Reklama

Rok Kolbiański

Bądźcie tam, gdzie człowiek cierpi

„Tylko nieliczni ludzie potrafią się wznosić na takie wyżyny moralne; tylko nieliczni więźniowie zachowali pełnię wolności wewnętrznej i osiągnęli wartości, które przyniosło im cierpienie” - pisał szwajcarski psycholog Viktor E. Frankl. Jednak skoro ktoś w obozie koncentracyjnym potrafił tego dokonać, znaczy, że jest to możliwe. Bóg doświadczył Maksymiliana Marię jak złoto w tyglu i przyjął jako ofiarę (por. Mdr 3, 5-6). Osoba męczennika została ukazana podczas ogólnopolskiego sympozjum pt. „Św. Maksymilian nie(roz)poznany”, jakie w KUL zorganizował Instytut Teologii Duchowości i franciszkanie.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ojciec Jarosław Zachariasz, przełożony krakowskiej prowincji franciszkanów, przewodniczył Mszy św. inaugurującej sesję i wygłosił homilię. - Uważamy, że znamy Maksymiliana; wiemy kim był, czego dokonał. Jednak mało wiemy o dokonaniach, które zawarte są w jego publikacjach. Powinniśmy wydobywać stare rzeczy, które wybrzmiewają w nowej rzeczywistości w zupełnie nowy sposób. Na nowo rozpoznać to, co może nie zawsze zostało w sposób właściwy rozpoznane - mówił dyrektor Instytutu Teologii Duchowości KUL ks. prof. Jarosław Popławski. O. prof. Leon Dyczewski dopowiada, że „wielki człowiek nie zawsze jest do końca rozpoznany”. Zwrócenie uwagi na to, czego uczy św. Maksymilian nas wszystkich, świeckich i duchownych - to zadanie minionego sympozjum.
Istotnym elementem drogi do świętości Maksymiliana było posłuszeństwo Bożej Opatrzności i poświecenie się Matce Bożej. Święty mawiał, że wola człowieka powinna być podporządkowana woli Boga. Natomiast jak całkowite było jego poświęcenie Matce Bożej, wiedzą wszyscy, którzy chociaż pobieżnie znają biografię Rajmunda Kolbe, od dziecka mającego wizje mistyczne (gdy przyjął białą i czerwoną koronę z rąk Matki Bożej). Mówi o tym również fakt, że najczęściej kojarzony jest z Rycerstwem Niepokalanej i nazywany „Jej szaleńcem”, ponieważ gotowy był na tak wiele, aby Niepokalaną poznał cały świat. Aby mówić o Niej, pojechał do Japonii, gdzie wydawał organ prasowy Rycerstwa - „Rycerza Niepokalanej”. Dla Niej chciał być nawet starty na proch i tak ostatecznie się stało, kiedy zginął dobity zastrzykiem w obozie niemieckim, a jego ciało spalono i jako proch rozrzucono po polu. „O. Maksymilian Kolbe, więzień obozowy, upomniał się w obozie śmierci o prawo do życia niewinnego człowieka - jednego z milionów. Ten człowiek (Franciszek Gajowniczek) żyje po dzień dzisiejszy i jest wśród nas obecny. Ojciec Kolbe upomniał się o prawo do życia, wyrażając gotowość pójścia na śmierć w jego zastępstwie. Potwierdził w ten sposób prawo Stwórcy do życia niewinnego człowieka, dał świadectwo Chrystusowi i miłości. Pisze bowiem Apostoł Jan: «Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas życie swoje. My także winniśmy oddać życie za braci» (1J 3, 16)” - mówił w homilii kanonizacyjnej bł. Jan Paweł II.
Kolejną cechą rzucającą się w oczy jest u o. Kolbe pragnienie świętości. Było ono bardzo silne. „Chcę być świętym i to jak największym” - zapisał. To pragnienie, pracę nad sobą i posłuszeństwo uważał za elementy bardzo ważne. Stąd rodzi się męstwo i niezłomność wiary. Maksymilian poniósł męczeńską śmierć w niemieckim obozie KL Auschwitz, gdzie trafił pod koniec maja 1941 r. Zmarł 14 sierpnia 1941 r. Więzień nr 16670 przeżył w bunkrze śmierci dwa tygodnie. Jego długie przetrwanie było być może wynikiem mistycznych przeżyć. Tego nie wiemy, jednak o tym, że Maksymilian był mistykiem świadczy jego heroiczne apostolstwo, pokonujące wszelkie ataki na jego dzieła apostolskie. Zachowywał pogodną twarz i pokój wewnętrzny będąc więźniem i straceńcem w celi śmierci, co jest owocem zażyłości z Bogiem. Fakt, że zgłosił się z własnej woli na śmierć, spowodował, iż został początkowo wyniesiony na ołtarze jako wyznawca, jednak męczennikiem również został uznany. Oddając swoje życie o. Maksymilian mówi: „Bądźcie tam, gdzie człowiek cierpi”. To jest jego wezwanie do współczesnego człowieka. Wołanie o wrażliwość, o branie cudzych brzemion na siebie, opowieść o tym, że nienawiść nie jest twórcza, a tylko miłość jest twórcza. Tam, gdzie człowiek kocha wbrew nienawiści, trwa cela śmierci św. Maksymiliana. Wszędzie tam, gdzie zło jest zwyciężane dobrem, on zwycięża - podkreślił o. Dyczewski. Walka bez przemocy o prawa i godność człowieka, proponowana przez o. Kolbe, jest długofalowa, wymagająca cierpliwości od tych, którzy ją stosują. W dodatku wymaga ofiary.
Święty dziś jest m.in. patronem obrońców życia i tych, którzy czynią wszystko, aby stało się bardziej ludzkie. Z wiary i praktykowania dyscypliny wewnętrznej narodziła się u niego gotowość do wypełnienia słów: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15, 13). Nie był to wybór prosty, ale dla niego jakby będący kontynuacją uprzednio wiele lat prowadzonego sposobu życia. To on przypominał braciom w latach wojny: „My nie przyszliśmy do klasztoru zdrowia konserwować” i „Myśl o niebie niech cię pobudza do cnót”. Mawiał, że gdyby komuś przyszło zapłacić życiem za chwałę Niepokalanej, to tym większa wypłynie z tego radość i dobre owoce. Przypominał, że świat i jego honory, bogactwa, przyjemności - wszystko się skończy. A więc dla niego być zakonnikiem to być w szczególności gotowym na służbę ludziom i na ofiary. Dlatego został patronem, m.in. trudnych wyborów, a dziś jest wzorem służby bliźnim, wezwaniem, aby żyć „maksymalnie” dla Boga, wypłynąć na głębię, bo sam potraktował dosłownie wezwanie do maksymalizmu w doskonaleniu duchowym, wpisane w swoje imię zakonne.

Św. Maksymilianie Mario, najwierniejszy synu Biedaczyny z Asyżu, zapalony miłością Boga szedłeś przez życie, praktykując cnoty heroiczne i spełniając święte dzieła apostolskie. Zwróć swój wzrok na nas, ponieważ jesteśmy Twoimi czcicielami i polecamy się Twemu wstawiennictwu. Opromieniony światłem Niepokalanej Dziewicy pociągałeś niezliczone dusze do ideałów świętości, wskazywałeś im rozliczne formy apostołowania dla zwycięstwa dobra i dla rozszerzenia Królestwa Bożego na całym świecie. Uproś nam światło i siłę, abyśmy mogli czynić dobro i pociągać liczne dusze do Chrystusa.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2011-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

W dzisiejszej Ewangelii na plan pierwszy wysuwają się zawołania-prośby

2025-07-24 13:38

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Karol Porwich/Niedziela

Można się zgodzić, że w dzisiejszej Ewangelii na plan pierwszy wysuwają się następujące zawołania-prośby: „Panie, naucz nas!”, „Przyjacielu, użycz mi!”, „Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam”.

Jezus, przebywając w jakimś miejscu, modlił się, a kiedy skończył, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas modlić się, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów». A On rzekł do nich: «Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie». Dalej mówił do nich: «Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: „Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam co mu podać”. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: „Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci są ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”. Powiadam wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje. I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a zostanie wam otworzone. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu zostanie otworzone. Jeżeli któregoś z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec z nieba udzieli Ducha Świętego tym, którzy Go proszą».
CZYTAJ DALEJ

Rozważania na niedzielę ks. Mariusza Rosika: Życiodajna modlitwa

2025-07-22 10:21

[ TEMATY ]

rozważania

Ks. Mariusz Rosik

Adobe Stock

Francuski sługa Boży Henri Caffarel, założyciel ruchu małżeńskiej duchowości Équipes Notre-Dame, często był zapraszany do głoszenia rekolekcji w seminariach duchownych. Przyjmował te zaproszenia i z wielkim przejęciem wygłaszał nauki.

Pewnego razu pojechał na jeden dzień na francuską prowincję, do grupy seminarzystów, którzy poprosili, aby porozmawiał z nimi o tym, czego rodziny oczekują od księdza. W drodze powrotnej nie był z siebie dymny, ponieważ nękało go pytanie, dlaczego nie udało mu się przekonać przyszłych kapłanów do tego, że to modlitwa jest konieczna i najważniejsza, i że to o niej trzeba rozmawiać z ludźmi. Analizował spotkanie i zrozumiał, że bardziej przemawiają do młodych argumenty o służbie ludziom, ubogim, ciemiężonym, ale dużo mniej o prymacie modlitwy ponad tymi działaniami. Napisał list do seminarzystów.
CZYTAJ DALEJ

Na szczycie jadownickiej góry

2025-07-27 19:56

Marek Białka

Na Bocheńcu, na wysokości bezwzględnej, blisko 400 metrów nad poziomem morza, w klimatycznym i zacisznym miejscu, pełnym uroku, zieleni, którego epicentrum stanowi historyczny, z końca XVI w. kościółek pw. św. Anny, odbyły się uroczystości odpustowe ku czci patronki tego miejsca i kościoła.

Mszę świętą koncelebrowaną, pod przewodnictwem ks. Sylwestra Brzeznego, sprawowali nie tylko miejscowi kapłani, ale również księża przebywający w tym czasie na urlopach. Główny celebrans, a zarazem kaznodzieja odpustowy, nawiązał w homilii do wzorowego życia Anny i Joachima - rodziców Matki Bożej, którzy swoją świętością powinni dawać żywy przykład współczesnym rodzinom, zwłaszcza w okresie kryzysów małżeńskich, w których niewątpliwie brakuje słuchania i wzajemnego kompromisu.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję