Nowa Polska i Polski Wrocław, które może nie do końca były ziszczeniem ich marzeń i snów, ale przestali być w końcu niewolnikami w Breslau - zaznaczył Kamil Dworaczek, dodając: - Sami mogli decydować o swoim losie, zakładać rodziny, w końcu zdecydować, czy to tutaj będą szukać swojej ziemi obiecanej. I ta ziemia obiecana w pewnym sensie zaczęła się dokładnie w tym miejscu, w którym dzisiaj się znajdujemy. Bo to tutaj zawisła 6 maja pierwsza polska flaga, pierwsza biało-czerwona w powojennym Wrocławiu. Stało się tak za sprawą pani Natalii Kujawińskiej, która w ukryciu, w konspiracji uszyła tę flagę kilka dni wcześniej. Pani Kujawińska była jedną z warszawianek, która została wypędzona przez Niemców po upadku Powstania Warszawskiego. Bardzo symboliczna historia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.