Zdarza ci się może, że nie wiesz co zrobić podczas modlitwy ze swoim ciałem. Postawa ciała też jest sposobem modlenia się, bo modlić się ma zawsze cały człowiek. Nasze ręce, nogi, kolana, głowa mogą wspomóc nas w komunii z Bogiem. Przypatrz się swojemu ciału w chwili, gdy się modlisz. Czy ono pomaga ci w modlitwie, czy przeszkadza? Czy wyraża ono w jakiś sposób twoją miłość do Boga, czy też świadczy, że Bóg nie jest dla ciebie najważniejszy? Postawa ciała ma też być znakiem twojej miłości do Boga. Jeśli kogoś kochasz i ktoś jest dla ciebie ważny, twoje ciało prostuje się, stara się zdyscyplinować i być całe zaangażowane w spotkanie. Jeśli ktoś jest ci całkowicie obojętny, twoje ciało nie zmienia pozycji, nie przejmuje się nadchodzącym gościem i najchętniej przyjmuje pozycję leniwą, ospałą, lekceważącą. Czy w postawie twojego ciała widać, że rozmawiasz z kimś najważniejszym? Postawa na modlitwie ma więc być postawą godną tego z kim rozmawiasz, ale musisz też uważać, by nie sprawiała ci tak dużego kłopotu, że zaczniesz bardziej myśleć o bolących członkach twojego ciała niż o samym Bogu. Zanim jednak zmobilizujesz do modlitwy swoje ciało, musisz najpierw pobudzić swoją duszę.

Pierwszeństwo ducha nad ciałem

To duch kieruje naszym ciałem. Kiedy duch jest słaby, ciało się tak w nas rozrasta, że trudno nim kierować. Dlatego siłą kierującą ciałem jest zawsze nasza dusza. Ona również kieruje naszą modlitwą. Zanim wzniesiesz ręce ku Bogu, zanim staniesz wyprostowany przed Panem, czy padniesz na kolana przed Jego obliczem, musisz przygotować swoją duszę. Inaczej wszystkie te gesty staną się puste, bo przecież nie chodzi o to, żebyś leżał krzyżem przed Panem i nie myślał o Panu, żebyś klęczał i udawał pokutnika, a wcale nie pokutował. Wznieś więc najpierw swoją duszę do Boga. Oddal wszystko, co odciąga uwagę i wprowadza niepokój w twoje myśli. Ćwicz swoją pamięć, aby cię przywiodła ku Chrystusowi. Odrzuć wszystkie myśli niezwiązane z modlitwą. Zanim podniesiesz ręce, wznieś ducha do Boga. Zanim podniesiesz oczy i staniesz wyprostowany przed Nim, podnieś rozum z ziemi i skieruj ku Panu wszystkie rzeczy.

Dwie najważniejsze postawy ciała

Z niezliczonej liczby postaw ciała postawę wyciągniętych rąk i wzniesienia oczu należy niewątpliwie przedłożyć nad inne. Symbolizuje ona bowiem na ciele właściwości, jakie na modlitwie przystoją duszy. Drugą ważną postawa ciała jest pozycja klęcząca. Ona jest konieczna, gdy ktoś chce oskarżyć się przed Bogiem z grzechów, prosić o wyleczenie z nich i o przebaczenie. Jest to postawa właściwa dla tego, kto poddaje się i upokarza, gdyż św. Paweł mówi: „Dlatego zginam kolana przed Ojcem, od którego bierze swą nazwę wszelka społeczność w niebie i na ziemi” (Ef 3,14-15).