Wspólnota Cenacolo (w tłumaczeniu na język polski „Wieczernik”) została założona przez s. Elwirę Petrozzi w lipcu 1983 r. w Saluzzo we Włoszech. Wspólnota niesie pomoc ludziom zagubionym, w szczególności narkomanom, alkoholikom, uzależnionym od komputera, hazardu, pornografii oraz tym, którzy nie potrafią odnaleźć się w dzisiejszym świecie.
W domach wspólnotowych, w których zamieszkują osobno chłopcy lub dziewczęta, nie ma wykwalifikowanych psychologów ani nie stosuje się terapii farmakologicznej. Nie ogląda się telewizji, nie słucha radia, chłopcy i dziewczęta na co dzień nie korzystają z komputerów i telefonów. Dzięki tym ograniczeniom jest czas na wyciszenie, rozmowę z kolegą czy koleżanką, na modlitwę i rozmowę z Bogiem, na wsłuchiwanie się w Jego słowo, które przemienia i umacnia. Matka Elvira w wywiadzie powiedziała: „dlatego, że gdy nic nie mamy, wtedy właśnie mamy najwięcej – więcej miłości, uśmiechu, solidarności czasem i łez, ale życie już takie jest”.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
Uzależnienie to nie tylko choroba ciała i psychiki, ale przede wszystkim choroba duszy. Wspólnota Cenacolo proponuje młodym ludziom odmianę swojego życia. Odmiana, która dokonuje się ze spotkania ze zmartwychwstałym Jezusem przez życie w dialogu z Nim. W każdym domu jest kaplica, a w niej Jezus obecny przez całą dobę w Najświętszym Sakramencie. Trzy razy każdego dnia wspólnie odmawiany jest Różaniec. Nieustający kontakt w czasie modlitwy z Jezusem i Maryją pozwala wejść na drogę walki o własne uzdrowienie, dostrzec wartość życia i podjąć próbę wyjścia z uzależnienia. Modlitwa przemienia serce i umysł, pozwala wzrastać w prawdzie, a nade wszystko zbliżyć się do Boga. Codzienne życie w domu wspólnotowym to wspólna modlitwa, praca, wykonywanie rozlicznych obowiązków, by domy mogły funkcjonować. Życie we wspólnocie jest skromne i trudne, tak inne od życia na zewnątrz. W tych domach w cierpieniu przemienia się serce i człowiek odzyskuje swoją godność i radość z życia.
Wspólnota Cenacolo to nie tylko dziewczęta i chłopcy, którzy przebywają w domach wspólnotowych to także ich rodziny, matki, ojcowie, siostry i bracia, niejednokrotnie też dalsza rodzina. Jezus przychodzi z uzdrawiającą miłością, uzdrawia i przemienia wszystkich, którzy otwierają się na Jego działanie. Rodzice spotykają się raz lub dwa razy w miesiącu, modlą się, dzielą doświadczeniami, wzrastają w wierze. Pogłębiają swoją wiarę na rekolekcjach, które odbywają się dwa razy w roku.
Cenacolo to też przyjaciele Wspólnoty, którzy bezinteresownie wspomagają Wspólnotę, poświęcając swój czas.
Wspólnota Cenacolo cały czas się rozwija, obecnie ma 64 domy na całym świecie, w Polsce są 3 – w Giezkowie k. Koszalina, w Krzyżowicach k. Jastrzębia i Porębie Radlnej k. Tarnowa. Dziewczęta i chłopcy są wolontariuszami na misjach w Liberii, Meksyku, Brazylii, Peru, Argentynie. Ze Wspólnoty wyszły powołania kapłańskie. Powstało Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Zmartwychwstania. Są także bracia konsekrowani. We Wspólnocie żyją też rodziny założone z uzdrowionych chłopców i dziewcząt.
„Pan uczynił z naszej Wspólnoty znak swojego miłosierdzia. Nasze domy, rozrzucone po całym świecie, głoszą prawdę, która brzmi: «Miłosierdzie Boże jest nieskończone!». Nasza Wspólnota jest propozycją jasnego, konkretnego i radosnego życia chrześcijańskiego. Dla uzależnionych młodych ludzi dla zranionych rodzin... Tym, których przyjmujemy i których przyjmiemy nie mamy nic innego do zaproponowania jak tylko konkretne doświadczenie wspólnotowego życia, ożywionego i ugruntowanego na Ewangelii” (matka Elvira).
Dzisiaj chcemy podziękować Bogu za mamę Elvirę. Za to, że odpowiedziała Bogu „tak”, dzięki jej wielkiej potrzebie pomocy zagubionym, wrażliwemu sercu na ludzką nędzę powstała Wspólnota Cenacolo. Przez lata istnienia Wspólnoty setki młodych ludzi zostało uratowanych, niezliczona liczba rodzin została uzdrowiona. Dla wielkiej rodziny wspólnotowej Cenacolo jest drogą przemiany która dla każdego zaczęła się w innym czasie i ta droga, w której jest tyle miłosierdzia Bożego trwa nieustannie.
Cytaty zaczerpnięte z książki: Matka Elvira, „Przytulenie. Historia Wspólnoty Cenacolo”. Pełniejszą informację o wspólnocie można znaleźć na stronach internetowych, wpisując hasło Wspólnota Cenacolo.