Dnia 22 października 1983 r., w piątą rocznicę inauguracji pontyfikatu papieża Jana Pawła II, Stolica Apostolska ogłosiła Kartę Praw Rodziny. Na pamiątkę tego wydarzenia, w październiku 2009 r. po raz pierwszy zaproponowałem Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej ustanowienie w Polsce Dnia Praw Rodziny.

Celem Karty Praw Rodziny jest przedstawienie wszystkim współczesnym chrześcijanom i niechrześcijanom ujęcia podstawowych praw właściwych naturalnej i powszechnej społeczności, jaką jest rodzina. Jest to dokument uniwersalny, na którym warto wzorować się, tworząc zarówno przepisy prawa międzynarodowego, jak i krajowego oraz regionalnego i lokalnego.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w art. 18 i art. 71 wskazuje jednoznacznie na pozytywny i opiekuńczy stosunek państwa polskiego do rodziny. Rodzina i jej prawa są podmiotem licznych ustaw, uchwał i przepisów wykonawczych, a także różnorakich działań samorządów terytorialnych, stowarzyszeń, fundacji, Kościołów i związków wyznaniowych oraz innych osób prawnych i fizycznych. Powszechnie funkcjonujący model rodziny, ukształtowany przez wieki i wynikający z natury człowieka, jest uznawany przez większość obywateli Rzeczypospolitej Polskiej. W badaniach socjologicznych rodzina wskazywana jest najczęściej jako najwyższe dobro zarówno przez osoby pochodzące z rodziny wielopokoleniowej, jednopokoleniowej, pełnej, niepełnej, jak i zastępczej, a nawet dysfunkcyjnej. Rodzina stanowi najwyższe dobro zarówno dla osób wierzących w Boga, jak i dla tych, którzy tej wiary nie podzielają.

Troska o rodzinę i stanowienie odpowiedniego prawa oraz jego respektowanie jest powinnością państwa w imię dobra wszystkich obywateli. Ustanowienie Dnia Praw Rodziny miało na celu pobudzenie różnych środowisk do podejmowania działań na rzecz rodzin, jak również stać się przejawem docenienia rodziny jako podmiotu będącego fundamentem bytu państwa i podwaliną jego rozwoju. Celem sejmowej uchwały stało się także uaktywnienie samych rodzin w dążeniu do pełnego wykonywania swych zadań i do łączenia się między sobą dla obrony i umacniania swych praw.

Niestety, tak klarowny i wydawać by się mogło oczywisty projekt wzbudził polityczny lęk ówczesnej koalicji rządzącej, tj. Platformy Obywatelskiej z Polskim Stronnictwem Ludowym, i zdecydowany sprzeciw ugrupowań stricte liberalnych czy wręcz libertyńskich, reprezentowanych w Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej.

Minęło aż siedem lat od momentu, kiedy po raz pierwszy do laski marszałkowskiej został skierowany projekt uchwały w sprawie ustanowienia Dnia Praw Rodziny. Zmieniło się czworo marszałków sejmu, minęły dwie kadencje, a projekt z pozoru niebudzący kontrowersji i bezkosztowy dla budżetu państwa nie doczekał się nawet pierwszego czytania. To haniebne zachowanie kolejnych marszałków sejmu przy współudziale przewodniczącego Komisji Polityki Społecznej i Rodziny polegające na blokowaniu niewygodnych projektów nie zniechęciło nas w dążeniu do ustanowienia Dnia Praw Rodziny.

W październiku 2016 r. projekt uchwały został złożony po raz czwarty. Jako pomysłodawca i autor wszystkich projektów w tej sprawie reprezentowałem posłów wnioskodawców. Rozpoczęły się prace legislacyjne. Projekt wywoływał żywą dyskusję we wszystkich klubach parlamentarnych i poselskich. Został przedstawiony do opinii ministrowi rodziny, pracy i polityki społecznej i uzyskał pełną akceptację. Niezwykle symptomatyczny jest fakt, że pierwsze czytanie projektu uchwały odbyło się w dniu 19 października 2016 r., w rocznicę męczeńskiej śmierci bł. ks. Jerzego Popiełuszki. W głosowaniu nad całością projektu głosowało łącznie 421 posłów. Za było 273, przeciw – 43. 105 posłów wstrzymało się od głosu, a udziału w głosowaniu nie wzięło 39 posłów. W ten sposób po ponad siedmiu latach od złożenia pierwszego projektu i 33 lata od ogłoszenia Karty Praw Rodziny przez Stolicę Apostolską zakończyliśmy sejmową batalię o ustanowienie Dnia Praw Rodziny w Polsce.

Teraz już tylko od nas samych zależy, jak wykorzystamy tę możliwość jeszcze większej troski o rodziny w Rzeczypospolitej Polskiej. Nadal istnieje potrzeba żarliwej modlitwy za rodziny, za ich bezpieczeństwo i wszechstronny rozwój. Od każdego, komu zależy na rodzinie, szczególnie od decydentów na wszystkich szczeblach władzy państwowej, od wszystkich instytucji i osób pracujących na rzecz rodziny, Polacy oczekują wzmożonych działań, aby te wysiłki przyniosły jak najwięcej dobra rodzinom stanowiącym fundament państwa i społeczeństwa. Wierzę gorąco, że Pan Bóg pobłogosławi naszym dalszym działaniom, że uda nam się uczynić wiele dobrego dla rodzin i uchronić je przed zagrożeniami, których niestety jest tak wiele we współczesnym świecie.

Zwracam się z apelem do wszystkich osób, instytucji i władz w Polsce, aby na co dzień, a zwłaszcza 22 października każdego roku, pamiętając o Dniu Praw Rodziny, przejawiać szczególną troskę o losy rodzin, którym tak wiele uwagi poświęca Katolicka Nauka Społeczna i którym szacunek oraz troskę jesteśmy winni my wszyscy z myślą o obecnych i przyszłych pokoleniach.

Tadeusz Woźniak
Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
Przewodniczący Parlamentarnego Zespołu na rzecz Katolickiej Nauki Społecznej