Ilość i różnorodność cudów są przeogromne. Dotyczą one tego, co wymyka się ludzkiemu pojęciu, ale nie przeszkadza naukowcom w ich wnikliwym analizowaniu. Święty Tomasz z Akwinu był największym umysłem swojej epoki i jako pierwszy dokonał kategoryzacji cudów. Akwinata podzielił je na trzy rodzaje:
1. Cuda przekraczające naturę (praeter naturam) – to cuda zdziałane przez naturę, ale w sposób określony przez jej Stwórcę. Ich przykładem mogą być uzdrowienia.
2. Cuda dziejące się wbrew naturze (contra naturam) – mają miejsce wtedy, gdy przyroda zachowuje się inaczej niż zwykle. Taka sytuacja zachodzi w przypadku lewitacji, gdy dany człowiek unosi się wbrew prawu grawitacji. Innymi przykładami tej kategorii cudów są stąpanie po wodzie czy też to, co spotkało młodzieńców z Księgi Daniela. Zostali wrzuceni do rozgrzanego pieca, a mimo to przeżyli – choć ogień płonął, to zachowywał się inaczej niż zwykle i nie wyrządził im krzywdy.
3. Cuda przewyższające naturalny porządek rzeczy (super naturam) – tego rodzaju cuda nigdy nie mogłyby zaistnieć dzięki prawom natury. Są to cuda takie jak wskrzeszenie Łazarza czy też cud w Kanie Galilejskiej.
Obecnie stosowane są również inne kategoryzacje cudów, ale ta zaproponowana przez św. Tomasza nadal ma swoje walory poznawcze.
Commons.wikimedia.org, Adobe Stock, montaż: Anna Wiśnicka
S. Dulcissima – mistyczka i stygmatyczka
Na swoje barki brała – i zdaje się, że czyni to nadal – nasze choroby, cierpienia i słabości, by przywracać zdrowie oraz słodycz życia.
Nie bez powodu nazywana jest „śląską św. Tereską”. Gdy przywdziewała habit – 23 października 1929 r. – w najśmielszych myślach nie przypuszczała, jaki los przygotował dla niej Bóg. Tego dnia umarła dla świata Helena Hoffmann, a narodziła się s. Dulcissima – mistyczka i stygmatyczka. Przyjęła na siebie krzyż cierpień, aby nieść pociechę i ukojenie wpisane w jej zakonne imię – łacińskie słowo dulcis znaczy: słodki, słodka. Obecnie trwa proces beatyfikacyjny s. Dulcissimy, jej akta w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Watykanie zostały otwarte w listopadzie 2019 r. Choć zmarła 86 lat temu, ludzie do dziś opowiadają o cudach za jej wstawiennictwem i pielgrzymują do jej grobu, aby przez nią wybłagać u Boga potrzebną łaskę.
Nowy kierownik Pracowni Konserwacji Malarstwa i Materiałów Drewnianych Muzeów Watykańskich, Paolo Violini, w rozmowie z Vatican News opowiada o emocjach związanych z koordynowaniem ochrony dzieł fundamentalnych dla ludzkości. Zapowiada restaurację Loggii Rafaela oraz, do Wielkanocy, specjalny zabiek konserwatorski przy arcydziele Michała Anioła w Kaplicy Sykstyńskiej.
W 2026 roku planowany jest nadzwyczajny zabieg konserwatorski „Sądu Ostatecznego” Michała Anioła, a wcześniej – restauracja Loggii Rafaela. To właśnie w duchu „wielkich” historii sztuki nowy kierownik Pracowni Konserwacji Malarstwa i Materiałów Drewnianych Muzeów Watykańskich, Paolo Violini, podejmuje swoje nowe obowiązki. Z początkiem sierpnia zastąpił Francescę Persegati, która od 2017 roku kierowała instytucją założoną sto lat temu przez Biagia Biagettiego. Violini w rozmowie z mediami watykańskimi zapowiada pierwsze wyzwania, które na niego czekają.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1755105412.jpg)
