Damazy cechował się niebywałym wyczuciem teologicznym, dzięki któremu był w stanie zdefiniować nawet subtelne różnice występujące w powstających błędnych naukach. Zapewne z tej racji znalazł się w gronie współpracowników papieża Liberiusza – pełnił funkcję diakona i prezbitera. Wraz z papieżem został wygnany przez ariańskiego cesarza. Po śmierci Liberiusza to Damazego, mimo pewnej opozycji, obwołano nowym papieżem.
Pontyfikat Damazego przypadł na czasy względnego spokoju, co prawda prześladowania chrześcijan ustały, ale przed Kościołem pojawiły się inne, znacznie poważniejsze wyzwania – zachowanie jedności, której zagrażały kolejne herezje. Heretycy dość łatwo pozyskiwali względy kolejnych cesarzy. Dzięki zaangażowaniu Damazego i bp. Ambrożego to zagrożenie zostało spacyfikowane – Damazy uzyskał w 380 r. cesarskie wsparcie w walce z herezjami. Papież ten zwołał dwa synody w Rzymie i zgodził się na zwołanie II soboru powszechnego w Konstantynopolu.
Jego trwający 18 lat pontyfikat przyniósł reformę papiestwa – Damazy jako pierwszy z papieży nazwał biskupstwo rzymskie Stolicą Apostolską, rozbudował kancelarię papieską, a oficjalnym językiem liturgii rzymskiej stała się łacina. Zainspirował św. Hieronima do przetłumaczenia Pisma Świętego na łacinę – jest więc po części „ojcem chrzestnym” Wulgaty.
Damazy I, papież ur. ok. 305 r. zm. 11 grudnia 384 r.
Słowa uczą, przykłady pociągają – ta stara prawda ma największe odzwierciedlenie w prowadzeniu życia duchowego, intelektualnego, moralnego. Nic nie pomaga w rozwoju tak, jak dobry nauczyciel. Nikt nie podprowadzi nas do Boga tak, jak człowiek w pełni oddany Bogu.
Z tej prawdy powinniśmy korzystać. Korzystać także w odniesieniu do historii regionalnej – odwołując się do osób, co do których toczy się dochodzenie kanoniczne. Tak się składa, że mamy kilkanaście takich wspaniałych przykładów ludzi różnych stanów, wykształcenia, profesji, którzy mogą być dla nas przykładem w drodze do Pana Boga. Tylko musimy ich lepiej poznać, bo to słudzy Boży czy błogosławieni na nasze czasy.
Boże ojców naszych, wielki i miłosierny! Panie życia i pokoju, Ojcze wszystkich ludzi. Twoją wolą jest pokój, a nie udręczenie. Potęp wojny i obal pychę gwałtowników. Wysłałeś Syna swego Jezusa Chrystusa, aby głosił pokój bliskim i dalekim i zjednoczył w jedną rodzinę ludzi wszystkich ras i pokoleń.
To prawda, że żyjemy w trudnych czasach. Żyjmy dobrze, a czasy będą dobre - odpowiedział Leon XIV na list studentki medycyny, opublikowany we wrześniowym numerze czasopisma „Piazza San Pietro”. Studentka, 21-letnia Veronica, pisała: „Wydaje się niemal niemożliwe, by żyć w pokoju. Jaka przyszłość nas czeka?”.
List Veroniki ukazał się we wrześniowym numerze magazynu „Piazza San Pietro”, wydawanego przez Bazylikę Watykańską i redagowanego przez ojca Enzo Fortunato. Magazyn rozpoczyna się tradycyjną sekcją Dialog z Czytelnikami. Tam zamieszczono pytanie Veroniki i odpowiedź Papieża.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
