Urodził się 24 lutego 1923 w Warszawie. Był absolwentem Wydziału Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był sygnatariuszem jednego z listów protestacyjnych przeciwko zmianom w Konstytucji PRL w 1976, a także Apelu 64 do władz PRL i stoczniowców strajkujących w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1980.

Na przełomie 1980 i 1981 był członkiem rady Ośrodka Badań Społecznych przy NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze. W latach 80. przewodniczył Komisji Rewizyjnej KIK-u warszawskiego, był także organizatorem niezależnego seminarium "Polska w Europie" poświęconego problematyce międzynarodowej.

W grudniu 1988 został członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie. Po 1989 był jednym z organizatorów Ośrodka Studiów Międzynarodowych przy Senacie RP. Jest prezesem fundacji "Polska w Europie".

Był jednym z organizatorów Ośrodka Studiów Międzynarodowych przy Senacie RP. Od lat 40. był członkiem krakowskiego dyskusyjnego Klubu Logofagów, za co został aresztowany we wrześniu 1953 i zwolniony bez procesu w grudniu 1953. Od jesieni 1955 był członkiem Klubu Krzywego Koła.

Wiosną 1956 został członkiem Klubu Inteligencji "Okrągłego Stołu" (który tworzyli także m.in. Tadeusz Mazowiecki i Janusz Zabłocki).

W październiku 1956 należał do założycieli Klubu Inteligencji Katolickiej "Dialog" i następnie Ogólnopolskiego Klubu Postępowej Inteligencji Katolickiej.

Został wybrany jednym z czterech sekretarzy OKPIK, ale zrezygnował z tej funkcji w styczniu 1957, sprzeciwiając się zaangażowaniu klubu w wybory do Sejmu PRL. Pozostał jednak członkiem KIK-u warszawskiego. Od 1958 pracował w Ośrodku Badania Opinii Publicznej, w którym był sekretarzem naukowym.

Specjalizował się w badaniach nad socjologią czasu wolnego, opublikował m.in. Między pracą a wypoczynkiem: czas „zajęty” i czas „wolny” mieszkańców miast w świetle badań empirycznych (1965).

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2003).

Zygmunt Skórzyński zmarł 16 listopada w wieku 95 lat.