Sumę odpustową odprawił i wygłosił okolicznościową homilię zastępca dyrektora Katolickiego Radia Zamość, ks. Rafał Kowalczuk, który zwrócił szczególną uwagę na wielką wartość modlitwy różańcowej. – W licznych objawieniach ostatnich dwustu lat Maryja zawsze przychodzi z różańcem w ręku i ma bardzo proste przesłanie. Pierwsze co mówi to „módlcie się na różańcu” i prosi o ducha nawrócenia oraz przemiany życia. Różaniec od samego początku został zaaprobowany i umiłowany przez Kościół, co widać w historiach wielu świętych. Jedno „Zdrowaś Maryjo”, wypowiedziane dobrze i z wiarą potrząsa całym piekłem – mówił proboszcz z Ars św. Jan Maria Vianney.
Na zakończenie uroczystości odpustowych wierni wyszli w procesji różańcowej do czterech ołtarzy ustawionych wokół kościoła, aby w modlitwie różańcowej powierzać parafię, wszystkich wiernych i kapłanów opiece Matki Bożej Różańcowej.
Odpust ku czci Matki Bożej Różańcowej wpisany jest w tutejszą tradycję franciszkańskich odpustów i w Biłgoraju sięga początków XVIII wieku, kiedy to Tomasz Zamoyski sprowadził do Puszczy Solskiej zakon franciszkanów z Zamościa. Dlatego też odpust ku czci św. Franciszka i Najświętszej Maryi Panny Różańcowej gromadzi co roku rzesze wiernych z Biłgoraja i okolic, którzy wciąż pamiętają o tym, co zrobili franciszkanie dla tych terenów, jak bardzo upowszechnili kult Matki Bożej Różańcowej i jak włączali się w życie mieszkańców na wielu różnorodnych szczeblach życia społecznego i narodowego.
– Parafia nasza i jej dzieje są wyjątkowe, można powiedzieć, że sam Bóg wybrał to miejsce dla siebie i dla pożytku duchowego mieszkających tutaj ludzi. To miejsce jest już na trwale związane z objawieniami św. Marii Magdali, uczennicy samego Chrystusa, zwanej Apostołką Apostołów i równą Apostołom. Serdecznie pozdrawiam wszystkich słuchaczy Katolickiego Radia Zamość, czytelników Niedzieli Zamojsko-Lubaczowskiej i zapraszam na wzgórze w Puszczy Solskiej na wyjątkowe spotkanie ze św. Marią Magdaleną – powiedział na zakończenie ks. Witold Batycki.
7 lipca, kolejny dzień Wielkiego Odpustu Tuchowskiego. Dzień nieco inny niż pozostałe, a zwłaszcza jego zakończenie. Dlaczego? Dlatego, że w tym dniu odbyło się kolejne czuwanie młodzieży z cyklu „Droga wewnętrzna”. Tym razem tematem przewodnim było hasło „Idź i głoś”.
Spotkanie rozpoczęliśmy od konferencji, którą wygłosił o. Marcin Klamka CSsR. Posłużył się porównaniem nas do owiec, które wypuszczane na pastwisko z wilkami nie powinny się bać, że stanie się im krzywda. Powinny jednak bać się, że staną się takie jak wilki. Po konferencji wszyscy uczestnicy czuwania spotkali się w Jadalni Pielgrzyma, aby nieco odpocząć. Był to czas na posilenie się, przemyślenie słowa, które zostało skierowane do nas podczas konferencji oraz na rozmowę z innymi uczestnikami czuwania.
Dusze czyśćcowe, płaskorzeźba z kościła Herz Jesu w Wiedniu
Każdy z nas ma chwile, w których zadaje sobie pytanie: co będzie po śmierci? Od razu niebo, a może najpierw czyściec? Jeśli tak, to jak tam jest? To aż tak bolesna rzeczywistość? Poznaj kilka cytatów z Dzienniczka św. Faustyny mówiących o wizji czyśćca.
Ujrzałam Anioła Stróża, który mi kazał pójść za sobą. W jednej chwili znalazłam się w miejscu mglistym, napełnionym ogniem, a w nim całe mnóstwo dusz cierpiących. Te dusze modlą się bardzo gorąco, ale bez skutku dla siebie, my tylko możemy im przyjść z pomocą. Płomienie, które paliły je, nie dotykały się mnie. Mój Anioł Stróż nie odstępował mnie ani na chwilę. I zapytałam się tych dusz, jakie ich jest największe cierpienie? I odpowiedziały mi jednozgodnie, że największe dla nich cierpienie to jest tęsknota za Bogiem. Widziałam Matkę Bożą odwiedzającą dusze w czyśćcu. Dusze nazywają Maryję „Gwiazdą Morza”. Ona im przynosi ochłodę. Chciałam więcej z nimi porozmawiać, ale mój Anioł Stróż dał mi znak do wyjścia. Wyszliśmy za drzwi tego więzienia cierpiącego. [Usłyszałam głos wewnętrzny], który powiedział: Miłosierdzie moje nie chce tego, ale sprawiedliwość każe (Dz. 20).
Kto wie? Może i za nami kiedyś półprzezroczyste postacie duchów wyłonią się z zaświatów, szepcząc: „Dziękuję”. I poprowadzą dalej.
Lwów, katedra ormiańska, na jednej ze ścian widnieje malowidło Jana Rosena – "Pogrzeb św. Odilona". To nie jest zwykły obraz. To listopadowa parabola w barwach złota i cienia. Widzimy Odilona, opata z Cluny, czyli XI-wiecznego wizjonera, który wprowadził dzień modlitw za zmarłych 2 listopada.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
