Tradycyjnie, w liturgiczne wspomnienie bł. ks. Władysława Findysza, odbyły się uroczystości odpustowe ku czci błogosławionego kapłana, pierwszego męczennika systemu komunistycznego.
Uroczystej Sumie odpustowej w żmigrodzkim sanktuarium przewodniczył biskup rzeszowski Jan Wątroba.
Homilię okolicznościową wygłosił ks. Piotr Potyrała, dyrektor Caritas Diecezji Rzeszowskiej. Mówiąc o ks. Władysławie Findyszu kaznodzieja podkreślił, że zawsze zachowywał wierność Bogu szczególnie w trudnym okresie zmagania się z komunizmem. – Ksiądz Władysław Findysz zawsze słuchał bardziej Boga niż ludzi. W tych trudnych czasach komunizmu, a wcześniej hitleryzmu, żył i świadczył o Jezusie. Zanim w Polsce pojawiły się te wszystkie nieludzkie i totalitarne systemy, ks. Findysz już wcześniej okazywał bezkompromisowość w obronie zasad wiary – mówił duchowny. W dalszej części homilii ks. Potyrała przypomniał wiernym, że ks. Władysław był oddany całkowicie Chrystusowi. Kiedy został wikariuszem w Strzyżowie to jednym z jego obowiązków było nauczanie religii w szkole, ale niestety dyrektor tej placówki utrudniał młodemu księdzu to zadanie. Zażądał, aby zaprzestać gorliwej katechizacji, nauki Bożych przykazań i zasad moralnych. W zamian zaoferował lepsze warunki materialne, jednak ks. Findysz nie uległ tym pokusom, pozostając wiernym Chrystusowi.
Kaznodzieja zaznaczył, że ks. Władysław troszczył się o ubogich i bezdomnych, wzmacniał i podnosił na duchu. – Władze komunistyczne szybko zwróciły na niego uwagę. Wkrótce został aresztowany. Ci, którzy go śledzili tak napisali w donosach: Wykazuje wrogi stosunek do zachodzących przemian w kraju, szczególną aktywność wykazuje w zwalczaniu wszelkiej myśli postępowej na odcinku wychowania młodzieży w duchu socjalistycznym – podkreślił duchowny. Po Mszy św. wierni wyruszyli z procesją z Najświętszym Sakramentem wokół świątyni.
Błogosławiony Władysław Findysz urodził się 13 grudnia 1907 r. w Krościenku Niżnym na Podkarpaciu. Święcenia kapłańskie przyjął 19 czerwca 1932 r. w Przemyślu. Posługę duszpasterską pełnił w Borysławiu, Drohobyczu, Strzyżowie i Jaśle. W 1942 r. został proboszczem w Nowym Żmigrodzie. W czasie II wojny światowej odważnie niósł pomoc potrzebującym. Wspierał duchowo i materialnie. Jako kapłan zbliżał wiernych do Chrystusa, Eucharystii i Ewangelii. 17 grudnia 1963 r. został skazany na dwa i pół roku pozbawienia wolności. W więzieniu znęcano się nad nim w szczególny sposób. W czasie tortur nie odrzucił miłości Boga. Po wielokrotnych przesłuchaniach i długotrwałym wycieńczeniu został zwolniony z aresztu. Zmarł po kilku miesiącach, 21 sierpnia 1964 r. 19 czerwca 2005 r. został włączony w poczet błogosławionych.
Na pl. św. Jana Pawła II w Mogile zgromadzili się liczni goście, pielgrzymi i parafianie
„Pragnę wyrazić moje podziękowanie i słowa uznania za ważną rolę, jaką w historii Kościoła w Polsce odegrali cystersi, a w historii Krakowa – szczególnie mnisi mogilscy…” – napisał papież Franciszek.
Tygodniowy odpust Podwyższenia Krzyża Świętego w mogilskim sanktuarium trwał od 14 do 21 września. W niedzielę Mszy św. pontyfikalnej przewodniczył metropolita warszawski kard. Kazimierz Nycz. Zebranych na pl. św. Jana Pawła II powitał o. Adrian Mróz – opat cystersów w Mogile. – Klasztor mogilski istnieje 800 lat bez przerwy – podkreślił o. Mróz i zaznaczył: – Ta uroczysta, koncelebrowana Msza św. stanowi centrum mogilskiego odpustu i całego, obchodzonego przez rok, cysterskiego jubileuszu 800-lecia opactwa mogilskiego.
Zastąpienie imienia chrzcielnego papieskim zakorzeniło się na przestrzeni wieków w historii Kościoła jako pierwsza decyzja, którą podejmuje nowowybrany papież. I choć w pierwszym tysiącleciu niewielu papieży posługiwało się innym, niż chrzcielne, imieniem, to tradycje tej zmiany sięgają początków chrześcijaństwa i opisanej na kartach Ewangelii sceny, w której Jezus zmienił imię swojego pierwszego przyszłego następcy, apostoła Szymona na imię Piotr.
„Jeśli nie pojadę ja, na pewno pojedzie Jan XXIV” - tymi słowami Papież Franciszek odpowiedział na pytanie o możliwość podróży apostolskiej do Wietnamu, które zadał mu jeden z dziennikarzy, podczas konferencji prasowej w samolocie, 4 września 2023 r., w drodze powrotnej z Mongolii. I choć dziś powraca pytanie o to, czy takie właśnie imię wybierze kolejny następca św. Piotra, faktem pozostaje, że będzie to jego osobista decyzja.
6 maja 2025 roku przypadła 80. rocznica kapitulacji Festung Breslau. W miejscu pamięci i wyzwolenia jeńców z obozu Burgweide, znajdującego się na wrocławskich Sołtysowicach, odbyły się uroczystości upamiętniające tamte wydarzenia. - Spotykamy się dziś, aby uczcić pamięć ofiar i ocalałych z obozu pracy Burgweide, które funkcjonowało w czasie jednej z najciemniejszych kart historii niemieckiej okupacji i II wojny światowej - mówił Martin Kremer, konsul generalny Niemiec we Wrocławiu.
W czasie przeznaczonym na przemówienia głos zabrał Kamil Dworaczek, dyrektor wrocławskiego oddziału IPN. Rozpoczął on od zacytowania fragmentu z Księgi Powtórzonego Prawa: “Źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe”. - Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że jest to fragment relacji jednego z robotników przymusowych przetrzymywanych tutaj w obozie Burgweide. Ale jest to fragment z Pisma Świętego, z Księgi Powtórzonego Prawa, który opowiada o losie Izraelitów w niewoli egipskiej. Później czytamy oczywiście o ucieczce, o zyskaniu wolności, w końcu w kolejnym pokoleniu dotarciu do ziemi obiecanej. I tych analogii między losem Izraelitów w niewoli egipskiej a losem Polaków i innych robotników przymusowych w III Rzeszy jest więcej. Jest też jedna istotna różnica. Polacy nie musieli podejmować ucieczki, tak jak starotestamentowi Izraelici, bo to do nich przyszła Polska. Nowa Polska i Polski Wrocław, które może nie do końca były ziszczeniem ich marzeń i snów, ale przestali być w końcu niewolnikami w Breslau - zaznaczył Kamil Dworaczek, dodając: - Sami mogli decydować o swoim losie, zakładać rodziny, w końcu zdecydować, czy to tutaj będą szukać swojej ziemi obiecanej. I ta ziemia obiecana w pewnym sensie zaczęła się dokładnie w tym miejscu, w którym dzisiaj się znajdujemy. Bo to tutaj zawisła 6 maja pierwsza polska flaga, pierwsza biało-czerwona w powojennym Wrocławiu. Stało się tak za sprawą pani Natalii Kujawińskiej, która w ukryciu, w konspiracji uszyła tę flagę kilka dni wcześniej. Pani Kujawińska była jedną z warszawianek, która została wypędzona przez Niemców po upadku Powstania Warszawskiego. Bardzo symboliczna historia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
