Ostatnie słowa ks. Jerzego Popiełuszki do narodu, wypowiedziane po Mszy św. za Ojczyznę w Bydgoszczy, przed porwaniem go i zamordowaniem przez komunistycznych oprawców: ZWYCIĘŻAĆ ZŁO DOBREM TO ZACHOWAĆ WIERNOŚĆ PRAWDZIE.
Fundacja Ośrodka Karta w Warszawie zwróciła się do mnie z prośbą o możliwość umieszczenia reprodukcji mojego obrazu „Różaniec Księdza Jerzego” w przygotowywanej publikacji ukazującej komunistyczne zniewolenie Polski i walkę z nim. Przychyliłem się do tej prośby. I oto teraz otrzymałem gotową już publikację. Jej tytuł: „Upadek Peerelu, 1986-1989”. Nie zgadzam się z tym tytułem i treścią publikacji. Niech znakiem mojego SPRZECIWU będą słowa, które zamieściłem 7 czerwca w „Niedzieli”: „…Gdy opór bezbronnego narodu zostaje zdławiony (w nagrodę Czernienko na Kremlu przypina do piersi Jaruzelskiego Order Lenina), wyznaczeni przez Moskwę i Kiszczaka tzw. konstruktywni opozycjoniści rozpoczynają «proces normalizacji»: «Magdalenka», Okrągły Stół i tzw. częściowo wolne wybory. A potem? W nocy 4 czerwca 1992 r. zostaje obalony pierwszy naprawdę niepodległy rząd - premiera Jana Olszewskiego”. I jeszcze moje słowa zamieszczone w „Niedzieli” 15 grudnia 2002 r.: „W 1992 r. w Paryżu zjawili się gen. Wojciech Jaruzelski i redaktor naczelny «Gazety Wyborczej» Adam Michnik. Zjawili się z promocją książki Jaruzelskiego, w której wyjaśniał Francuzom sens swojego «dzieła» - wprowadzenia w Polsce stanu wojennego. Entuzjastyczną przedmowę do niej napisał Michnik. Recenzenci francuscy i polscy zwracali uwagę na zawarte w książce Jaruzelskiego świadome zafałszowania. W wychodzącym wtedy w Polsce tygodniku «Spotkania» (z datą 28 maja 1992 r.) Anatol Arciuch pisał o zachowaniu Jaruzelskiego i Michnika w stolicy Francji: «Występ niezapomnianego duetu - panowie Jaruzelski i Michnik we francuskiej telewizji. Prasa tego kraju z rzadko spotykaną zgodnością uznała ten występ, podobnie jak nocne hulanki obu świeżej daty przyjaciół (kulminacyjnym punktem było odśpiewanie przez nich w jednym z rosyjskich kabaretów ulubionej pieśni generała: ’Ja się Sybiru nie boję, przecież Sybir to też rosyjska ziemia’) za wyjątkowo niesmaczne. Potraktowano to jako kompromitację obu panów. Nie Polski». Zwieńczeniem znaczonego bezkarnymi zbrodniami i więzieniami czerwonego zniewolenia był Okrągły Stół. Kłamstwo otrzymało status prawdy. Bezprawie nierozliczone staje się obowiązującym prawem. Zniewolenie trwa. Czy nie znajdziemy w sobie dość siły, aby je zrzucić? Polska to jest WIELKA RZECZ”. Mój śp. Ojciec Kazimierz mówił: „Proszę Cię, broń młodzież przed «prawdami» Michnika, przyjaciela Jaruzelskiego i Kiszczaka, janczarów Moskwy, którego poeta Zbigniew Herbert, człowiek prawy, uznał za manipulatora, intelektualnego oszusta, komunistycznego Dyzmę”.
13 grudnia 2003 r. w Warszawie, na koncercie pod patronatem prezydenta Stolicy, obecnie prezydenta Rzeczypospolitej Lecha Kaczyńskiego, Jan Pietrzak zaśpiewał swoją piosenkę „Mijają lata” - o kolejnym uniewinnieniu tych, którzy 16 grudnia 1981 r. zamordowali górników kopalni „Wujek”.
W 2005 r. w Częstochowie został odsłonięty pomnik ks. Jerzego Popiełuszki. Na cokole pomnika umieszczono napis: „Ks. Jerzy Popiełuszko, 1947-1984”. Nic więcej. W imieniu rodaków z Polski i z zagranicy ponawiam apel do Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” o uzupełnienie napisu słowami: „Kapelan «Solidarności», zamęczony przez komunistycznych oprawców, oddał życie za Boga i Ojczyznę”. Gorąco dziękuję za listy z poparciem apelu i proszę o przysyłanie mi następnych (z imieniem i nazwiskiem, adresem, PESEL-em i podpisem).
Zniewolenie komunistyczne Polski opierało się na dwóch filarach: zbrodni i kłamstwa. Filar zbrodni wykruszył się (niecałkowicie). Filar kłamstwa trwa i ma się dobrze. Czy można, opierając się na nim, odbudować Polskę naprawdę niepodległą?
Mój adres: ul. L. Schillera 4/68, 42-200 Częstochowa, tel. (0-34) 322-05-29.

Mijają lata...

2003 r.

Słowa i muzyka: Jan Pietrzak

W imieniu Rzeczypospolitej rozprawa zakończona.
Sąd uniewinnił troglodytów spod znaku Ślepowrona.
Tych, co strzelali do górników, by zabić serce Śląska,
Sąd uniewinnił w Katowicach - dziś usłyszała Polska.

Był grudzień ’81, czas smutny, niegodziwy,
Strach dławił myśli, była bieda, gnił ustrój robaczywy.
Zomole tępe i zajadłe święciły podły tryumf,
Strzelając, bijąc, gdzie popadnie, i kłamiąc w starym stylu.

Rzeczpospolita dziś łaskawa dla ślepowroniej szajki,
Bo niby mamy państwo prawa i tym podobne bajki.
Zwyczajna, ludzka sprawiedliwość, niestety, nie istnieje.
Dobro nie różni się od złego i sąd się z ofiar śmieje!