Reklama

Wiara

Ludzkie historie

Świadectwo: święci to dla mnie ludzie do tańca i do Różańca!

„Człowieku, naucz się tańczyć, bo inaczej aniołowie w niebie nie będą wiedzieć, co z tobą zrobić”. Pod tym hasłem podpisuje się nasza bohaterka.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Daria Podgórska przez lata była związana z Katolickim Stowarzyszeniem Młodzieży, dziś nadal dzieci i młodzież są jej szczególnie bliskie. Obok powołania do bycia żoną Artura, mamą Maksia i Anielki odkryła powołanie do animowania do radości, tworzenia przestrzeni mądrej zabawy, która przyprowadzi innych do Boga. Kilka lat temu założyła Centrum Edukacji i Animacji, wierząc, że jej charyzmatem jest uświadamianie ludziom, iż chrześcijanin to człowiek radości, zabawy. Oto co mówi o sobie:

Rodzące się powołanie

Reklama

Jestem najstarsza z rodzeństwa, mam dwie młodsze siostry i brata, więc początki mojego charyzmatu do animowania zabawy zrodziły się już w dzieciństwie. Wtedy wszystko wydawało mi się naturalne i spontaniczne. Niejako automatycznie zaczęłam studiować pedagogikę przedszkolną i wczesnoszkolną. W pewnym momencie mojego życia stanęłam na rozdrożu w kwestii powołania: mam być siostrą zakonną czy iść w świat rodzinny i zawodowy? Po kilku miesiącach zobaczyłam, że kocham przygotowywać animacje, organizować przestrzeń do zabawy, że to sprawia mi radość. To doświadczenie pokazało mi, że Bóg dopuszcza kryzys i że jest on łaską – z tego właśnie powstało Centrum Edukacji i Animacji. Choć od początku miałam w sobie dar organizacji, który Bóg we mnie wlał, to na pewien czas o nim zapomniałam. Pan Bóg od początku uzdalniał mnie do takich działań, co też mogłam realizować w KSM. To właśnie tam poznałam Boga żywego, bliskiego, któremu moje życie nie jest obojętne, który pomaga mi w każdym aspekcie i wskazuje, którędy iść. Wtedy doświadczyłam, że On chce mnie dotykać i prowadzić po drogach życia, także tych zawodowych.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Ze wsparciem świętych

Reklama

Czuję się czasem jak tańczący i grający dla Pana biblijny Dawid – kiedy prowadzę animację, jak on chcę to robić na Bożą chwałę. To niesamowite, że tańcem, śpiewem, zabawą można przyprowadzać ludzi do Boga, pokazywać, że nie ma niczego złego w karnawale, balach i zabawach, także na plebanii. Święci to dla mnie ludzie do tańca i do Różańca, dlaczego więc mamy nie iść ich śladem? Obok Dawida mam innych niebiańskich orędowników w mojej pracy. Pierwsza jest Matka Boża, Jej co miesiąc w jasnogórskim sanktuarium zawierzam to, co się ma w danym miesiącu wydarzyć, czy to w rodzinie, czy w zawodowo. Bardzo zaprzyjaźniłam się z bł. Carlem Acutisem, który stał mi się szalenie bliski w czasie pielgrzymki do Włoch. Czułam jego namacalną obecność w sprawach technicznych, internetowych, kiedy potrzebowałam łącza i dostępu do sieci. Mocno trafiają do mnie jego słowa: „Każda Eucharystia to autostrada do nieba”. I ja tak uważam, bo dla mnie udział we Mszach św. to nieodłączny element codziennego życia. Kolejnym takim „moim” świętym jest Antoni – „załatwia” mi i błahostki, i sprawy większego kalibru. Święty Józef jest moim stałym wsparciem, codziennie przez jego wstawiennictwo modlę się za męża o potrzebne łaski w różnych dziedzinach. Mimo że główną intencją moich modlitw jest Artur, to święty Opiekun Jezusa wyprasza przy okazji dla mnie sporo łask, które widzę po czasie. Niektóre są wręcz namacalne. Jak chociażby ta, kiedy w dniu jemu poświęconym, w pierwszą środę miesiąca, zgłosiła się do współpracy dziewczyna, a ja dopiero miałam kogoś szukać! Nie wierzę w przypadki.

W Kościele

Taniec, zabawa, bale Wszystkich Świętych, zabawy karnawałowe dla oazy, KSM czy innych wspólnot parafialnych – to doskonała okazja do integracji, zgodnie z duchem Biblii: „Aby byli jedno”. Jestem przekonana, że to mocno przybliża do Kościoła, do wiary. Gdyby było tylko sztywno, księżom czy katechetom trudno byłoby przyciągnąć dzieci i młodzież do Boga. Przecież Pan Jezus też bawił się na weselu w Kanie, pozwalał dzieciom przychodzić do siebie. Dlatego przekonuję, żeby nie bać się zabawy, tańca, bo to buduje relację z dziećmi. Wystarczy zrobić mały krok – wprowadzić zabawę i animację, a dzieci się otwierają, bo daje im się przestrzeń na spontaniczność.

Rodzinnie

Widzę, jak Bóg daje mi siły, bo dobę mam taką jak każdy inny człowiek, tylko 24 godziny. Ważna jest odpowiednia organizacja czasu – wciąż się tego uczę, będąc żoną, mamą i właścicielką centrum animacji. Konieczne jest dbanie o relacje, dlatego jeździmy z mężem na randki czy rekolekcje, mamy czas dla siebie, żeby się w sakramencie małżeństwa cementować i utwierdzać. Mąż bardzo mnie wspiera w moich działaniach. Każde z nas spędza z dziećmi czas indywidualnie, ale chcemy być też wszyscy razem. Bo co by mi przyszło z tego, że będę „zabawiać” inne dzieci, a nie będę ze swoimi. To szalenie ważne. Kiedy poświęcamy się naszym zawodowym obowiązkom, nieodzowne jest wsparcie dziadków lub opiekunki. Walczymy, żeby wszystko zawierzać Bogu, wykorzystywać talenty, które On włożył w nasze serca. Robimy tyle, ile możemy, ale wiemy, że Pan Bóg zrobi z nami resztę. Kiedy chcę działać po swojemu – idzie to wszystko jak krew z nosa, ale kiedy ufam, jestem wytrwała, a Bóg mnie ćwiczy w cierpliwości – to są wtedy lepsze owoce. I wierzę, że Centrum Edukacji i Animacji też jest tym owocem zawierzenia mojego powołania w najlepsze Jego ręce.

2024-02-05 19:29

Ocena: +13 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Roztańczeni, rozśpiewani, kolorowi

Państwowy Zespół Ludowy Pieśni i Tańca „Mazowsze” im. Tadeusza Sygietyńskiego, jak brzmi jego pełna nazwa, jest do dziś najbardziej rozpoznawalną na świecie polską grupą artystyczną. Ten ponadstuosobowy zespół w minionym 65-leciu przemierzył prawie dwa i pół miliona kilometrów, bawiąc blisko 17 milionów widzów w 51 krajach. W ubiegłym roku „Mazowsze” zaśpiewało w Watykanie kolędy. Niebawem wybiera się na kolejne tournée

Tadeusz Sygietyński, mając zaledwie jedenaście lat, był już autorem kilku udanych kompozycji. Jako czternastolatek prowadził zajęcia z rytmiki w Operze Lwowskiej. Później pobierał nauki u tak wybitnych kompozytorów jak Zygmunt Noskowski czy Arnold Schönberg. Po ukończeniu konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie w okresie II Rzeczypospolitej pracował m.in. dla teatrów Krakowa, Lwowa i Warszawy. Również dla oper w Wiedniu czy Gratzu. W Dubrowniku natomiast założył filharmonię. Współpracował z Polskim Radiem, a także teatrzykami ogródkowymi czy kabaretami, tam też w latach 30. poznał swą przyszłą żonę Mariannę, czyli Mirę Zimińską, popularną wówczas artystkę kabaretową i dramatyczną.
CZYTAJ DALEJ

„Uczeń czy klient?”, czyli cykl jasnogórskich rekolekcji o Kościele

2024-12-04 17:45

[ TEMATY ]

Jasna Góra

BP KEP

W centrum kolejnej edycji Jasnogórskich Dni Skupienia znajdzie się Kościół. - Temat Kościoła ciągle się pojawia w różnych naszych rozmowach, w przestrzeni social mediów. Bardzo często jest to temat wykrzywiony: „bo ja myślę”, „bo mnie się coś nie podoba”, albo „nie podoba”, bo „papież to powiedział” i dlatego myślę, że podjęcie tego tematu jest konieczne. Często nie wiemy do czego odnosi się tzw. nauczania ex cathedra, nieomylność papieża. Trzeba to wyjaśniać - mówi o. Marcin Ciechanowski, który poprowadzi Dni skupienia. Pierwszy z cyklu rekolekcji zatytułowanych „Uczeń czy klient” odbędzie się w dniach 6-8 grudnia na Jasnej Górze.

Jasnogórskie Dni Skupienia mają na celu pogłębienie wiary, ale też i wiedzy o Kościele. Poprowadzi o. Marcin Ciechanowski, znany rekolekcjonista, doktor nauk o komunikacji społecznej i mediach, wykładowca na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, egzorcysta arch. częstochowskiej.
CZYTAJ DALEJ

Przybliżyć młodym ludziom ideę świętości

2024-12-05 17:26

Święci inspirują młode pokolenie i wciąż mogą być dziś przykładem dla dzieci i młodzieży. Potwierdzają to uczniowie, którzy wzięli udział w konkursie „Z Polski do Nieba” zorganizowanym przez Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży.

Niektórzy z nich najpierw w szkołach, a dziś w finale diecezjalnym sprawdzili swoją wiedzę na temat głównych patronów Polski, inni wcześniej poznali ich życiorysy i historię, i zainspirowani przelali to na papier. Tak powstały barwne, wyjątkowe prace przedstawiające drogę św. Stanisława Kostki, św. Stanisława Biskupa i Męczennika oraz św. Andrzeja Boboli „Z Polski do Nieba”, bo taka też była nazwa konkursu.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję