Trzej komendanci NZW uczestniczyli w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r., polsko-niemieckiej 1939 r. i w Powstaniu Warszawskim. W konspiracji od 1939 r.
Ppłk Tadeusz Danilewicz „Kuba” w wojnie z bolszewikami został ciężko ranny. Od połowy 1941 r. – w KG NOW. Od jesieni 1942 r. – w dowództwie NSZ. Po scaleniu NSZ z AK szef sztabu KG NSZ-AK. Po utworzeniu NZW szef sztabu i komendant główny NZW. Zagrożony aresztowaniem, w grudniu 1945 r. przedostał się na Zachód. Kilka lat mieszkał we Francji, potem w Anglii. Zmarł w 1972 r. w Huddersfield, gdzie został pochowany.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Kpt. Włodzimierz Marszewski „Gorczyca”. W latach 1944-45 szef wywiadu KG NSZ-AK, potem szef wywiadu KG NZW. Po rozwiązaniu Delegatury Rządu na Kraj pełnił do jesieni 1945 r. obowiązki Delegata Rządu RP na Wychodźstwie. Był przewodniczącym Komitetu Porozumiewawczego Organizacji Demokratycznych Polski Podziemnej, autorem Memoriału opracowanego przez Komitet dla ONZ. Aresztowany przez UB w 1947 r., skazany na karę śmierci i zamordowany w marcu 1948 r. w więzieniu w Warszawie.
Płk Bronisław Banasik „Zrąb”. W KG NOW od 1939 r. jako szef uzbrojenia i szef Wydziału Organizacyjnego. Od marca 1946 r. do stycznia 1948 r. komendant NZW. Aresztowany w styczniu 1948 r. Skazany trzykrotnie na karę śmierci, zamienioną na dożywotnie więzienie. Wyszedł na wolność w 1957 r. Zamieszkał w Przemkowie k. Szprotawy, na skutek zakazu powrotu do Warszawy. Pracował jako kierownik kina; opiekował się sparaliżowaną żoną, byłą łączniczką AK. Do Warszawy mógł wrócić dopiero na początku lat 70. Zmarł w 1979 r.
_1746220708.jpg)
