Reklama

Wiara

TEOLOG ODPOWIADA

Na czym polega nowość życia chrześcijanina?

Niedziela Ogólnopolska 19/2025, str. 24

[ TEMATY ]

Teolog odpowiada

B. M. Sztajner/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Obrzęd sakramentu chrztu św. dla każdego, kto go przyjmuje, jest momentem totalnej przemiany. Chodzi tu nie o zmianę, którą miałoby się tylko widzieć gołym okiem, lecz o taką, która związana jest z ogromną tajemnicą nowego życia. W obrzędach udzielania chrztu św. przemianę tę wyrażają nie tylko obmycie wodą, które wraz z konkretnymi słowami należy do istoty sakramentu, ale również gest nałożenia białej szaty. Taką szatę otrzymuje ochrzczone dziecko, ale także przywdziewa ją dorosły ochrzczony. Ten gest wykonywany był już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Oznacza on to, co wyrażają skierowane do chrześcijan w Kolosach słowa św. Pawła: „(...) boście zwlekli z siebie dawnego człowieka z jego uczynkami, a przyoblekli nowego, który wciąż się odnawia ku głębszemu poznaniu Boga, na obraz Tego, który go stworzył” (Kol 3, 9-10). Te słowa oznaczają nowość życia chrześcijan, wskazują na nowego człowieka, którym stał się każdy, kto uwierzył w Jezusa, wybrał Go jako swojego Pana oraz przyjął chrzest.

Przyjęcie sakramentu chrztu św. jest takim zjednoczeniem z Chrystusem, w którym chrzczony człowiek razem z Nim umiera – to znaczy, że razem z Chrystusem umierającym na krzyżu i złożonym do grobu umiera stare, grzeszne życie tego, kto staje się chrześcijaninem. W owym zjednoczeniu z Chrystusem przez chrzest przyjmujący ten sakrament razem z Chrystusem powstaje do nowego życia – przyjmuje dar, który sprawia, że staje się on nowym człowiekiem. Warto w tym momencie zauważyć, że człowiek nie jest w stanie sam dokonać owej przemiany – dostąpić nowości życia. Zapłatą za grzech jest śmierć, dlatego należy mieć na uwadze, że to właśnie Chrystus wziął za nas na siebie tę zapłatę, umierając na krzyżu, czyli stał się naszym Odkupicielem. Tylko gdy jesteśmy zjednoczeni z Nim, możemy się cieszyć darem bycia nowym człowiekiem.

Przyjęcie daru bycia nowym człowiekiem zobowiązuje do czujności, mimo że tej nowości nikt nie jest w stanie nam zabrać. Mówi o tym św. Paweł, który najpierw pyta: „Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej?”, a następnie odpowiada: nic nie jest w stanie tego zrobić. Niemniej jednak grzeszne życie człowieka domaga się tego, aby wciąż ową nowość życia z Chrystusem potwierdzać przez oczyszczanie się z grzechów w sakramencie pokuty i pojednania, przez karmienie się Najświętszym Sakramentem, przez odnowę duchową i wielorakie, częste, a może nawet codzienne wybory Jezusa jako swojego Pana i Króla. Chodzi tu również o ciągłe potwierdzanie bycia nowym człowiekiem przez codzienne chrześcijańskie życie, które wyraża się na różne sposoby. Pisze o tym św. Paweł w Liście do Kolosan: „Jako więc wybrańcy Boży – święci i umiłowani – obleczcie się w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby ktoś miał coś do zarzucenia drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy. Na to zaś wszystko przywdziejcie miłość, która jest spoiwem doskonałości. A w sercach waszych niech panuje pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele” (3, 12-15).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2025-05-06 14:43

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Czym są oschłości na modlitwie?

Niedziela Ogólnopolska 7/2025, str. 18

[ TEMATY ]

Teolog odpowiada

Karol Porwich/Niedziela

Nie wszystko w naszym życiu jest piękne i kolorowe. Niestety, bardzo często rezygnujemy z modlitwy, gdy dopada nas zmęczenie, przygnębienie i oschłość, która jeśli trwa długo, może doprowadzić do oziębłości.

Ojciec Piotr Rostworowski, benedyktyn i kameduła, w swojej książce Szkoła modlitwy napisał, że przyczyną trwałej oschłości jest „stan duchowego niedożywienia”. Jego zdaniem, współczesny człowiek, który jest zapracowany, nie znajduje ani czasu, ani sił, ani ochoty, „aby umysł swój i serce odżywiać Bożymi prawdami”, a wtedy „życie duchowe stopniowo wygasa”. Przyczyną oschłości jest również lenistwo duchowe. To wszystko przyczynia się do tego, że w dzisiejszej cywilizacji zanika życie modlitwy. Mistrzowie duchowi opisują samo doświadczenie wiary jako ciągłe przeplatanie się okresów pocieszenia i strapienia. Papież Franciszek podczas jednej z katechez powiedział: „Prawdziwy postęp w życiu duchowym nie polega na mnożeniu uniesień, ale na umiejętności wytrwania w trudnych chwilach. (...) Często jesteśmy «zdołowani», to znaczy nie mamy uczuć, nie mamy pociechy, nie radzimy sobie. To są te szare dni... a jest ich w życiu tak wiele! Ale niebezpieczeństwem jest posiadanie szarego serca: kiedy to «bycie na dnie» dociera do serca i czyni je chorym..., a są ludzie, którzy żyją z szarym sercem. To jest straszne: nie można się modlić, nie można doświadczać pocieszenia z szarym sercem! Nie można poradzić sobie z duchową oschłością, mając szare serce. Serce musi być otwarte i jasne, aby światło Pana mogło wejść. A jeśli nie wejdzie, czekajcie na nie z nadzieją. Ale nie zamykajmy go w szarości”.
CZYTAJ DALEJ

W dzisiejszej Ewangelii na plan pierwszy wysuwają się zawołania-prośby

2025-07-24 13:38

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Karol Porwich/Niedziela

Można się zgodzić, że w dzisiejszej Ewangelii na plan pierwszy wysuwają się następujące zawołania-prośby: „Panie, naucz nas!”, „Przyjacielu, użycz mi!”, „Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam”.

Jezus, przebywając w jakimś miejscu, modlił się, a kiedy skończył, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas modlić się, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów». A On rzekł do nich: «Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie». Dalej mówił do nich: «Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: „Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam co mu podać”. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: „Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci są ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”. Powiadam wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje. I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a zostanie wam otworzone. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu zostanie otworzone. Jeżeli któregoś z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec z nieba udzieli Ducha Świętego tym, którzy Go proszą».
CZYTAJ DALEJ

We wspomnienie św. Joachima i św. Anny

2025-07-27 20:05

Uniwersytecka Kolegiata św. Anny w Krakowie

- Rodzina jest darem i jednocześnie zadaniem. W rodzinie przychodzimy na świat i dorastamy w atmosferze, którą może zapewnić tylko rodzina – wspólnota bliskich i kochających się osób. Nikt i nic nie zastąpi dziecku takiej wspólnoty – mówił kard. Stanisław Dziwisz podczas uroczystości odpustowych w krakowskiej parafii św. Anny.

W dniu wspomnienia św. Joachima i św. Anny, rodziców Najświętszej Maryi Panny, kard. Stanisław Dziwisz przewodniczył Mszy św. wieńczającej uroczystości odpustowe w Uniwersyteckiej Kolegiacie św. Anny w Krakowie.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję