To trzecie „państwo” świata. Tak określają je niektórzy. Nie ma go na żadnej mapie. Jego przedstawiciel nie zasiada w Radzie Bezpieczeństwa czy choćby w Zgromadzeniu Ogólnym ONZ, ale coraz więcej osób docenia znaczenie tej wspólnoty. Facebook ma już pół miliarda użytkowników. Goni Indie i Chiny. Jego twórcy są przekonani, że pod względem liczby ludności wkrótce przegoni Państwo Środka.
Wraz z nim w komunikacji tworzy się nowa jakość. Zmienia się świat i zmieniają się ludzie. Dostrzegli to biskupi amerykańscy, opracowując wytyczne dla diecezji i parafii wchodzących do wirtualnych społeczności. Dokument w swej wymowie jest ostrożny. Docenia w mediach społecznościowych wielki potencjał, ale widzi również zagrożenia. Odradza huraoptymizm w takim samym stopniu jak ich bagatelizowanie. Zachęca, żeby zrozumieć, jakie ludzkie potrzeby i relacje stoją za tą nową formą komunikowania. Zachęca, żeby myśleć. Myśl, przenikliwość, a nawet proroczy dar jako jedyne są w stanie ten wielki potencjał, tkwiący w najszybciej rozwijającym się „państwie” świata, dobrze wykorzystać.
Ks. Paweł Rozpiątkowski
Wenezuela
Chávez wyruszył na wojnę
Reklama
Tracący coraz gwałtowniej poparcie wenezuelski prezydent Hugo Chávez dąży do coraz ostrzejszej konfrontacji z Kościołem. Po niedawnych bezpardonowych atakach na metropolitę Caracas kard. Jorge Liberato Urosa Savino zlecił szefowi MSZ przyjrzenie się konkordatowi, grożąc jego rewizją.
Wszystko to dzieje się w przededniu wyborów parlamentarnych, które zaplanowano na 26 września. Chávez nigdy nie przebierał w słowach, ale obecne ataki na wiernych Watykanowi hierarchów są wyjątkowo brutalne. Chávez nazwał niedawno kard. Savino troglodytą i nikczemnikiem. - Zejdźcie z obłoków jaskiniowcy - wołał do innych hierarchów. Od nuncjusza apostolskiego w Wenezueli zażądał mianowania „superkardynałem” jednego podporządkowanego mu biskupa.
Hierarchowie od dawna ostrzegają, że Chávez chce zrobić z Wenezueli drugą Kubę. W niedawnym raporcie alarmowali o ograniczanych coraz bardziej prawach człowieka i wzywali prezydenta do dialogu z opozycją.
Kościół jest jedyną liczącą się siłą zdolną przeciwstawić się zamierzeniom Cháveza - „budowy socjalizmu XXI wieku”, czyli de facto komunistycznej dyktatury.
Zeszyty, bloki rysunkowe, kredki, flamastry, farby, temperówki i inne przybory szkolne, zebrane przez uczniów Szkoły Podstawowej nr 144 w Krakowie, przekazali uczniom szkoły w wiosce Qalai Now Bala w dystrykcie Khwajah ´Omari specjaliści CIMIC, PRT i S-5.
- Żołnierze kontyngentu są dumni, że dzieci w Polsce są świadome problemów ich rówieśników w Afganistanie - powiedział po przekazaniu darów afgańskim uczniom specjalista S-5, płk rez. Krzysztof Grygiel. Darów zebranych przez dzieci z Krakowa jest tyle, że wystarczy na obdarowanie kolejnej szkoły. Oprócz pomocy szkolnych uczniowie krakowskiej podstawówki zebrali 100 różnego rodzaju maskotek i zabawek, które są przewidziane dla dzieci z sierocińca i domu dziecka. Inicjatorem zbiórki przyborów szkolnych i zabawek było grono pedagogiczne krakowskiej szkoły, której nauczyciele skontaktowali się z Wydziałem CIMIC w Dowództwie Operacyjnym SZ.
Artur Weber/PKW Afganistan
Ludzie
Ks. prał. Robert Vitillo
Oceniając najnowszy raport ONZ na temat AIDS, ks. prał. Robert Vitillo z Caritas Internationalis stwierdził, że zmiany zachowań seksualnych mają kluczowe znaczenie dla pokonania plagi AIDS. Jak zauważył, działacze ONZ coraz częściej mówią, że z chorobą walczyć trzeba także przez wspieranie wstrzemięźliwości płciowej i ograniczenie liczby partnerów seksualnych. - Jest to potwierdzenie tego, co robimy - dodaje amerykański kapłan.
Ogłoszony 13 lipca Raport UNAIDS podkreśla, że w ośmiu badanych krajach spadek liczby zachorowań na HIV, przynajmniej częściowo, ma związek ze zmianą zachowań seksualnych wśród młodych ludzi. Chodzi zwłaszcza o upowszechnianie podnoszenia wieku inicjacji seksualnej i o ograniczenie liczby partnerów. Z opracowania wynika, że liczba zakażeń wirusem HIV spadła o 25 proc. w 15 z 21 krajów o największym wskaźniku zachorowań na AIDS.
Cudzysłów
Pełna zgodność Kościoła katolickiego i prawosławnego w wielu kwestiach publicznych i moralnych umożliwia wspólne podkreślanie wartości chrześcijańskich, zwłaszcza na forum organizacji międzynarodowych. Patriarcha Cyryl
Krótko
Rosjanie obiecują, że będą szybciej przekazywać polskiej stronie materiały ze śledztwa w sprawie katastrofy smoleńskiej. Jednocześnie przedłużyli prokuratorskie śledztwo do października. Polskim specjalistom udało się odczytać więcej z czarnych skrzynek tupolewa niż Rosjanom. Chodzi o kilkanaście słów.
Islamscy fundamentaliści uderzyli na Kaukazie Północnym. Terroryści wtargnęli do elektrowni wodnej w Kabardyno-Bałkarii, zabili dwóch ochroniarzy i wysadzili dwa z trzech generatorów prądu. To pierwszy atak na ważny z punktu widzenia strategicznego obiekt przemysłowy w Rosji.
Al-Kaida mści się na zdrajcach. Co najmniej 43 osoby zginęły w zamachu w Bagdadzie, którego celem byli członkowie sunnickiej grupy Sahwa. Do 2006 r. wspierali Al-Kaidę, a później rozpoczęli współpracę z irackim rządem.
Na konferencji w Kabulu przyjęto plan prezydenta Hamida Karzaja, że do 2014 r. miejscowa policja i armia będą w stanie przejąć kontrolę we wszystkich prowincjach Afganistanu. Talibom zaproponowano pojednanie za złożenie broni i zerwanie z Al-Kaidą. NATO studzi jednak zapał i mówi, że nie należy się spodziewać szybkiego wycofania wojsk z Afganistanu.
Muzułmanów w Syrii także dotknął zakaz chustowy. Syryjski rząd zabronił muzułmankom noszącym chusty zasłaniające twarz wstępu na wyższe uczelnie.
Patriarcha Moskwy i Wszechrusi przebywał po raz trzeci na Ukrainie. Zdaniem obserwatorów, to wyjątkowe zainteresowanie zachodnim sąsiadem ma wymiar polityczny i jest częścią planu mocniejszego wciągnięcia Ukrainy w orbitę rosyjskich wpływów.
Czego uczą się dzieci i młodzież w europejskich szkołach? Często bzdur. Jak choćby w irlandzkim podręczniku do historii dla odpowiednika naszego gimnazjum. Na powojennej mapie Europy Polska graniczy z Rumunią i Węgrami. Na fotografii obrazującej protesty „Solidarności” robotnicy niosą transparent: „Niech żyje socjalizm”.
Strony informacyjne opracowano na podstawie doniesień korespondentów własnych, wiadomości Radia Watykańskiego, KAI i BP KEP.
Sędzia Piotr Andrzejewski, który podczas głośnego posiedzenia Trybunału Stanu w sprawie immunitetu przewodniczącej Małgorzaty Manowskiej dyscyplinował innych sędziów, w rozmowie z dziennikarzem portalu niedziela.pl powiedział, że obecnie trwa batalia o obecność światopoglądu tożsamościowego związanego z zakotwiczeniem polskiej kultury i cywilizacji w Kościele Katolickim.
Wielką zasługą św. Teresy jest powrót do ewangelicznego rozumienia miłości do Boga. Niewłaściwe rozumienie świętości popycha nas w stronę dwóch pokus. Pierwsza - sprowadza się do tego, iż kojarzymy
świętość z nadzwyczajnymi przeżyciami. Druga - polega na tym, że pragniemy naśladować jakiegoś świętego, zapominając o tym, kim sami jesteśmy. Można do tego dołączyć jeszcze jedną pokusę -
czekanie na szczególną okazję do kochania Boga. Ulegając tym pokusom, często usprawiedliwiamy swój brak dążenia do świętości szczególnie trudnymi okolicznościami, w których przyszło nam żyć, lub zbyt
wielkimi - w naszym rozumieniu - normami, jakie należałoby spełnić, sądząc, iż świętość jest czymś innym aniżeli nauką wyrażoną w Ewangelii.
Teresa nie znajdowała w sobie dość siły, aby iść drogą wielkich pokutników czy też drogą świętych pełniących wielkie czyny. Teresa odkrywa własną, w pełni ewangeliczną drogę do świętości. Jej pierwsze
odkrycie dotyczy czasu: nie powinniśmy odsuwać naszego kochania Boga na jakąś nawet najbliższą przyszłość. Któraś z sióstr w klasztorze w Lisieux „oszczędzała” siły na męczeństwo, które notabene
nigdy się nie spełniło. Dla Teresy moment kochania Boga jest tylko teraz. Ona nie zastanawia się nad przyszłością, gdyż może się czasami wydawać zbyt odległa lub zbyt trudna. Teraz jest jej ofiarowane
i tylko w tym momencie ma możliwość kochania Boga. Przyszłość może nie nadejść. „Dobry Bóg chce, bym zdała się na Niego jak maleńkie dziecko, które martwi się o to, co z nim będzie jutro”.
Czasami myśl o wielu podobnych zmaganiach w przyszłości nie pozwala nam teraz dać całego siebie. Zatem właśnie chwila obecna i tylko ta chwila się liczy. Łaska ofiarowania czegoś Bogu lub przezwyciężenia
jakiejś pokusy jest mi dana teraz, na tę chwilę. W chwili wielkiego duchowego cierpienia Teresa pisze: „Cierpię tylko chwilę. Jedynie myśląc o przeszłości i o przyszłości, dochodzi się do zniechęcenia
i rozpaczy”. Rozważanie, czy w przyszłości podołam podobnym wyzwaniom, jest brakiem zdania się na Boga, który mnie teraz wspomaga. „By kochać Cię, Panie, tę chwilę mam tylko, ten dzień dzisiejszy
jedynie” - pisze Teresa. Jest to pierwsza cecha realizmu jej ducha - realizmu ewangelicznego, gdyż Chrystus mówi nieustannie o gotowości i czuwaniu. Ten, kto zaniedbuje teraźniejszość,
nie czuwa, bo nie jest gotowy. Wkłada natomiast energię w marzenia, a nie w to, co teraz jest możliwe do spełnienia. Chrystus przychodzi z miłością teraz. To skoncentrowanie się na teraźniejszości pozwala
Teresie dostrzec wszystkie możliwe okazje do kochania oraz wykorzystać je. Do tego jednak potrzebne jest spojrzenie nacechowane wiarą, iż ten moment jest darowany mi przez Boga, aby Go teraz, w tej sytuacji
kochać. Nawet gdy sytuacja obecna jawi się w bardzo ciemnych barwach, Teresa nie traci nadziei. „Słowa Hioba: Nawet gdybyś mnie zabił, będę ufał Tobie, zachwycały mnie od dzieciństwa. Trzeba mi
jednak było wiele czasu, aby dojść do takiego stopnia zawierzenia. Teraz do niego doszłam” - napisze dopiero pod koniec życia.
Teresa poznaje, że wielkość czynu nie zależy od tego, co robimy, ale zależy od tego, ile w nim kochamy. „Nie mając wprawy w praktykowaniu wielkich cnót, przykładałam się w sposób szczególny
do tych małych; lubiłam więc składać płaszcze pozostawione przez siostry i oddawać im przeróżne małe usługi, na jakie mnie było stać”. Jeśli spojrzeć na komentarz Chrystusa odnośnie do tych, którzy
wrzucali pieniądze do skarbony w świątyni, to właśnie w tym kontekście możemy uchwycić zamysł Teresy. Nie jest ważne, ile wrzucimy do tej skarbony, bo uczynek na zewnątrz może wydawać się wielki, ale
cała wartość uczynku zależy od tego, ile on nas kosztuje. Zatem należy przełamywać swoją wolę, gdyż to jest największą ofiarą. Przezwyciężając miłość własną, w całości oddajemy się Bogu.
Były chwile, gdy Teresa chciała ofiarować Bogu jakieś fizyczne umartwienia. Taki rodzaj praktyk był w czasach Teresy dość powszechny. Jednak szybko się przekonała, że nie pozwala jej na to zdrowie.
Było to dla niej bardzo ważne odkrycie, gdyż utwierdziło ją w przekonaniu, że nie trzeba wiele, aby się Bogu podobać. „Dane mi było również umiłowanie pokuty; nic jednak nie było mi dozwolone, by
je zaspokoić. Jedyne umartwienia, na jakie się zgadzano, polegały na umartwianiu mojej miłości własnej, co zresztą było dla mnie bardziej pożyteczne niż umartwienia cielesne”. Teresa nie wymyślała
sobie jakichś ofiar. Jej zadaniem było wykorzystanie tego, co życie jej przyniosło.
Umiejętność docenienia chwili, odkrycia, że wszystko jest do ofiarowania - tego uczy nas Teresa. My sami albo narzekamy na trudny los i marnujemy okazję do ofiarowania czegoś trudnego Bogu,
albo czynimy coś zewnętrznie dobrego, ale tylko z wygody, aby się komuś nie narazić lub dla uniknięcia wyrzutów sumienia. Intencja - to jest cały klucz Teresy do świętości. Jak wyznaje, w swoim
życiu niczego Chrystusowi nie odmówiła, tzn. że widziała wszystkie okazje do czynienia dobra jako momenty wyznawania swojej miłości.
Inną cechą, która przybliża ją do nas, jest naturalność jej modlitwy. Teresa od Dzieciątka Jezus, która jest córką duchową św. Teresy od Jezusa, jest jej przeciwieństwem odnośnie do szczególnych łask
na modlitwie. Złożyła nawet z tych łask ofiarę, bo czuła, że w nich można szukać siebie. Jej życie modlitwy było często bardzo marne, gdyż zdarzało się jej zasypiać na modlitwie. Po przyjęciu Komunii
św. zamiast rozmawiać z Bogiem, spała. Nie dlatego, że chciała, ale dlatego, że nie potrafiła inaczej. Ważny jest fakt, iż nie martwiła się za bardzo swoją nieumiejętnością modlenia się. Wierzyła, że
i z takiej modlitwy Chrystus jest zadowolony, gdyż ona nie może Mu ofiarować nic więcej poza swoją słabością.
Aby się przekonać, jak daleko lub jak blisko jesteśmy przyjmowania Ewangelii w całej jej głębi, zastanówmy się, jak podchodzimy do niechcianych prac, mniej wartościowych funkcji, momentów, gdy nie
jesteśmy doceniani, a nawet oskarżani. Czy widzimy w tym okazję, aby to wszystko ofiarować Chrystusowi, czy też walczymy o to, aby postawić na swoim lub zwyczajnie zachować twarz? Jak postępujemy wobec
osób, które są dla nas przykre? Czy je obgadujemy, czy też widzimy w tym okazję, aby im pomóc w drodze do Boga? Teresa powie, gdy nie może już przyjmować Komunii św. ze względu na zaawansowaną chorobę,
że wszystko jest łaską. Czy każda trudna sytuacja, trudny człowiek jest dla mnie łaską?
Watykaniści spekulują obecnie na temat nazwy i treści dwóch pierwszych papieskich dokumentów nauczania Leona XIV. Powszechnie oczekuje się, że jego pierwsza encyklika będzie dotyczyła wyzwań stojących przed ludzkością w związku ze sztuczną inteligencją. Rzymski portal „Silere non possum” poinformował w środę, że łaciński tytuł dokumentu będzie brzmiał „Magnifica humanitas” - „Wspaniała ludzkość”.
Od momentu wyboru Leon XIV wielokrotnie wypowiadał się na temat szybkiego rozwoju sztucznej inteligencji i ostrzegał przed zagrożeniami związanymi z tym postępem technologicznym. Według „Silere non possum” pierwsza encyklika nowego papieża poświęcona globalnemu megatematowi sztucznej inteligencji może mieć podobne znaczenie jak historyczna encyklika „Rerum novarum” papieża Leona XIII z 1891 roku. W encyklice tej po raz pierwszy papież zajął się konsekwencjami industrializacji, inicjując tym samym katolicką naukę społeczną.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
