Reklama

Niedziela Przemyska

Posypmy głowy popiołem

Rozpoczynamy wędrówkę ku tajemnicy paschalnej, ku śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa – wskazuje metropolita przemyski abp Adam Szal.

Niedziela przemyska 9/2021, str. I

[ TEMATY ]

Środa Popielcowa

Ks. Maciej Flader

Liturgia Środy Popielcowej

Liturgia Środy Popielcowej

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Dzisiaj szczególnym znakiem, bardzo wymownym dla nas jest posypanie głów popiołem. W tym obrzędzie uświadamiamy sobie, że trzeba się nawracać, że trzeba wierzyć w Ewangelię, że trzeba zmieniać swoje życie – mówił abp Adam Szal na rozpoczęcie Eucharystii w Środę Popielcową, sprawowaną w archikatedrze przemyskiej w obecności biskupów pomocniczych, kapłanów i licznie zgromadzanych wiernych.

We wprowadzeniu do Mszy św. metropolita przemyski wskazywał na teologiczne znaczenie Wielkiego Postu i Środy Popielcowej rozpoczynającej ten okres: „Środa Popielcowa to szczególny dzień w ciągu roku. Przez tych czterdzieści dni wędrówki mamy, jak sugeruje papież Franciszek, dokonać w naszych sercach odnowy. Odnowy wiary, nadziei i miłości. Ta odnowa dokonuje się poprzez naszą pracę wewnętrzną – wzywał abp Szal.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W Środę Popielcową rozpoczęły się także rekolekcje parafialne w archikatedrze. Nawiązując do nich, abp Szal mówił: – W tej pracy wewnętrznej wielką pomocą są rekolekcje wielkopostne, które tutejsza parafia właśnie dzisiaj rozpoczyna. Modlimy się o to, aby każdy z nas zastanawiając się nad sensem naszego życia, nad znakami czasu, które nam towarzyszą, potrafił rozwinąć i umocnić w sobie swoją wiarę, być człowiekiem nadziei i kierować się miłością w codziennym postępowaniu – zakończył hierarcha.

Homilię podczas Eucharystii wygłosił ks. Jacek Michno, proboszcz parafii Chrystusa Króla w Sanoku, który w tym roku głosi rekolekcje wielkopostne w parafii katedralnej. Kaznodzieja wskazał na wierność i odpowiedzialność jako dwie cechy kształtujące życie chrześcijańskie. Wierność Bogu, krzyżowi i Ewangelii to elementy, które budują osobiste spotkanie z Chrystusem. Jak zauważył, wartości te zawsze były mocno zakorzenione w pobożności narodu polskiego i są jego cechą charakterystyczną, po której dzisiaj rozpoznaje się za granicą mieszkańców naszego kraju. Obok wierności, to odpowiedzialność pomaga wziąć na siebie ciężar podejmowanych decyzji, przyjęcia światła Ewangelii do ludzkiego życia. Jak zauważył rekolekcjonista, symbol popiołu przypomina nam o kruchości i ulotności naszego życia, a zarazem wzywa do nawrócenia i gotowości przebaczenia.

Symbol popiołu przypomina nam o kruchości i ulotności naszego życia, a zarazem wzywa do nawrócenia i gotowości przebaczenia.

Podziel się cytatem

Rekolekcje parafialne trwają do niedzieli. Myślą przewodnią rekolekcji jest hasło roku duszpasterskiego „Zgromadzeni na świętej wieczerzy” i nawiązuje do dobrego przeżywania sakramentu Eucharystii. Składają się na nie nauki stanowe, które uwzględniają starszych i chorych, a także możliwość spowiedzi. Rozpoczęcie Wielkiego Postu rekolekcjami parafialnymi pomaga wiernym lepiej przeżyć Wielki Post i uwrażliwić na znaczenie tego okresu liturgicznego w przygotowaniu na święta Zmartwychwstania Pańskiego.

2021-02-23 11:33

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

NAWRACAJCIE SIĘ I WIERZCIE EWANGELII

[ TEMATY ]

wiara

Ewangelia

Wielki Post

Środa Popielcowa

BOŻENA SZTAJNER

To Księga Proroka Joela wzywa każdego z nas z osobna i razem jako Święty i umiłowany przez Boga Kościół każdego roku liturgicznego w Środę Popielcową do szczególnego nawrócenia, które moglibyśmy nazwać: «nawróceniem serca». Wszak jest to narząd w naszym ciele, który nie tylko pompuje krew, a wraz z nią ożywczą materię naszego codziennego pokarmu, ale również ośrodek życia duchowego. To o nim mówi prorok, wzywając nas do nawrócenia «całym sercem, przez post i płacz, i lament» /Jl 2,12/. Jeśli więc na znak postu mamy pokazać nasze umartwienie, to «rozdzierając serca, a nie szaty» /Jl 2,13/. Co jednak znaczy to rozdzieranie serca w kontekście życia duchowego każdego i każdej z nas? Na pytanie to można odpowiedzieć negatywnie licząc sposoby praktyk pokutnych dla celów wstrzemięźliwości. Odpowiedź jednak może być także pozytywna, gdy obejmie praktyki ascetyczne i modlitwą zaniesie je do Boga, wszak tylko ku Niemu mamy się nawracać! W życiu bywa, że człowiek zawraca z błędnej drogi, bo nigdy nie zaprowadzi go do właściwego celu. Szuka wówczas tej, która będzie odpowiednia dla jego zainteresowań i potrzeb. Wśród wielu dróg człowieka na ziemi jest ta jedyna, która prowadzi go do nieba, a wytycza ją Jedyny Pan, Jedyny Bóg, przez życie swe i jego końcowy trud. To droga naszego zbawienia - wcale nie jest łatwa, wręcz przeciwnie, chociaż jest z nami na niej Bóg, który «jest litościwy, miłosierny, nieskory do gniewu i bogaty w łaskę, i lituje się nad [naszą] niedolą» /Jl 2,13/. W nadziei więc zakładamy co roku w Środę Popielcową, że okaże nam swoje miłosierdzie i pobłogosławi naszym plonom /por. Jl 2,14/, które orędują za nami przed Jego tronem w niebie, a tu na ziemi - jeśli nie są obciążone grzechem - zasługują na chwałę życia wiecznego. Stąd płynie wołanie do tych, którzy mają narzędzia pokutne: «zadmijcie w róg, zarządźcie święty post, ogłoście uroczyste zgromadzenie» /Jl 2,15/ dla całej «świętej społeczności, starców, dzieci, a nawet niemowląt» /Jl 2,16/, podobnie dla «oblubieńców i oblubienic» w ich okresie miodowym. To zadanie kapłanów, by w przybytkach świątyni - «między przedsionkiem, a ołtarzem» /Jl 2,17/ - w suplikacjach święte zanosili wołanie ku Bogu Miłosiernemu: «Zlituj się Panie nad ludem twoim i nie daj dziedzictwa twego na pohańbienie…» /Jl 2,17/. To zadanie, to także nieustanna duchowa walka o to, aby we współczesnym, zlaicyzowanym świecie «poganie nie zapanowali nad nami, urągając nam pytaniem: Gdzież jest ich Bóg» /Jl 2,17/. Pokażmy im Boga w naszym codziennym życiu, przepełnionym od kołyski wiarą naszych ojców, miłością do ziemskiej Ojczyzny i wszystkich braci i nadzieją na życie wieczne w Królestwie Bożej Chwały. Bo Pan «zapłonął zazdrosną miłością ku swojej ziemi i zmiłował się nad swoim ludem» /Jl 2,18/, okazując mu swoją łaskę: w grzechach i duchowych upadkach - przebaczenie, a w godnym chrześcijanina życiu - błogosławieństwo. Z tego tytułu szczególnie warto pojednać się z Bogiem, do czego dzisiaj, każdego roku i w obecnym Roku Zawierzenia zaprasza nas wszystkich i każdego z osobna Apostoł Narodów w drugim swoim Liście do Koryntian. To jednak nie tylko zwykłe ludzkie zaproszenie i prośba, lecz braterskie i pełne pasterskiej troski - przynaglenie, poparte imieniem Mistrza - Chrystusa - byśmy «pojednali się z Bogiem, który uczynił Go dla nas grzechem, byśmy w Nim stali się sprawiedliwością Bożą» /2Kor 5,20-21/. Nie godzi się jednak «przyjmować łaski Bożej na próżno», a byłoby tak, gdybyśmy na co dzień nie współpracowali z Bogiem, który mówi do nas słowami Pisma: «W czasie pomyślnym wysłuchałem ciebie, w dniu zbawienia przyszedłem ci z pomocą» /2Kor 6,1-2/. Ten więc czas od Środy Popielcowej do dnia Pańskiego Zmartwychwstania dany jest nam jako «czas upragniony» dla uczynków miłosierdzia wobec własnej duszy oraz potrzeb innych braci i sióstr przez wielkopostną jałmużnę, modlitwę w ukryciu i post nie na pokaz /por. Mt. 6,1-6.16-18/. To także «dzień zbawienia» dla wszystkich praktykujących własną ascezę w pokorze i uniżeniu przed samym Bogiem, a nie przed ludźmi. Ci otrzymają nagrodę sprawiedliwą i odpowiednią do własnych zasług od Ojca, «który widzi w ukryciu» /por. Mt. 6,1-6.16-18/. Amen.
CZYTAJ DALEJ

Papież dzwonił na Ukrainę do kard. Krajewskiego: rozgrzał nas swym błogosławieństwem

2025-04-09 11:07

[ TEMATY ]

Ukraina

błogosławieństwo

papież Franciszek

kard. Konrad Krajewski

Paweł Wysoki

Ojciec Święty zadzwonił na Ukrainę, do przebywającego tam kard. Krajewskiego. Chciał wiedzieć, jak przebiega nasza misja - mówi papieski jałmużnik, który już po raz dziesiąty udał się w imieniu Franciszka do tego kraju. „Powiedzieliśmy Papieżowi, że jest bardzo zimno, że marzniemy. Odpowiedział: ‘przecież wiesz, jak należy się rozgrzać’ i udzielił nam swego błogosławieństwa. To on nas rozgrzał tym telefonem i jego błogosławieństwo umacnia nas w tym, że czynimy rzeczy dobre i zgodne z Ewangelią".

Ludzie czekają już od 5 rano po skromny posiłek
CZYTAJ DALEJ

Ks. Okołotowicz z więzienia w Mińsku: chcą uciszyć Kościół

2025-04-09 16:21

[ TEMATY ]

Białoruś

prześladowania

Centrum Obrony Praw Człowieka „Wiasna”

Ks. Henryk Okołotowicz, duchowny Kościoła katolickiego na Białorusi, skazany na 11 lat więzienia pod zarzutem „zdrady stanu”, wysłał wiadomość do wiernych „zza krat”. Stało się to w przeddzień jego 65. urodzin, które ksiądz obchodził 8 kwietnia w areszcie śledczym w Mińsku, donosi portal katolik.life. Jak poinformowano, proces odbywał się przy drzwiach zamkniętych i nie ma żadnych informacji na temat sprawy księdza z Wołczyna.

Podziel się cytatem Odnosząc się do słów kard. Kazimierza Świątka, który również był przetrzymywany w areszcie śledczym sowieckich służb KGB, duchowny zauważył, że „księża są prześladowani, aby nas uciszyć, aby uniemożliwić Kościołowi katolickiemu mówienie prawdy”.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję