Bp Tadeusz Pikus wyraził radość i podziękował mieszkańcom parafii Łysów, którzy pod kierunkiem miejscowego proboszcza ks. Andrzeja Witerskiego postawili dwa nowe, monumentalne, dębowe krzyże z artystyczną pasyjką i otoczeniem w miejscu zniszczonych zrębem czasu dawnych przydrożnych krzyży
Jak powiedzieli mieszkańcy, te znaki wiary mają ją umacniać na co dzień i przypominać jej znacznie. Stanowią także pamiątkę 1050. rocznicy Chrztu Polski, kiedy to na naszej ziemi stanął krzyż – znak wiary i przynależności do Kościoła.
Ksiądz Biskup podczas Eucharystii, celebrowanej w tamtejszym kościele 25 września, poprzedzającej dokonanie aktu poświęcenia tych znaków, powiedział, że krzyż będzie zawsze związany przede wszystkim z naszym chrztem. – Kiedy przyjmujemy sakrament chrztu świętego, jednoczymy się z Jezusem Chrystusem, który właśnie z krzyża pokazuje nam nowe życie – życie Boże. Wyrażam uznanie parafianom, że te znaki, które powinniśmy mieć w sercu, powinny być też na zewnątrz. Nieprawdą jest bowiem stwierdzenie, że wystarczy mieć krzyż w sercu. Zanim bowiem człowiek posiadł krzyż w sercu, to stanął on najpierw na Golgocie. Na krzyżu umarł dla naszego zbawienia Jezus Chrystus. Ważny jest krzyż w sercu, ale także ważny jest krzyż na zewnątrz – mówił.
Poświęcił on również wyhaftowaną przez siostry zakonne chorągiew procesyjną z wizerunkiem patronki parafii Matki Bożej Różańcowej. Jest ona darem rodziców młodzieży bierzmowanej, przypominającym o sile modlitwy różańcowej na początku października.
Bp Pikus udzielił również specjalnego błogosławieństwa młodzieży rozpoczynającej przygotowanie do przyjęcia sakramentu bierzmowania. Modlił się także przy nowych krzyżach w intencji mieszkańców i zmarłych z ich rodzin, w tym również ofiarodawcy drewna, potrzebnego do budowy, który odszedł z tego świata.
Były premier Bawarii Edmund Stoiber (CSU) skrytykował sędziego sądu dla nieletnich, który kazał zdjąć krzyż z sali sądowej.
Człowiek, który grozi drugiemu śmiercią za to, że stał się chrześcijaninem, powinien widzieć krzyż przed swymi oczami - stwierdził niemiecki polityk w rozmowie z gazetą „Bild”.
Święty Brunon – założyciel zakonu kartuzów, jednego z najsurowszych zakonów istniejących do dziś w Kościele, wybrał charyzmat milczenia, samotności i ciszy.
O zakonie kartuzów usłyszeliśmy zapewne dzięki filmowi Wielka cisza. Kim był jego założyciel? Brunon urodził się w Kolonii i pochodził ze znamienitej rodziny. Uczył się m.in. w szkole katedralnej w Reims, a także w Tours. Około 1055 r. przyjął święcenia kapłańskie. Rok później biskup Reims – Manasses I powołał Brunona, aby prowadził tam szkołę katedralną. Trwało to ok. 20 lat (1056-75). Wychował wielu wybitnych mężów owych czasów. W 1080 r. zaproponowano mu biskupstwo, nie przyjął jednak tej godności. Udał się do opactwa cystersów w Seche-Fontaine, by poddać się kierownictwu św. Roberta. Po pewnym czasie opuścił klasztor i w towarzystwie ośmiu uczniów udał się do Grenoble. Tam św. Hugo przyjął swojego mistrza z wielką radością i jako biskup oddał mu w posiadanie pustelnię, zwaną Kartuzją. Tutaj w 1084 r. Brunon urządził klasztor, zbudowany też został skromny kościółek. Klasztor niebawem tak się rozrósł, że otrzymał nazwę „Wielkiej Kartuzji” (La Grande Chartreuse). W 1090 r. Brunon został wezwany do Rzymu przez swojego dawnego ucznia – papieża bł. Urbana II na doradcę. Zabrał ze sobą kilku towarzyszy i zamieszkał z nimi przy kościele św. Cyriaka. Wkrótce, w 1092 r., w Kalabrii założył nową kartuzję, a w pobliskim San Stefano in Bosco Bruno stworzył jej filię. Tam zmarł. Kartuzję w Serra San Bruno odwiedził w 1984 r. św. Jan Paweł II. Uczynił to również Benedykt XVI 9 października 2011 r. W słowie do kartuzów podkreślił wówczas znaczenie charyzmatu milczenia we współczesnym świecie. Charyzmat kartuzji – powiedział – sprawia, że „człowiek wycofując się ze świata, poniekąd «eksponuje się» na rzeczywistość w swej nagości, eksponuje się na tę pozorną pustkę, aby doświadczyć Pełni, obecności Boga, Rzeczywistości najbardziej realnej, jaka istnieje, i która wykracza poza wymiar zmysłowy”.
Jeśli chodzi o głębię modlitwy, to różaniec jest podobny do osobistej modlitwy Maryi. Ona sama wnosi tę głębię, tak samo jak to uczyniła w Wieczerniku, kiedy modliła się z Apostołami - mówił Jan Paweł II, kiedy 21 października 1979 r. przybył jako pielgrzym do sanktuarium różańca świętego w Pompejach. Rok po wyborze na Stolicę Piotrową polski Papież przyznał, że to właśnie ta „ulubiona modlitwa” nadaje szczególny rys jego papieskiej posłudze.
Jan Paweł II zauważył, że różaniec ma tę samą głębię, co modlitwa Maryi w Nazarecie, kiedy rozmawia z Gabrielem, a potem przyjmuje Ducha Świętego i odwieczne Słowo Boże jako swego Syna. Tę samą głębię przenosi potem do Wieczernika Pięćdziesiątnicy, gdzie modli się wraz z apostołami.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1759510669.jpg)
