Reklama

Świadkowie wiary

Oni poszli za Nim

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

9 stycznia 2002 r. obchodziliśmy 100. rocznicę urodzin założyciela Opus Dei - bł. Josemarii Escrivy. Z tej okazji opublikowaliśmy pierwszy z cyklu artykułów poświęconych świadkom wiary. Dziś kolejny odcinek cyklu - tym razem o tych, którzy poszli drogą wskazaną przez ks. Josemarię Escrivę.

84 tysiące osób, 1800 księży - takie statystyki zazwyczaj się podaje, informując o Opus Dei. Jest to informacja jak najbardziej prawdziwa, a jednak nie do końca pełna. Pokazuje ona zasięg "wszerz" Dzieła, nie dowiadujemy się z niej natomiast, jaki jest jego zasięg " w głąb", innymi słowami: na ile skutecznie potrafi ono spełniać swoją podstawową misję - prowadzenie chrześcijan do świętości przez wierne wypełnianie codziennych obowiązków.
Oczywiście, na to pytanie ostateczną i pełną odpowiedź zna tylko Pan Bóg. Ale i my możemy uchylić rąbka tej tajemnicy. Gdy trochę poszperamy, okaże się, że wśród członków Opus Dei znajdą się osoby, które zostały uznane przez Kościół za oficjalnych kandydatów do chwały ołtarzy. Obecnie zostało już otwartych sześć procesów beatyfikacyjnych osób z Dzieła. Są wśród nich inżynierowie, lekarz, nauczycielka, a także uczennica.

Izydor Zorzano (1902-43) "Wiem, po co tu przyjechałem"

Reklama

"Drogi Izydorze, wpadnij do mnie, gdy będziesz przejeżdżał przez Madryt. Mam ci wiele do opowiedzenia. Pozdrowienia od dobrego przyjaciela" - taki krótki list otrzymał Izydor Zorzano w lecie 1930 r. od swojego dawnego kolegi szkolnego, a wówczas księdza Josemarii Escrivy. Izydor był inżynierem, pracował na kolei. Od pewnego czasu odczuwał wewnętrzny niepokój. Czuł, że wzywa go Bóg, ale jednocześnie nie mógł wyobrazić sobie rezygnacji z pracy, którą lubił, i wstąpienia do seminarium lub do zakonu. Gdy w Madrycie spotkał się z ks. Josemarią i dowiedział się o Opus Dei, powiedział tylko: "Już wiem, po co przyjechałem do Madrytu". Został pierwszym członkiem Dzieła.
Urodził się 13 września 1902 r. w Buenos Aires w Argentynie. Po powrocie do Hiszpanii jego rodzice osiedli w Logron]o, gdzie Izydor uczył się i zdał maturę. Następnie studiował w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Madrycie, uzyskując dyplom magistra inżyniera. Pracował w Zarządzie Andaluzyjskich Warsztatów Kolejowych oraz w innych przedsiębiorstwach kolejowych w Maladze i Madrycie.
Po wybuchu wojny domowej w Hiszpanii w 1936 r. z narażeniem życia utrzymywał kontakt między ukrywającym się Założycielem Opus Dei a innymi członkami i sympatykami Dzieła. Dzięki paszportowi argentyńskiemu mógł poruszać się po Madrycie i przenosić pisma ks. Josemarii oraz informować go o tym, co dzieje się z bliskimi mu osobami. Izydor Zorzano był też pierwszym administratorem Opus Dei. Był odpowiedzialny za urządzenie ośrodków formacyjnych Dzieła, co czynił z niesłychaną skutecznością. Pod koniec 1941 r. okazało się, że jest ciężko chory. Gdy umierał, mówił, że również w niebie będzie administratorem i dobrze wszystko przygotuje na przybycie następnych osób. Zmarł 15 lipca 1943 r. Po jego śmierci okazało się, że potrzeba trzech osób, aby go zastąpić w pracy, z którą on radził sobie samodzielnie.
Jego proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym rozpoczął się 11 października 1948 r.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Montserrat Grases (1941-59) "Do zobaczenia w niebie"

Koszykówka, narty, chodzenie po górach, gra na gitarze - to były wielkie pasje tej młodej mieszkanki Barcelony. W pamięci bliskich i przyjaciół pozostała jako wiecznie uśmiechnięta dziewczyna, której pogody ducha nie była w stanie stłumić nawet śmiertelna choroba. Montse - bo tak nazywano ją na co dzień - urodziła się 10 lipca 1941 r. Wychowywała się w licznej (miała ośmioro rodzeństwa), głęboko wierzącej rodzinie. Po skończeniu szkoły podstawowej uczyła się w
Szkole Przygotowania Zawodowego dla Dziewcząt. Gdy miała 16 lat - w 1957 r. - poprosiła o przyjęcie do Opus Dei. W czerwcu następnego roku wykryto u niej raka kości. Chorowała 9 miesięcy. Budziła podziw otoczenia tym, że nie tylko potrafiła zachować dobry humor, ale jeszcze pocieszała innych. Pewnego dnia, widząc, że ojciec ze zmartwieniem patrzy na jej spuchniętą nogę, poprosiła go, aby zatańczył z nią walca. Ostatnie miesiące życia spędziła w Rzymie, spotykając się często z Założycielem Opus Dei. W czasie choroby zbliżyła do Boga wiele przyjaciółek. Na łożu śmierci powiedziała otaczającym ją bliskim: "Do zobaczenia w niebie". Zmarła w Wielki Czwartek 1959 r.
Jej proces beatyfikacyjny rozpoczął się 19 grudnia 1962 r.

Edward Ortiz (1910-85) "Założyć uniwersytet to wiele, ale nie to jest najważniejsze"

To były najboleśniejsze chwile w życiu 26-letniego Edwarda - hiszpańskiego lekarza, którego ojciec za to, że był katolikiem, został skazany na rozstrzelanie podczas hiszpańskiej wojny domowej. Noc z 7 na 8 września 1936 r. Edward spędził razem z ojcem, matką i siostrą. Następnego dnia ojciec stanął przed plutonem egzekucyjnym. Wydarzenie to spowodowało u młodego lekarza głęboki kryzys wiary, który jednak ostatecznie zakończył się jego nawróceniem. Edward Ortiz de LandaMzuri urodził się 31 października 1910 r. w Segowii. W 1933 r. ukończył studia medyczne, a w roku 1944 otrzymał tytuł doktora. 17 czerwca 1941 r. ożenił się z Laurą Busca Otaegui, z którą miał siedmioro dzieci. Kierował katedrami patologii w Kadyksie i w Granadzie. Prowadził również świetnie prosperującą praktykę prywatną. W 1952 r. poprosił o przyjęcie do Opus Dei. Po kilku latach ks. Josemaria EscrivaM zwrócił się do niego z prośbą o pomoc w zorganizowaniu Uniwersytetu Nawarry. Ortiz zrezygnował z pracy w Granadzie i przeniósł się do Pamplony. Gdy po kilku latach Założyciel Opus Dei przyjechał na uczelnię, Ortiz powiedział: "Ojcze, dałeś mi za zadanie założenie uniwersytetu - oto on". Usłyszał wówczas odpowiedź ks. Josemarii: "Nie miałeś zakładać uniwersytetu, ale miałeś się uświęcać, zakładając uniwersytet" .
Dr Ortiz cieszył się niebywałym autorytetem wśród kolegów i chorych. Każdego traktował z wielkim szacunkiem i dla każdego miał czas. Lekarze wielu specjalności chętnie przychodzili do niego po radę, ponieważ potrafił znakomicie diagnozować pacjentów. Był prawdziwym przyjacielem chorych i pomagał im, lecząc nie tylko dolegliwości fizyczne, ale i wspierając ich duchowo. Założona i kierowana przez niego Klinika Nawarry ma dziś światową renomę. Tutaj leczył się i spędził ostatnie miesiące swojego życia ojciec obecnego króla Hiszpanii. Klinice powierzona została też opieka medyczna nad słynnym kolarzem Miguelem Indurainem. Dr Ortiz zmarł 20 maja 1985 r.
11 grudnia 1998 r. otwarto jego proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym.
Natomiast 19 grudnia 2001 r. w Madrycie rozpoczął się proces beatyfikacyjny Guadalupe Ortiz de LandaMzuri, siostry Edwarda. Była ona nauczycielką i także należała do Opus Dei.

Toni Zweifel (1938-89) "Szwajcarska precyzja i włoski romantyzm"

"Gdyby nie ta białaczka, byłbym najzdrowszym człowiekiem w Zurychu" - żartował Toni Zweifel z choroby, która miała zakończyć się jego śmiercią. Ten szwajcarski inżynier wzbudzał podziw otoczenia swoją pracowitością (nawet przerwy między sesjami chemioterapii wykorzystywał na intensywną pracę zawodową) i wielkim poczuciem humoru. Gdy w wyniku leczenia kompletnie wyłysiał, zaczął używać peruki. I z tego potrafił się śmiać, mówiąc, że po powrocie do domu wiesza ją, tak jakby to był kapelusz.
Toni Zweifel urodził się 15 lutego 1938 r. w Weronie ( Włochy). Studiował na Politechnice w Zurychu (Szwajcaria). W 1962 r. ukończył studia z dyplomem inżyniera i w tym samym roku poprosił o przyjęcie do Opus Dei.
Po krótkim okresie pracy w przedsiębiorstwie prywatnym został pracownikiem naukowym w Instytucie Termodynamiki na Politechnice w Zurychu. Opatentował w tym czasie kilka wynalazków, m.in. silnik elektryczny do samochodów. Technika była jego pasją. Gdy w czasie choroby jeden z przyjaciół zaproponował mu lekturę dla odpoczynku, Toni poprosił go o przyniesienie instrukcji obsługi samochodu, który ten właśnie zakupił.
W 1972 r. założył Fundację Limmat, wspierającą projekty społeczne i formacyjne w krajach rozwijających się. Celem Fundacji było dostarczanie środków na programy edukacyjne, służące przede wszystkim promocji rodziny. Do chwili śmierci Toniego Fundacja wsparła kilkaset projektów zrealizowanych w trzydziestu krajach na czterech kontynentach. Toni Zweifel zmarł w Zurychu 24 listopada 1989 r.
Jego proces beatyfikacyjny rozpoczęto 22 lutego 2001 r.

2002-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Rozważania na niedzielę: Jak się modlić w konkretnej sprawie?

2025-07-25 09:40

[ TEMATY ]

rozważania

ks. Marek Studenski

Mat.prasowy

Opowiadam o wydarzeniach, które nie mieszczą się w logice, a jednak naprawdę się wydarzyły. Osoba, po ciężkim wypadku - została uzdrowiona. Kobieta, która całe życie żyła w ciemności, aż… przeczytała jedno zdanie. Kapłan, który szedł przez piekło wojny, by odprawić Mszę. Kolejny raz przekonajmy się, że modlitwa to nie ostatnia deska ratunku — to pierwsza linia frontu.

– o głodnych muzykach z oblężonego Leningradu,
CZYTAJ DALEJ

Bezimienne mogiły

Niedziela warszawska 44/2012, str. 2-3

[ TEMATY ]

Wszystkich Świętych

Artur Stelmasiak

Socjalne mogiły na Cmentarzu Komunalnym Południowym

Socjalne mogiły na Cmentarzu Komunalnym Południowym

Ciała bezdomnych często chowane są w anonimowych grobach. Zmienić to postanowiła Warszawska Fundacja Kapucyńska. To pierwszy taki pomysł w kraju

Choć każdy z nas po śmierci może liczyć na takie same mieszkanie w Domu Ojca, to na ziemi panują inne zasady. Widać to doskonale na cmentarzu południowym w Antoninie, gdzie są całe kwatery, w których nie ma kamiennych pomników. Dominują skromne ziemne groby z próchniejącymi drewnianymi krzyżami. Wiele z nich zamiast imienia i nazwiska ma na tabliczce napisaną jedynie datę śmierci, numer identyfikacyjny oraz dwie litery N.N. - O tym, że przybywa takich bezimiennych mogił dowiedziałem się od przyjaciół. Wówczas postanowiliśmy rozpocząć akcję rozdawania bezdomnym nieśmiertelników, czyli blaszek podobnych do tych, które noszą wojskowi. Na każdej z nich wygrawerowane jest imię i nazwisko właściciela - mówi kapucyn br. Piotr Wardawy, inicjator akcji nieśmiertelników wśród bezdomnych. O skuteczność tej akcji przekonamy się w przyszłości. Jednak pierwsze skutki już poznaliśmy, gdy jeden z kapucyńskich „nieśmiertelnych” zmarł na Dworcu Centralnym. - Dzięki metalowym blachom na szyi policja wiedziała, jak on się nazywa oraz skontaktowali się klasztorem kapucynów przy Miodowej. Tu bowiem był jego jedyny dom - mówi Anna Niepiekło z Fundacji Kapucyńskiej. Kapucyni zorganizowali zmarłemu pogrzeb z udziałem braci, wolontariuszy oraz innych bezdomnych. Msza św. z trumną została odprawiona na Miodowej, a później pochowano go z imieniem i nazwiskiem na cmentarzu południowym w Antoninie. - Dla całej naszej społeczności była to bardzo wzruszająca uroczystość - podkreśla Niepiekło.
CZYTAJ DALEJ

Od uzależnień do ewangelizacji. Świadectwo Krzysztofa Sowińskiego – misjonarza cyfrowego

2025-07-26 19:57

[ TEMATY ]

świadectwa

Archiwum prywatne Krzysztofa Sowińskiego

Krzysztof Sowiński należy do najpopularniejszych chrześcijańskich twórców internetowych w Polsce. Głosi Ewangelię, prowadzi popularne podcasty, śpiewa w chrześcijańskim zespole i inspiruje innych do powrotu do Pana Boga. „Kościół jest piękny, kochający, pełny życia” - mówi z przekonaniem, choć lata temu jego świat zdominowany był przez uzależnienia.

Nazywam się Krzysztof Sowiński. Jestem mężem, ojcem trójki dzieci, ewangelizatorem, YouTuberem, Prezesem Fundacji SOWINSKY oraz wokalistą rockowego zespołu ewangelizacyjnego Redhead Hero. Wkrótce absolwentem Akademii Katolickiej w Warszawie na kierunku teologia.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję