Reklama

Wiara

Elementarz biblijny

Kamień odrzucony przez budujących

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Psalm responsoryjny w dzisiejszej Liturgii Słowa to świąteczny hymn, którego źródeł należy poszukiwać w kulcie świątyni jerozolimskiej. Pierwotnie był prawdopodobnie indywidualnym aktem uwielbienia Bożej łaskawości, z czasem zaś stał się wyrazem publicznego dziękczynienia. Psalm 118, o którym mowa, przez chrześcijan został odczytany jako hymn o charakterze paschalnym, odnoszącym się do męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.

Zanim jednak przyjrzymy się, jak autorzy Nowego Testamentu interpretowali ten psalm, spójrzmy na jego bezpośredni kontekst oraz historiozbawczą i teologiczną treść. Zarówno Psalm 116, jak i Psalm 117 mają charakter dziękczynny. Pierwszy jest indywidualnym hymnem uwielbienia. Psalmista składa Bogu dzięki za wybawienie od niebezpieczeństwa śmierci, za dar ocalonego życia. Także Psalm 117 wpisuje się w gatunek hymnów pochwalnych. Jest zachętą do uwielbienia Boga skierowaną do wszystkich ludów i narodów. To powszechne dziękczynienie należy się Stwórcy za Jego łaskawość i wierność.

Oba powyższe komponenty – zarówno indywidualne, jak i zbiorowe dziękczynienie – znajdujemy w Psalmie 118. Możemy w nim wyróżnić cztery części: wezwanie Izraela do uwielbienia Pana, pieśń zaufania psalmisty pokładającego nadzieję w Bogu, opis starcia z wrogimi siłami oraz pieśń zwycięstwa i dziękczynienia jako część liturgii świątynnej. Interesujący nas werset: „Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym”, znajduje się w ostatniej, dziękczynnej części tego psalmu. Pierwotnie zdanie to było prawdopodobnie niezależnym przysłowiem, które zostało później włączone do psalmu. Dla autorów Nowego Testamentu stało się interpretacyjnym kluczem, w którego świetle objaśniali misterium męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Pojawia się ono w Ewangelii według św. Mateusza w kontekście przypowieści o przewrotnych rolnikach (por. Mt 21, 42), jako komentarz do faktu odrzucenia i zabicia dziedzica posłanego przez właściciela winnicy. Zdanie to przywołuje także św. Piotr w swojej mowie obrończej przed Sanhedrynem (por. Dz 4, 11). Ukrzyżowany i zmartwychwstały Chrystus jest jedynym Dawcą zbawienia. To On stanowi źródło wszystkich znaków i cudów czynionych przez Apostołów. Odniesienie do Psalmu 118 pojawia się także w Liście do Efezjan w ramach refleksji o zjednoczeniu Żydów i pogan w jednej, Bożej świątyni, zbudowanej na Chrystusie – jedynym prawdziwym kamieniu węgielnym, fundamencie nowej wspólnoty ożywionej Duchem Świętym. Fragment Psalmu 118 jest przytoczony także w Pierwszym Liście św. Piotra (w. 2, 7), w którym Apostoł podkreśla, że dla tych, którzy nie przyjęli prawdy Ewangelii, orędzie o Jezusie Chrystusie – kamieniu węgielnym – stało się przyczyną zgorszenia i upadku. To krótkie zestawienie ukazuje nam, jak istotnym elementem treści katechezy wczesnochrześcijańskiej był Psalm 118. Odnosi się on bowiem do centralnej prawdy chrześcijaństwa: Osoby Jezusa Chrystusa – Dawcy wiecznego życia.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2024-03-28 13:51

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Duch Święty i my

Zwrot „Duch Święty i my”, użyty w liście skierowanym przez Apostołów i starszych do chrześcijan pochodzenia pogańskiego żyjących w Antiochii, Syrii i Cylicji, może budzić zdumienie. Gdyby nie to, że został zapisany w natchnionej księdze Pisma Świętego, mógłby być nawet powodem do obaw, czy nie stanowi wyrazu ludzkiej pychy i próby zrównywania się z Bogiem. Tak jednak nie jest. Jak więc ten zwrot należy rozumieć? Co on oznacza i dlaczego został użyty?

Najpierw spójrzmy na jego kontekst, którym jest księga Dziejów Apostolskich. Na początku opisane są w niej wydarzenia poprzedzające Wniebowstąpienie, gdy Jezus zapowiada Apostołom, że Duch Święty, którego otrzymają, napełni ich swą mocą i uczyni Jego świadkami. Ta obietnica zrealizowała się w Dniu Pięćdziesiątnicy. Mocą Ducha Świętego Apostołowie świadczyli o Jezusie Chrystusie jako Mesjaszu i Zbawicielu obiecanym przez Boga. Prawdziwość ich świadectwa potwierdzał dar Ducha Świętego, którego Bóg udzielał ludziom dającym wiarę nauce apostolskiej. Na potwierdzenie autentyczności głoszonej nauki Apostołowie podkreślali: „Dajemy temu świadectwo my właśnie oraz Duch Święty, którego Bóg udzielił tym, którzy Mu są posłuszni” (Dz 5, 12).
CZYTAJ DALEJ

Jak rozmawiać z Bogiem?

Rozważanie do Ewangelii Łk 11,1-13

Czytania liturgiczne na 27 lipca 2025;
CZYTAJ DALEJ

Orędzie Leona XIV na Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych

2025-07-27 07:58

[ TEMATY ]

orędzie

osoby starsze

Papież Leon XIV

Vatican Media

„Błogosławiony, kto nie stracił nadziei” (por. Syr 14, 2) – tak brzmi temat V Światowego Dnia Dziadków i Osób Starszych i orędzia przygotowanego przez papieża Leona XIV na tę okazję. Dzień ten – ustanowiony przez papieża Franciszka – będzie obchodzony w Kościele katolickim w niedzielę, 27 lipca tego roku.

„Chrześcijańska nadzieja zawsze pobudza nas do większej odwagi, do myślenia z rozmachem, do niezadowalania się status quo. W tym przypadku: do zaangażowania na rzecz zmiany, która przywróci osobom starszym szacunek i miłość” - akcentuje Papież.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję