Jasnogórski Chór Żeński „Kółeczko” i Jasnogórski Chór Dziewczęcy „Filiae Mariae” wystąpiły wspólnie 14 stycznia br. w Bazylice Jasnogórskiej z koncertem kolęd. Dyrygowała Mariola Jeziorowska, która na co dzień pracuje z obydwoma chórami.
Szczególnie zasłużony jest liczący blisko 90 lat Jasnogórski Chór Żeński „Kółeczko”. Powstał w 1928 r., najdłużej pracował pod kierunkiem prof. Edwarda Mąkoszy – legendarnego chórmistrza, kompozytora i zbieracza folkloru. Prof. Mąkosza objął prowadzenie chóru w 1935 r., pracował z nim nawet w latach okupacji – spotykano się wówczas w prywatnym mieszkaniu jednej z chórzystek – i skomponował dla „Kółeczka” wiele pieśni. Długoletnim dyrygentem chóru był również jasnogórski organista Tadeusz Hryniewicki. W 2008 r. „Kółeczko” przejęła Mariola Jeziorowska, która już wcześniej prowadziła założony w 2003 r. Jasnogórski Chór Dziewczęcy „Filiae Mariae”.
Mariola Jeziorowska jest absolwentką wychowania muzycznego w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Częstochowie i studiów podyplomowych w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy w dziedzinie emisji głosu i chórmistrzostwa. Od wielu lat prowadzi klasy emisji głosu i chóry w Państwowej Szkole Muzycznej I st. w Częstochowie. W latach 1993-98 pełniła funkcję dyrektora Częstochowskiego Towarzystwa Muzycznego. Przez dwie kadencje była wiceprezesem Polskiej Federacji Pueri Cantores. W ubiegłym roku obchodziła jubileusz 35-lecia pracy artystycznej.
Publiczność, która wypełniła bazylikę, gorąco oklaskiwała chóry, które pięknie wykonały kolędy w tradycyjnej aranżacji. Na zakończenie wykonawczyniom podziękował o. Jan Poteralski OSPPE, który podkreślił, że koncert kolęd jest także spotkaniem modlitewnym. Występ zespołów tak mocno związanych z Jasną Górą przypomina, że oblicze sanktuarium tworzą nie tylko ojcowie paulini, ale także świeccy, którzy w różnych formach posługują przybywającym tu pielgrzymom i przyczyniają się do tego, by mogli oni dotknąć sacrum.
Bóg pomnaża dobro tych, którzy je czynią już teraz, choćby w niewielkim zakresie. Karze zaś tych, którzy mają serce skąpe i niczego nie dają potrzebującym.
Jezus powiedział do faryzeuszów:
«Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień ucztował wystawnie. U bramy jego pałacu leżał żebrak pokryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza. A także psy przychodziły i lizały jego wrzody.
Umarł żebrak i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany.
Gdy cierpiąc męki w Otchłani, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: „Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i przyślij Łazarza, aby koniec swego palca umoczył w wodzie i ochłodził mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu”.
Lecz Abraham odrzekł: „Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz w podobny sposób – niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A ponadto między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd nie przedostają się do nas”.
Tamten rzekł: „Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich ostrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki”.
Lecz Abraham odparł: „Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!” „Nie, ojcze Abrahamie – odrzekł tamten – lecz gdyby ktoś z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą”. Odpowiedział mu: „Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś z umarłych powstał, nie uwierzą”».
„Maryjo cudowna w łaskim kościele, któraś uzdrowiła chorych bardzo wiele. Ratuj nas Matko droga, do Ciebie strapieni przychodzim ze łzami. Matko Miłosierdzia przyczyń się za nami do wszechmocnego Boga” – tymi słowami wierni pozdrawiają Matkę Bożą w Łaskiej kolegiacie. Tegoroczna liturgia była szczególna, bo upamiętniała 20-lecie koronacji alabastrowej płaskorzeźby Matki Bożej z Dzieciątkiem, od wieków czczonej w tym miejscu.
Historia wizerunku sięga XVI w., kiedy to Prymas Polski abp Jan Łaski, przywiózł go z Rzymu wracając z obrad Soboru Laterańskiego V. Umieszczona obecnie w bocznej kaplicy płaskorzeźba szybko stała się celem pielgrzymek i modlitwy. Świadectwa łask i uzdrowień przyciągały i nadal przyciągają wiernych. Po kilkuset latach kultu, w 2005 roku, aktu koronacji dokonał kard. Józef Glemp, podkreślając duchową rangę łaskiego sanktuarium.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
