Ogród latem to miejsce życia rodzinnego i często życia towarzyskiego. Piękne jest letnie życie w ogrodzie. Prowadząc je, należy jednak pamiętać o jednej z podstawowych zasad savoir-vivre’u: zawsze myśl o innych, nigdy nie sprawiaj im przykrości, nie utrudniaj życia, nie przeszkadzaj.
Ci inni to w tym przypadku nasi sąsiedzi. Często mamy ich ze wszystkich stron. Niekiedy ich dom stoi bardzo blisko płotu. Latem okna sypialni są otwarte. Nie wszyscy wstają o tej samej porze.
Nie budźmy sąsiadów. Panujmy nad emisją głosu (i głosu naszych dzieci) przez cały dzień.
Gdy kosimy trawę (szczególnie kosiarką spalinową), róbmy to wtedy, gdy nie ma sąsiadów, lub uzgadniajmy z nimi pory koszenia (najlepiej, gdy wszyscy koszą tego samego dnia o tej samej porze).
Zawsze bierzmy pod uwagę sąsiadów, grill np. nie może stać pod płotem, za którym zaraz stoi dom sąsiadów. Nie tylko nasze rozmowy będą im przeszkadzać, ale wiatr może skierować dym i przykre zapachy prosto w ich okna.
Oddzielnym, związanym z ogrodem, problemem savoir-vivre’u jest przyjęcie ogrodowe. Nie chodzi tu o zwykłego grilla w towarzystwie znajomych, ale o przyjęcie z prawdziwego zdarzenia. Warto latem takie przyjęcia organizować. Można wtedy zaprosić więcej osób, odnowić stare znajomości, podtrzymać te, które słabną z braku czasu.
Przyjęcie ogrodowe jest łatwiejsze niż to w domu. Strój jest bardziej swobodny (jednak bez przesady z tą swobodą) i stół oraz menu nie wymagają takiej troski. W ogrodzie można rozstawić przykryte obrusami stoły i ustawić przy nich krzesła, ale można też zrobić (i jest to bardziej popularne) klasyczne przyjęcie ze szwedzkim stołem. Wtedy je się na stojąco lub przysiadając choćby na leżakach.
Maj od wieków zajmuje wyjątkowe miejsce w duchowości katolickiej jako miesiąc szczególnie poświęcony Matce Bożej. Nabożeństwa majowe - tzw. „majówki” - wpisały się na stałe w religijny pejzaż Polski, odbywając się wieczorami w świątyniach, przy kapliczkach, grotach i przydrożnych figurach. Ich centralnym punktem pozostaje Litania Loretańska, której wezwania przez wieki pogłębiały maryjne przeżywanie wiary.
Choć źródła maryjnej pobożności sięgają V wieku na Wschodzie, dopiero na przełomie XIII i XIV wieku miesiąc maj zaczęto na Zachodzie poświęcać Maryi - głównie z inicjatywy króla Hiszpanii Alfonsa X, który zachęcał wiernych do wspólnej modlitwy przy figurach Matki Bożej. Tradycja ta szybko się rozprzestrzeniła, a swój rozwój zawdzięczała także postępowi technicznemu - drukowane modlitewniki, jak „Maj duchowy” z 1549 roku, popularyzowały majowe formy kultu jako odpowiedź na kryzys Reformacji.
O godz. 16:30 w Pałacu Apostolskim rozpoczęła się liturgia wejścia na konklawe. Wzięło w niej udział 133 kardynałów elektorów, a poprowadził ją – zgodnie z przepisami – najstarszy precedencją kardynał biskup – Pietro Parolin. Kardynałowie wybiorą 267. Papieża.
Liturgia rozpoczęła się znakiem krzyża i krótkimi obrzędami wstępnymi, po których kardynałowie, modląc się Litanią do Wszystkich Świętych, przeszli procesyjnie do Kaplicy Sykstyńskiej. Tam, po odśpiewaniu hymnu „Przybądź Duchu Święty” i odmówieniu modlitwy w intencji elektorów, złożyli oni uroczystą przysięgę. Najpierw wspólnie odczytali jej rotę, która dotyczy zarówno sytuacji, w której na któregoś z nich padnie wybór, jak też dochowania tajemnicy konklawe. Następnie każdy z kardynałów osobiście dopełnił przysięgi, kładąc dłoń na Ewangelii.
80 lat temu, 8 maja 1945 r., zakończyła się II wojna światowa w Europie. Akt kapitulacji Niemiec oznaczał koniec sześcioletnich zmagań. Nie oznaczał jednak uwolnienia kontynentu spod panowania autorytaryzmu. Europa Środkowa na pół wieku znalazła się pod kontrolą ZSRS.
Na początku 1945 r. sytuacja militarna i polityczna III Rzeszy wydawała się przesądzać jej los. Wielka ofensywa sowiecka rozpoczęta w czerwcu 1944 r. doprowadziła do utraty przez Niemcy ogromnej części Europy Środkowej, a straty w sprzęcie i ludziach były niemożliwe do odtworzenia. Porażka ostatniej wielkiej ofensywy w Ardenach przekreślała niemieckie marzenia o zawarciu kompromisowego pokoju z mocarstwami zachodnimi i kontynuowaniu wojny ze Związkiem Sowieckim. Wciąż zgodna współpraca sojuszników sprawiała, że dla obserwatorów realistycznie oceniających sytuację Niemiec było jasne, że wykluczone jest powtórzenie sytuacji z listopada 1918 r., gdy wojna zakończyła się zawieszeniem broni. Dążeniem Wielkiej Trójki było doprowadzenie do bezwarunkowej kapitulacji Niemiec oraz ich całkowitego podporządkowania woli Narodów Zjednoczonych.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
