Reklama

Z lampionem czekając na Chrystusa

W okresie Adwentu, w czasie poprzedzającym Boże Narodzenie, w wielu kościołach w całej Polsce odprawiane są Msze św. nazywane Roratami, na które licznie przychodzą dzieci z lampionami. Nazwa tych Mszy wotywnych o Najświętszej Maryi Pannie pochodzi od pierwszego słowa pieśni „Rorate caeli desuper” - „Spuśćcie rosę niebiosa”.

Niedziela świdnicka 48/2011

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Adwent jest wyjątkowym czasem. Dla nas chrześcijan to radosny okres przygotowania na przyjście Pana. Oczekiwanie na przyjście Chrystusa musi rodzić radość, gdyż jest oczekiwaniem na spotkanie z Bogiem-Człowiekiem.Roraty to pierwsza Msza o wschodzie słońca w okresie Adwentu. Charakterystycznym elementem Rorat jest zapalanie specjalnej świecy ozdobionej białą wstęgą. Świeca - roratka umieszczana jest w pobliżu ołtarza jedynie w Adwencie. Symbolizuje Najświętszą Maryję Pannę.
Przekazy historyczne mówią, że Roraty odprawiano w Polsce już za czasów panowania Bolesława Wstydliwego. Przez całe wieki król, umieszczając w czasie Rorat na ołtarzu zapaloną świecę, oświadczał: „Gotów jestem na Sąd Boży”, za nim czynił to prymas Polski, mówiąc: „Sum paratus ad adventum Domini” (Jestem gotów na przyjście Pana), po nich zaś kolejno: senator, ziemianin, rycerz, mieszczanin i chłop, powtarzali słowa króla.
Gdyby odwołać się do wielowiekowej tradycji - adwentowa Msza św. roratnia powinna być odprawiana rano. Jednak w praktyce Kościół często bierze pod uwagę tzw. względy duszpasterskie, dla których można wprowadzić pewne modyfikacje i udogodnienia. Wiele parafii z tej możliwości korzysta i Roraty przenosi na wieczór. W niektórych parafiach dzieci przychodzą na Msze roratnie z zaświeconymi lampionami.
- Tak wyjątkowa obecność Matki Bożej w Adwencie ma głęboki sens. Maryja jest mistrzynią adwentowego oczekiwania. Jako córka Izraela, jako Matka Pana Jezusa i jako Matka Kościoła. Z Izraelem czekała na Mesjasza, a kiedy Anioł zwiastował Jej, że pocznie i porodzi Syna, Emmanuela, oczekiwała na Życie, które cudownie w niej wzrastało. Razem z Kościołem czeka na przyjście chwalebnego, uwielbionego Chrystusa, a królując w niebie razem z Nim, wspiera Kościół w jego oczekiwaniu na ostateczny Dzień Pański - podkreśla biskup świdnicki Ignacy Dec.
Oczekujemy i przygotowujemy się do świąt Bożego Narodzenia poprzez modlitwę, Roraty, adwentowe postanowienia. Bóg stał się człowiekiem, przyszedł do nas, a więc i my winniśmy wyjść Bogu naprzeciw, aby spotkać się z wcielonym Synem Bożym.
W wielu parafiach naszej diecezji Roraty to wyjątkowe wydarzenia, do uczestnictwa w których duszpasterze szczególnie zachęcają najmłodszych. W ubiegłym roku w Sanktuarium Drzewa Krzyża Świętego w Wałbrzychu przez cały czas Adwentu dzieci codziennie gromadziły się w kościele na Mszy św. roratniej. „Będziesz czytał Biblię... codziennie” - tak brzmiało hasło Rorat. Każdego dnia dzieci wraz z księdzem czytały i rozważały fragmenty Pisma Świętego, zapowiadające w księgach Starego Testamentu narodzenie Pana Jezusa. W wałbrzyskiej parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego dzieci przynoszą każdego dnia wykonane przez siebie serduszka z dobrymi uczynkami. Na zakończenie Mszy odbywa się losowanie nagród. Codziennie jedno z dzieci zabiera też ze sobą do domu figurkę małego Jezusa.
- Któż z nas jako dziecko nie biegał z lampionem w garści na Roraty? To na Mszy św. dzieje się wciąż najważniejsza tajemnica chrześcijaństwa. To Roraty wprowadzają nas w sedno oczekiwania na Boga, który stał się człowiekiem - zaznacza Monika Białkowska z parafii pw. św. Franciszka i św. Leonarda w Dusznikach-Zdroju. - Z Roratami w polskiej tradycji łączyły się też inne zwyczaje, dziś już często nieznane. W kolejne adwentowe niedziele odprawiano Roraty stanowe dla kobiet, panien, mężczyzn i kawalerów, wtedy również przystępowano do adwentowej spowiedzi. Na Roraty chodzono pieszo i wspólnie, zwykle nie tylko całymi rodzinami, ale wręcz całymi wsiami. Wieczorami zaś spotykano się na wspólnej pracy przy darciu pierza, naprawianiu ubrań czy uprzęży, a przy okazji śpiewano adwentowe pieśni albo odmawiano Różaniec, czytano Pismo Święte oraz polską literaturę patriotyczną, robiono próby do bożonarodzeniowych jasełek. Szczególnym czasem była tzw. szara godzina, kiedy robiło się już ciemno, wszelkie prace domowe były skończone, wszyscy domownicy siadali razem, nie zapalając żadnego światła. Rozmyślano wtedy, modlono się po cichu albo dziadkowie opowiadali wnukom o dawnych tradycjach i o historii. W ten sposób Roraty i Adwent nie tylko pogłębiały pobożność, ale również kształtowały całe rodziny, umacniały je i pozwalały budować tożsamość jej członków. Pewnie nie do wszystkiego da się dziś wrócić - ale można przynajmniej spróbować, zaczynając od rodzinnego wstawania przed świtem po to, by razem iść na Roraty.
- Dawniej na Roratach było więcej dzieci i dorosłych - mówi Jan Sawicki, ojciec sześcioletniej Martynki. - Pamietam, że gdy byłem mały, na Roraty wyganiała mnie mama. Z czasem jednak z chęcią zacząłem uczęszczać na ranne Msze św. Od kiedy zostałem ojcem, zabieram swoją córkę na Roraty i mimo że jest jeszcze mała, to bardzo chętnie wstaje rano, by iść do kościoła i nieść w ręce kolorowy lampion. Dziś niewielu rodziców chodzi razem z dziećmi do kościoła, a szkoda. Roraty to naprawdę przepiękna tradycja.
- Kiedy byłam dzieckiem, nie chodziłam na Roraty, ponieważ wychowałam się na wsi, gdzie nie było kościoła - mówi Wiesława Michalak z Wałbrzycha. - Do najbliższego miasteczka, w którym znajdowała się świątynia, było 10 km. Dla małych dzieci było to za daleko, a w dodatku musiały przecież chodzić do szkoły. Pamiętam, kiedy wczesnym rankiem moja babcia wstawała i paląc w piecu, śpiewała pieśni roratnie. Następnie wraz z innymi kobietami ze wsi szły do kościoła na Mszę św. Nie było jeszcze lampionów, więc uczestnicy Rorat nieśli świece. Kiedy byłam już dorosłą kobietą i moje dzieci były w wieku szkolnym, to wtedy wraz z nimi chodziłam każdego dnia na Roraty.
- Dawniej Msza św. roratnia odprawiana była wczesnym rankiem. Dzieci i młodzież wiedzieli, że Roraty to ważny obrzęd Adwentu. Nikt nie musiał ich zmuszać, aby uczestniczyli w tej ceremonii - dodaje sąsiadka pani Wiesławy, Teresa Jaglarz. - Dzieci nie miały lampionów tylko zwykłe świece, które swoim płomieniem oświetlały ciemne wnętrze kościoła.
Pamiętajmy, że to Roraty tworzą niepowtarzalny adwentowy klimat. Warto na nie się wybrać, nawet jeśli są odprawiane bardzo wczesnym rankiem. Szczególnej wymowy nabierają wówczas słowa: „Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką...” (zob. Iz 9,1).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2011-12-31 00:00

Oceń: +1 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Leon XIV: miłujmy tak, jak miłuje nas Bóg

2025-07-27 12:21

[ TEMATY ]

Papież Leon XIV

Vatican News

Dziś liturgia zachęca nas, abyśmy w modlitwie i miłości czuli się miłowani i miłowali, tak jak Bóg nas miłuje - powiedział Ojciec Święty w rozważaniu poprzedzającym niedzielną modlitwę „Anioł Pański”.

Nawiązując do czytanego w XVII niedzielę zwykłą roku C fragmentu Ewangelii (Łk 11, 1-13) papież zaznaczył, iż słowa modlitwy „Ojcze nasz” przypominają nam, że jesteśmy miłowanymi dziećmi poznającymi wspaniałość miłości Boga. Komentując następnie słowa o człowieku wstającym w nocy, by pomóc swemu przyjacielowi ugościć niespodziewanego przybysza, Leon XIV podkreślił, że Bóg zawsze nas wysłuchuje, gdy się do Niego modlimy. Zachęcił do wytrwałości w modlitwie.
CZYTAJ DALEJ

Jaskinia Słowa (17 Niedziela Zwykła)

2025-07-26 09:00

[ TEMATY ]

Ewangelia komentarz

Jaskinia Słowa

Red.

Ks. Maciej Jaszczołt

Ks. Maciej Jaszczołt
Autor rozważań ks. Maciej Jaszczołt to kapłan archidiecezji warszawskiej, biblista, wikariusz archikatedry św Jana Chrzciciela w Warszawie, doświadczony przewodnik po Ziemi Świętej. Prowadzi spotkania biblijne, rekolekcje, wykłady.
CZYTAJ DALEJ

Świętowali jubileusz

2025-07-27 20:19

Biuro Prasowe AK

- Historia Marii Magdaleny wpisuje się w treść tego, co przeżywamy podczas każdej Eucharystii, ale to jest także treść życia, wiary, miłości tej ziemi, nadziei upadków i powstań, tych wszystkich ludzi, którzy tutaj żyli i których życie duchowe od 200 lat związane jest z tą parafią i z tą świątynią poświęconą św. Marii Magdaleny – mówił abp Marek Jędraszewski w czasie odpustu w Odrowążu Podhalańskim, gdzie świętowano 200-lecie powstania parafii.

Na początku uroczystości przedstawiciele czterech wsi tworzących parafię — Odrawąża, Zaucznego, Pieniążkowic i Działu — powitali abp. Marka Jędraszewskiego. Jeden z sołtysów przypomniał, że historia parafii rozpoczęła się 200 lat temu w Pieniążkowicach, skąd wyszła procesja, by położyć kamień węgielny pod budowę kościoła w Odrowążu. – Polska nie istniała. Trudne czasy. Nasi pradziadkowie wybudowali tę świątynię, która do dzisiejszego dnia trwa – mówił. – Jeżeli będziemy kierować się słowami, które są na sztandarach — Bóg, honor, ojczyzna — i tak postępować, to na pewno będziemy i przetrwamy — dodawał mężczyzna.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję