Po raz kolejny, na kilka dni przed końcem roku 2018, osoby niepełnosprawne z terenu diecezji legnickiej oraz ich bliscy i przyjaciele spotkali się na karnawałowym balu
Nabal, zorganizowany w legnickim Centrum Spotkań im. Jana Pawła II, przybyło kilkaset osób. – To już tradycja, która na stałe wpisała się do kalendarza duszpasterstwa osób niepełnosprawnych. Dzięki współpracy legnickiej Caritas oraz Urzędu Miasta Legnica możemy każdego roku podjąć kilkaset osób. Duża frekwencja na tegorocznym balu pokazuje, że takie spotkania są potrzebne, ludzie na nie czekają, a niepełnosprawni potrafią świetnie się bawić – powiedział dyrektor Caritas ks. Robert Serafin.
Spotkanie opłatkowo-noworoczne nie mogło się odbyć bez wielkiego wparcia i zaangażowania wolontariuszy. Tym razem większość z nich stanowiła młodzież z VII Liceum Ogólnokształcącego. Kamila i Ola, uczennice tej szkoły, chętnie włączyły się w pomoc przy organizacji balu. – Naszym zadaniem było przygotowanie sali, pomoc przy rozdzielaniu posiłków, animowanie wspólnej zabawy, a potem posprzątanie wszystkiego – mówią z uśmiechem dziewczęta.
– Kontakt z osobami niepełnosprawnymi to wielkie przeżycie. Są to ludzie bardzo otwarci, uśmiechnięci i pomimo wielu ograniczeń potrafią się cieszyć. Podziwiamy tych ludzi i wiele możemy się od nich nauczyć, zwłaszcza dystansu do naszych codziennych problemów – dodają uczennice.
Reklama
Do przygotowania balu włączyli się także sami niepełnosprawni. – Nasi podopieczni przygotowywali się do tego balu przez kilkanaście dni. Wybierali stroje, wykonywali ozdoby do sali balowej – mówi Dorota Blachowska, kierownik Warsztatów Terapii Zajęciowej z Legnicy.
Spotkanie rozpoczęło się Eucharustią, odprawioną w kościele Matki Bożej Królowej Polski, której przewodniczył bp pomocniczy Marek Mendyk. – Takie spotkanie jednoczy wszystkich, nie tylko niepełnosprawnych, ale też wszystkich, którzy na co dzień wspierają niepełnosprawnych. To nie tylko integracja, ale także wielki ładunek duchowy. To moment, który uczy dystansu do świata. Warto też zauważyć, że niewielu potrafi się cieszyć i bawić tak, jak osoby niepełnosprawne – powiedział bp Mendyk, wieloletni duszpasterz osób niepełnosprawnych.
Po Eucharystii w Centrum Spotkań odbyło się składanie życzeń i łamanie się opłatkiem. Na scenie z koncertem kolęd wystąpił zespół Pastuszki Team z Gogołowic. Tradycyjne kolędy na góralską nutę w nowoczesnych aranżacjach zachęcały uczestników do wspólnego śpiewu. Po posiłku, przygotowanym przez organizatorów, rozpoczęła się zabawa taneczna, która zakończyła się pokazem sztucznych ogni.
Ludzie słabi i ubodzy, niechciani, a przez to bliżsi Bogu to serce „Betel”. Ten Międzynarodowy Ruch Dobroczynny, którego początki sięgają 1990 r., już na stałe wrósł w klimat naszej archidiecezji. Choć działa w kilku krajach świata, to jego źródło wybiło właśnie w Częstochowie
Główną misją ruchu jest prowadzenie domów, w których żyją wspólnie osoby niepełnosprawne wraz z opiekunami. Domy te, nazywane Wspólnotami Życia, rozsiane są w całej Polsce, a od niedawna jeden funkcjonuje również w Etiopii. W archidiecezji częstochowskiej działa ich pięć (w Częstochowie przy ul. Kopernika, Okólnej i Pawiej, a także w Janowie i Działoszynie). – Siłą i fenomenem domów jest to, że wbrew wyobrażeniom nie tylko opiekunowie pomagają niepełnosprawnym, ale pomoc ta jest w pełnym tego słowa znaczeniu obopólna – podkreśla Andrzej Kalinowski, założyciel ruchu, obecnie opiekun domu w Niepołomicach.
Św. Teresa Wielka z Ávila – piękna kobieta, „teolog życia kontemplacyjnego”
Czy czytali Państwo „Drogę doskonałości” św. Teresy z Avila, reformatorki żeńskich klasztorów karmelitańskich, mistyczki i wizjonerki? A jej listy pisane do osób duchownych i świeckich? To zaskakująca literatura. Autorka, święta i doktor Kościoła, żyjąca w XVI w. w Hiszpanii, ujawnia w niej nadzwyczajną trzeźwość umysłu oraz wiedzę o świecie i człowieku. Jej znajomość ludzkiej, a szczególnie kobiecej natury, z pewnością przydaje się i dziś niejednemu kierownikowi duchowemu. Trapiona chorobami, prawie nieustannie cierpiąca, św. Teresa zwraca się do swoich sióstr językiem miłości, wolnym od pobłażania, ale świadczącym o głębokim rozumieniu i nadprzyrodzonym poznaniu tego, co w człowieku słabe, i może stanowić pożywkę dla szatańskich pokus.
Po latach pobytu w klasztorze św. Teresa podjęła trudne dzieło reformy żeńskich wspólnot karmelitańskich. Dostrzegła niedogodności i zagrożenia wynikające z utrzymywania dużych zgromadzeń, zaproponowała więc, aby mniszki całkowicie oddane na służbę Chrystusowi mieszkały w małych wspólnotach, bez stałego dochodu, zdane na Bożą Opatrzność, ale wolne od nadmiernej troski o swe utrzymanie. Zadbała także o zdrowie duchowych córek, nakazując, aby ich skromne siedziby otoczone były dużymi ogrodami, w których będą pracować i modlić się, korzystając ze świeżego powietrza i słońca. Te wskazania św. Reformatorki pozytywnie zweryfikował czas i do dziś są przestrzegane przy fundacji nowych klasztorów.
Oczywiście, główna troska św. Teresy skierowana była na duchowy rozwój Karmelu. Widziała zagrożenia dla Kościoła ze strony proponowanych przez świat herezji. Cóż może zrobić kobieta? - pytała świadoma realiów. Modlitwa i ofiara jest stale Kościołowi potrzebna. Kobieta, przez daną jej od Boga intuicję i wrażliwość, potrafi zaangażować nie tylko swój umysł, ale i serce na służbę Bożej sprawy. W życiu ukrytym i czystym, przez modlitwę i ufność może ona wyprowadzić z Serca Jezusa łaski dla ludzi. Jak korzeń schowany w ziemię czerpie soki nie dla siebie, ale dla rośliny, której część stanowi, tak mniszka za klauzurą Karmelu podtrzymuje duchowe życie otaczającego świata. Dąży do zażyłości z Panem nie dla zaspokojenia własnych pragnień, lecz dla Królestwa Bożego, aby Stwórca udzielał się obficie stworzeniu, karmiąc je łaską i miłością. Tak widziała to św. Teresa i tak postrzegają swe zadanie dzisiejsze karmelitanki. Modlą się za Kościół, za grzeszników i ludzi poświęconych Bogu, narażonych na potężne i przebiegłe zasadzki złego, aby wytrwali i wypełnili swoje powołanie. Szczęśliwe miasto, w którym Karmel znalazł schronienie. Szczęśliwa Łódź.
Pełne wiary, wolne od strapień doczesnych, mieszkanki Karmelu potrzebują wszakże naszego wsparcia, materialnej ofiary, dziękczynnej modlitwy. W przededniu święta Założycielki Karmelu terezjańskiego, w roku poprzedzającym 80. rocznicę obecności Karmelitanek Bosych w Łodzi przy ul. św. Teresy 6, ku nim zwracamy spojrzenie. Niech trwa wymiana darów.
W niedzielę, 5 października 2025 r., odbyła się Rzeszowska Procesja Różańcowa. Nabożeństwo rozpoczęło się pod krzyżem upamiętniającym ofiary komunizmu na Placu Śreniawitów, gdzie zebrani odmówili Koronkę do Bożego Miłosierdzia.
Procesji różańcowej przewodniczył bp Jan Wątroba. W nabożeństwie modliło się kilkunastu księży i kilkanaście sióstr zakonnych. Uczestnicy, śpiewając pieśni maryjne i rozważając tajemnice chwalebne różańca, przeszli ul. F. Szopena, al. Lubomirskich, ul. 3 Maja i ul. Sokoła do Bazyliki Bernardynów.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
