Cefalù to 14-tysięczne miasteczko na Sycylii, leżące nad brzegiem morza u podnóży ogromnej skały (Rocca). Nazwa została mu nadana przez osiadłych tam już w V lub nawet VI wieku przed Chr. kolonistów greckich i w języku starogreckim oznacza cypel lub przylądek. W II wieku przed Chr. Sycylia przeszła pod panowanie Rzymu, a w 535 r. wcielona została do Cesarstwa Bizantyjskiego. W roku 858 Cefalù, zdobyte przez Arabów, zostało włączone do Emiratu Palermo. Dopiero w 1063 r. odbite zostało przez Normanów pod wodzą Rogera I.
Już jego syn wybudował w Cefalù kościół w stylu romańskim - dzisiejszą katedrę (duomo), której wnętrze zachwyca mozaikami w prezbiterium i freskami.
Z wysokości półkopulistego zwieńczenia centralnej absydy ze złocisto-kolorowej, olbrzymiej mozaiki, wykonanej przez sprowadzonych z Konstantynopola mistrzów, spogląda na nas pogodny Chrystus Pantokrator i uniesioną prawą ręką nam błogosławi. Układ palców tej ręki przekazuje nam prawdę o dwu Jego naturach, Boskiej i ludzkiej (dwa palce złączone), zjednoczonych w Osobie Syna Bożego, który z Ojcem i Duchem Świętym stanowią Boską Trójcę (3 palce). W lewej ręce Pan Jezus trzyma Księgę z cytatem po grecku i łacinie z Ewangelii św. Jana: „Ja jestem światłością świata, kto idzie za Mną, nie będzie błądzić w ciemności, lecz będzie miał światło życia” (J 8, 12).
Poniżej umieszczono Maryję, otoczoną przez czterech archaniołów, w postawie orantki, modlącej się. Na dwu niższych poziomach widnieją apostołowie i ewangeliści. Całość jest na najwyższym poziomie, z wielką dbałością o elegancję gestów, układ szat czy wrażliwość w twarzach.
Mozaikę Pantokratora uważa się za najwspanialszą z bizantyjskich mozaik we Włoszech.
Ulicami Radomia przeszła w niedzielę wieczorem Droga Krzyżowa. Wierni przeszli od kościoła farnego do katedry. Niesiono krzyż, który jest wierną kopią symbolu ŚDM.
Rozważania przygotował biskup Marek Solarczyk. - Rozpoczynamy naszą radomską Drogę Krzyżową w Roku Jubileuszowym, ale także okresie, gdy dziękujemy Bogu - Panu czasu za 1000. lat Królestwa Polskiego. Pragniemy rozważyć tajemnice życia Boga razem z Jezusem Chrystusem i dostrzec w bogactwie naszych ludzkich dziejów znaki działania mocy Boga, jaką ofiarował nam poprzez tak licznych Pielgrzymów Nadziei - świadków miłości Boga i Kościoła oraz poświęcenia dla człowieka i naszej Ojczyzny - Polski - mówił się bp Marek Solarczyk.
Siostry Służebnice Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji
Od 1915 roku w Filadelfii grupa zakonnic poświęciła swoje życie nieustającej adoracji Najświętszego Sakramentu. Te różowe zakonnice, zrodzone z charyzmatu niemieckiego świętego Arnolda Janssena, nadal stanowią duchowy filar, który wspiera misję Kościoła swoimi modlitwami i towarzyszy cierpieniom świata.
Janssen urodził się w 1837 roku i zmarł w 1909 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w wieku 24 lat. Szybko zrozumiał, zwłaszcza podczas modlitwy i nabożeństw, że jego misją jest kształcenie księży do ewangelizacji w krajach obcych. W 1875 roku założył seminarium misyjne w małym miasteczku w Holandii, co dało początek Towarzystwu Słowa Bożego.
W Niedzielę Palmową media obiegła wiadomość o rzekomo „rewolucyjnym dokumencie Watykanu”, biły po oczach „klikbajtowe” tytułu o tym, że papież czegoś zakazał, że postanowił, zdecydował, nakazał itd. A jak to jest naprawdę? Zobaczmy zatem!
W wielu miejscach przyjął się zwyczaj celebracji tzw. Mszy świętych zbiorowych, czyli takich, gdzie podczas jednej celebracji jeden kapłan sprawuje ją w kilku różnych intencjach przyjętych od ofiarodawców. Trzeba tu odróżnić ją od Mszy koncelebrowanej, gdy dwóch lub więcej kapłanów celebruje wspólnie, każdy w swojej indywidualnej intencji. Stolica Apostolska zleca, by w ramach prowincji (czyli metropolii) ustalić zasady dotyczące ewentualnej częstszej celebracji takich właśnie zbiorowych Mszy świętych. Zasady ustalone w roku 1991 na mocy dekretu Kongregacji ds. Duchowieństwa o intencjach mszalnych i mszach zbiorowych Mos iugiter przewidywały, że taka celebracja może odbywać się najwyżej dwa razy w tygodniu. Tymczasem biskupi mogą zdecydować, by można było takie zbiorowe Msze święte sprawować częściej, gdy brakuje kapłanów a liczba przyjmowanych intencji jest znaczna. Oczywiście ofiarodawca musi wyrazić wprost zgodę, by jego intencja została połączona z innymi w jednej celebracji. Celebrans może zaś pozostawić dla siebie jedynie jedno stypendium mszalne (czyli ofiarę za jedną intencję). Wszystkie te zasady – oprócz uprawnienia dla biskupów prowincji do ustalenia innych reguł – już dawno obowiązywały, zatem… rewolucji nie ma.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
