Te trzy słowa wracają do mnie co i rusz, uparcie, w najmniej przewidywalnych momentach. Przeczytałam je dawno temu w „Niedzieli” – był to jakiś okolicznościowy felieton ks. Ireneusza Skubisia. A nawiązywał do sceny z Ewangelii wg św. Jana, gdy doprowadzono Jezusa przed arcykapłana, który dopytywał o Jego nauczanie. Jeden ze sług arcykapłana spoliczkował wtedy Jezusa, na co Ten odrzekł: „Jeżeli źle powiedziałem, udowodnij, co było złego. A jeżeli dobrze, to dlaczego Mnie bijesz?” (J 18, 23). Czyli – jak byśmy dziś powiedzieli – zamiast siły argumentów ów sługa użył argumentu siły. I to od razu, bez ostrzeżenia i wysłuchania racji bitego.
Takie sytuacje znamy z naszego życia. Pewnie dlatego zapamiętałam szczególnie to pytanie, wielekroć powtarzane: „Dlaczego mnie bijesz? Dlaczego – mnie – bijesz?!”. Każdy z nas, potraktowany niesprawiedliwie i krzywdząco, jakże często powtarza w duchu za Chrystusem, zwracając się do swoich braci z żalem i wyrzutem: „Dlaczego mnie bijesz?”. A w podtekście przeważnie jest: przecież nie uczyniłem ci nic złego. A czasem nawet – pomimo że uczyniłem ci tyle dobrego... Dlaczego więc mnie bijesz – słowem, spojrzeniem? Dlaczego stosujesz fizyczną przemoc?
Ktoś powie: słowa nie mogą powodować bólu. A jednak! Potrafimy obrażać się nawzajem, obrzucać oskarżeniami, inwektywami. I to bez przyczyny. Tylko dlatego, że ktoś jest inny niż my, że inaczej myśli. A czy to jest zbrodnia? Czyż nie każdy ma prawo do swojego zdania, swojej opinii? Nie wyrzucimy dziecka z domu tylko dlatego, że się z nami nie zgadza. Powiem więcej – dalej będziemy je kochać. Tymczasem drugiemu człowiekowi odmawiamy tego samego prawa. Prawa do naszej miłości – pomimo wszystko.
15 października w Watykanie miało miejsce niebywałe wydarzenie - Papież Leon XIV, jako pierwszy w ostatnich czasach, otrzymał w darze konia. Był to biały koń krwi arabskiej o imieniu Proton ze stadniny koni w Kołobrzegu-Budzistowie.
Proton, 12-letni arab czystej krwi, podarowany wczoraj papieżowi Leonowi przez stadninę koni Michalski w Kołobrzegu-Budzistowo już w swoim nowym domu, w ogrodach letniej rezydencji papieskiej w Castel Gandolfo @EpiskopatNews @EWTNPL @VaticanNewsPL pic.twitter.com/Vv9ZIpJB9E
Gdy media całego świata informowały w październiku 1984 r., że w Polsce agenci komunistycznej bezpieki zamordowali katolickiego kapłana, nikt nie przypuszczał, że jest to początek niezwykłego fenomenu - obok św. Jana Pawła II i św. Faustyny Kowalskiej ks. Jerzy Popiełuszko jest polskim świętym globalnym. Do jego grobu spontanicznie pielgrzymowało ponad 23 mln osób, w tym papieże, prezydenci i premierzy, politycy i ludzie kultury oraz zwyczajni ludzie ze wszystkich kontynentów. Relikwie męczennika czczone są w ponad tysiącu kościołach na całym świecie, w krajach tak odległych jak Uganda, Boliwia, Peru. 19 października przypada kolejna rocznica męczeńskiej śmierci bł. ks. Jerzego Popiełuszki.
Już pierwszej nocy po odnalezieniu zmasakrowanego ciała ks. Jerzego w konfesjonałach kościoła św. Stanisława Kostki na Żoliborzu zaczęły dziać się prawdziwe cuda - wspominają kapłani, którzy słuchali do świtu spowiedzi. Choć tłumy nie oblegają już świątyni, grób męczennika jest stale nawiedzany. Pod kościół wciąż podjeżdżają autokary z pielgrzymami z Polski i ze świata. - Wśród cudzoziemców przeważają Francuzi, Włosi i Amerykanie, ale niedawno była grupa z Kamerunu - mówi KAI pracownica Muzeum ks. Jerzego Popiełuszki, działającego od dekady w podziemiach świątyni. Co ciekawe, Francuzi pielgrzymowali tu najliczniej jeszcze na długo przed cudownym uzdrowieniem ich rodaka, które otwiera drogę do kanonizacji męczennika.
Wszystko zaczęło się od Eucharystii. Od ciszy, która poprzedzała śpiew. Od zapachu kadzidła, który unosił się nad głowami młodych jak modlitwa. A potem… eksplozja życia. Światła, dźwięk, setki rąk w górze, rytm serc i radość, która wypełniła całą Arenę Sosnowiec. Tak ruszyła Strefa Młodych - miejsce, gdzie modlitwa spotyka się z muzyką, a Kościół pachnie młodością.
Ponad 1700 młodych ludzi z całej Polski. Nie przyszli z obowiązku. Przyszli, bo chcieli być razem. Bo czują, że wiara nie jest nudna. Że Ewangelia może mieć puls i brzmienie. Były koncerty, emocje, głośne śmiechy i cicha modlitwa. TikToki, relacje, rozmowy do późna. I jedno zdanie, które powtarzało się między ludźmi: „Tu naprawdę jest Bóg.”
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.