21 marca - IV Niedziela Wielkiego Postu.

Przypowieść o miłosiernym Ojcu i marnotrawnym synu poucza nas, że człowiek nigdy nie może się aż tak zagubić, by Bóg nie mógł go odnaleźć i przyprowadzić do swego domu. Odpowiedzią Boga na grzech jest ratowanie człowieka i radość z ocalenia mu życia.

22 marca - poniedziałek po IV Niedzieli Wielkiego Postu.

Nasze ziemskie sprawy bywają trudne i bolesne, np. śmierć najbliższych czy w końcu nas samych. Szukajmy zatem mądrości i umocnienia na te chwile w Słowie Boga, w którym jest życie i zmartwychwstanie nasze.

23 marca - wtorek po IV Niedzieli Wielkiego Postu.

Dopóki żyjemy na ziemi, otrzymujemy szansę odnowienia w sobie daru wiary i chrztu, przez które otrzymaliśmy łaskę dziecięctwa Bożego, czyli nieśmiertelności. Wielki Post jest stosownym czasem do odnowienia Przymierza z Bogiem i podziękowania Mu za dar udziału w Jego życiu.

24 marca - środa po IV Niedzieli Wielkiego Postu.

Jezus Chrystus - Sędzia ludzi i całego stworzenia - zawsze pamięta, że człowiek został stworzony z prochu ziemi (por. Ps 103) i jest słaby, jak materiał, z którego Bóg „ulepił” ludzkie ciało. Dlatego ustawicznie okazuje nam swoje zmiłowanie.

25 marca - uroczystość Zwiastowania Pańskiego.

Pod sercem Maryi Bóg nieogarniony całym światem stał się człowiekiem. Maryja apeluje do nas o to, by w naszych sercach znalazło się miejsce dla Boga. Tę myśl podjął przed 25 laty Jan Paweł II, kiedy w dniu inauguracji Pontyfikatu wołał: „Nie bójcie się przyjąć Chrystusa. Otwórzcie drzwi Chrystusowi!”.

Dziś we Mszy św. na słowa: „i za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem” - przyklęka się.

26 marca - piątek po IV Niedzieli Wielkiego Postu.

Jezus nigdy nie powiedział, że Jego uczniowie będą mieć raj na ziemi. Przeciwnie, mówił: „Kto chce być moim uczniem, niech weźmie swój krzyż” (por. Mt 16, 24) i dodawał jeszcze: „Będziecie mi świadkami”. Dawać świadectwo Zbawicielowi, to zmieniać swoje życie już tu, na ziemi. Żyć inaczej tzn. według Jego Ewangelii.

27 marca - sobota po IV Niedzieli Wielkiego Postu.

W każdej Mszy św. wypowiadamy słowa: „Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale”. Owocem ziemskiego życia Jezusa Chrystusa jest nasze zbawienie. Z naszego życia powinno także wyrastać dobro dla bliźnich.