W 79. roku życia i 55. roku kapłaństwa zmarł ks. kan. Czesław Mielczarek. Ostatnie lata życia spędził w Domu Księży św. Józefa w Będzinie. Uroczystości pogrzebowe ks. Mielczarka rozpoczęły się 17 października w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Będzinie. Koncelebrowanej Mszy św. żałobnej w intencji śp. ks. Czesława przewodniczył biskup senior Piotr Skucha. Po liturgii żałobnej miała miejsce eksporta trumny z ciałem zmarłego. Natomiast 18 października w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Wysokiej była sprawowana Msza św. pogrzebowa. Po Eucharystii trumna z ciałem śp. ks. Czesława została złożona na cmentarzu parafialnym w Wysokiej.
Czesław Mielczarek urodził się 20 lipca 1945 r. w Cykarzewie, gdzie ukończył szkołę podstawową. W 1959 r. wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego w Częstochowie, które ukończył w 1963 r. Od 1 września 1963 r. do 25 maja 1969 r. odbył studia filozoficzno-teologiczne w Częstochowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie. Święcenia diakonatu przyjął 23 marca 1969 r., a prezbiteratu 25 maja 1969 r.
Pracował jako wikariusz i katecheta w parafiach: w Woli Krzysztoporskiej, Praszce, Kłobucku, Borownie, Będzinie-Łagiszy, w parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu, w parafii Świętych Piotra i Pawła w Zawierciu, w parafii św. Jadwigi Śląskiej w Sosnowcu-Zagórzu. 24 czerwca 1986 r. został mianowany proboszczem parafii w Bęczkowicach. Następnie od czerwca 1991 r. został proboszczem parafii w Wysokiej. 16 sierpnia 2000 r. został mianowany proboszczem parafii Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej w Sosnowcu-Kazimierzu. Od 7 sierpnia 2011 r. został proboszczem parafii bł. Honorata Koźmińskiego w Będzinie-Grodźcu. Był nim do 22 maja 2020 r. Następnie zamieszkał w Domu Księży św. Józefa w Będzinie. Zmarł 15 października br.
W 60. roku życia i 34. roku kapłaństwa zmarł ks. Tomasz Sobera, kapłan diecezji sosnowieckiej, posługujący w Polskiej Misji Katolickiej we Francji.
Tomasz Sobera urodził się 2 grudnia 1964 r. w Załęczu Wielkim w wielodzietnej rodzinie, był synem Stefana i Genowefy z domu Falarz. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w Wieluniu kontynuował naukę w Policealnym Studium Zawodowym. Następnie wstąpił do Częstochowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. Święcenia diakonatu otrzymał 4 maja 1989 r., a święcenia prezbiteratu 3 czerwca 1990 r. Po święceniach pracował jako wikariusz i katecheta w parafiach: w Kluczach, Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu, św. Barbary w Jaworznie, Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Będzinie, św. Andrzeja Apostoła w Olkuszu. Od 2 września 1999 r. do 30 kwietnia 2008 r. pełnił funkcję diecezjalnego wizytatora katechizacji. Następnie przebywał poza granicami Polski. Ostatnim miejscem pobytu była diecezja Dijon we Francji. Zmarł 29 września br., został pochowany 12 października na cmentarzu w rodzinnej parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Zarzeczu Wielkim.
Kiedy widziałem modlącego się ks. Bogdana Nowackiego, to siadałem bardzo blisko niego, by poczuć, jak Bóg w nim oddycha – wspomina kard. Konrad Krajewski.
Łódzcy księża i świeccy nazywali go „Dziadkiem”, bo taki pseudonim obrał sobie w czasie wyjazdów oazowych, kiedy władze komunistyczne prześladowały rodziców za wyjazdy dzieci na rekolekcje. Jednakże dla księży prał. Nowacki był jak prawdziwy dziadek, który podchodzi do człowieka z ciepłym i mądrym słowem, ale również ze słowem braterskiego upomnienia, kiedy tego wymagała sytuacja. Ważna dla niego była wspólnota, którą budował na mocnych fundamentach, czyli wspólnej modlitwie. Wierni parafii św. Antoniego z Padwy każdego poranka widzieli „Dziadka” i innych duchownych, jak spotykali się na modlitwie brewiarzowej, ale ta modlitwa nie była tylko dla kapłanów, ale również dla parafian, którzy chętnie się w nią włączali. – Ksiądz Nowacki sprawiał, że na plebani panowała rodzinna atmosfera. Wspólnie spędzany czas i praca na rzecz parafian motywowały do angażowania się w duszpasterstwo i budowania wzajemnego szacunku. Uczył odpowiedzialności i porządku, również i tego wewnętrznego – wspomina ks. Bogdan Kucyk.
Gdy byłem ze stypendystami „Dzieła Nowego Tysiąclecia” w Murzasichlu, obserwowałem z balkonu interesującą scenę. Obok ośrodka pasło się ok. 300 owiec. Pilnowali je dwaj juhasi, a pomagało im w tym sześć pięknych owczarków górskich. Gdyby to porównać do boiska piłkarskiego, to psy leżałyby w miejscu czterech chorągiewek w narożnikach, a dwa z nich – na zewnętrznych liniach wyznaczających połowę boiska. Studenci próbowali podejść i zrobić sobie zdjęcie z owcami. Zagadywali, uśmiechali się, pokrzykiwali, umizgiwali się do owiec i próbowali je karmić. Te nawet nie spoglądały w ich stronę, były zupełnie obojętne na wymyślne „zaloty” młodzieży. Studenci polowali na ujęcie z przytuloną do nich owcą, patrzącą z nimi prosto w obiektyw. Bezskutecznie. Ja jednak czekałem na powodzenie tych zabiegów. Zgodnie z zasadą pozytywnego myślenia spodziewałem się, że za chwilę na pewno się uda, bo bardzo tego pragnęli. Raz czy drugi któraś z owiec zniecierpliwiona nagabywaniem na króciutką chwilę podnosiła głowę, ale niestety, błyskawicznie wracała do żerowania, tyle że w innym miejscu. Smak trawy był dla niej o wiele ważniejszy niż kariera medialna. W pewnej chwili juhas wstał i w znany wyłącznie góralom sposób, z mocą, gardłowo zakrzyknął: he-ej! W ciągu sekundy wszystkie owce uniosły głowy, spojrzały na niego, a gdy ruszył, poszły za nim, w towarzystwie troskliwych owczarków. Stałem jak osłupiały.
Do kościoła filialnego w Nowym Gliniku przybyli reprezentanci licznych jednostek OSP wraz z pocztami sztandarowymi, przedstawiciele Parlamentu RP, władz samorządowych, rodziny strażaków, mieszkańcy i goście.
Mszy św. przewodniczył ks. st. bryg. Jan Krynicki – Krajowy Kapelan Strażaków, a koncelebrowali: ks. Łukasz Hendzel – proboszcz Parafii w Jaśle Sobniowie, ks. Marian Putyra i pochodzący z Nowego Glinika ks. Adam Marek. W homilii m.in. podkreślono, że świętowany jubileusz przypadł w liturgiczną Uroczystość Matki Bożej Królowej Polski, która jest dniem odpustu świątyni filialnej w Nowym Gliniku. Kaznodzieja przypomniał, że Maryja wielokrotnie w historii Rzeczpospolitej budziła nadzieję w obliczu trudnych doświadczeń i życzył strażakom opieki Królowej Polski. Zaznaczył również, że głównym Patronem strażaków jest św. Florian, męczennik z III w., i że strażacy są nazywani Rycerzami św. Floriana. Wspomniano ponadto, że strażacy nie tylko podejmują walkę z ogniem, ale często także niosą pomoc w innych niebezpiecznych sytuacjach, jak chociażby w przypadku zeszłorocznej powodzi na Dolnym Śląsku.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
